Dat het nodig is lijkt me wel: de Amsterdamse economie draait voor een flink deel op inkomsten uit toerisme. Dat lijkt niet alleen voor de hand liggend als je door het centrum wandelt, maar is ook te zien in de cijfers van O+S: ten opzichte van ons omringende gemeentes werken er bij ons ietsjes meer mensen in de horeca, en beduidend meer mensen in de culturele/recreatie-sector. Onze toeristen zijn daarmee één van onze grote werkgevers - komen er minder toeristen, dan verliezen mensen banen. Moet je eens nagaan hoe chagrijnig je dan kijkt als heruitttredende herintreder of bijbaan-student zonder werk.
Maar gaat dit nou werken dan, zo'n initiatief van de Amsterdam Alliantie? Ik ben bang van niet. Ik heb zelf jarenlang gewerkt als verkoper, onder andere als mensen-naar-binnen-luller voor Madame Tussauds. Ook bij Tussauds staat gastvrijheid voorop: hoe beter het contact met je gast, hoe groter de kans dat ze sneller terug komen. Maar wat ik in mijn werk als verkoper wél geleerd heb, is dat het systeem erachter die gastvrijheid ook moet aanmoedigen. Op een training, met mooie hand-outs en een presentatie van Job Cohen, kan ik wel horen wat 'de 7 Gouden Regels' zijn, maar ik breng ze pas in de praktijk als het mij ook iets oplevert.
Bij Tussauds deden ze dat perfect: ze hadden een uitgebreid tracking-systeem dat bijhield hoeveel omzet jij persoonlijk maakte. Dat is een aardige graadmeter voor hoe enthousiast je mensen kunt maken voor jouw product. En op basis van je gemiddele scores kreeg je een bonus - of je werd ontslagen omdat je er niks van bakte. Dat had twee voordelen: je wist hoe goed je was, wist wie beter was en wist dus bij wie je kon afkijken om het beter te doen, en het gaf je een ijzersterke motivatie.
Maar welke andere bedrijven passen een dergelijke 'Amerikaanse' methode toe? Vrijwel geen enkele: in de horeca krijgen de terrasbedienmeisjes en barjongens gewoon een uurloon en in 9 van de 10 gevallen 'int' de baas de fooi, de rijen voor de musea zijn zo groot dat het vrijwel ondoenlijk is omzet te koppelen aan een persoon, en bovenal, de Nederlandse managementcultuur, geworteld in het poldermodel, en dus conflictvermijdend, consensuszoekend, waar werkgevers niet bot genoeg durven zijn om slecht presterende mensen te ontslaan, maar ze desondanks toch een voldoende groot gebrek aan aanpassingsvermogen om niet in staat te zijn andere motivatiemiddelen te vinden, vormt een systeem waarin het mogelijk is voor individuele werknemers om zich bot te gedragen tegenover de toerist. Het is een bizar systeem, waar de werknemer uiteindelijk degene die zijn of haar inkomen levert, op botte wijze afsnauwt.
Een belangrijk initiatief, dat 'Welcome Amsterdam!'. Maar zo lang er niet wezenlijk iets verandert, blijven wij de hand die ons voedt bijten.
Maar gaat dit nou werken dan, zo'n initiatief van de Amsterdam Alliantie? Ik ben bang van niet. Ik heb zelf jarenlang gewerkt als verkoper, onder andere als mensen-naar-binnen-luller voor Madame Tussauds. Ook bij Tussauds staat gastvrijheid voorop: hoe beter het contact met je gast, hoe groter de kans dat ze sneller terug komen. Maar wat ik in mijn werk als verkoper wél geleerd heb, is dat het systeem erachter die gastvrijheid ook moet aanmoedigen. Op een training, met mooie hand-outs en een presentatie van Job Cohen, kan ik wel horen wat 'de 7 Gouden Regels' zijn, maar ik breng ze pas in de praktijk als het mij ook iets oplevert.
Bij Tussauds deden ze dat perfect: ze hadden een uitgebreid tracking-systeem dat bijhield hoeveel omzet jij persoonlijk maakte. Dat is een aardige graadmeter voor hoe enthousiast je mensen kunt maken voor jouw product. En op basis van je gemiddele scores kreeg je een bonus - of je werd ontslagen omdat je er niks van bakte. Dat had twee voordelen: je wist hoe goed je was, wist wie beter was en wist dus bij wie je kon afkijken om het beter te doen, en het gaf je een ijzersterke motivatie.
Maar welke andere bedrijven passen een dergelijke 'Amerikaanse' methode toe? Vrijwel geen enkele: in de horeca krijgen de terrasbedienmeisjes en barjongens gewoon een uurloon en in 9 van de 10 gevallen 'int' de baas de fooi, de rijen voor de musea zijn zo groot dat het vrijwel ondoenlijk is omzet te koppelen aan een persoon, en bovenal, de Nederlandse managementcultuur, geworteld in het poldermodel, en dus conflictvermijdend, consensuszoekend, waar werkgevers niet bot genoeg durven zijn om slecht presterende mensen te ontslaan, maar ze desondanks toch een voldoende groot gebrek aan aanpassingsvermogen om niet in staat te zijn andere motivatiemiddelen te vinden, vormt een systeem waarin het mogelijk is voor individuele werknemers om zich bot te gedragen tegenover de toerist. Het is een bizar systeem, waar de werknemer uiteindelijk degene die zijn of haar inkomen levert, op botte wijze afsnauwt.
Een belangrijk initiatief, dat 'Welcome Amsterdam!'. Maar zo lang er niet wezenlijk iets verandert, blijven wij de hand die ons voedt bijten.
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
Het is teleurstellend om te constateren dat ook nu weer voor het Engels gekozen wordt om aan een aardig idee een naam te geven.
“I Amsterdam” had dat bezwaar ook al.
Waarom niet gewoon:
“Welkom Amsterdam”.