<b>Schijnzekerheid</b> - Amsterdam Centraal

Schijnzekerheid

De Baarsjes - Bam! De wekker die me om acht uur wekken zou, wordt voor het eerst uitgemept. Deze handeling herhaalt zich nog een keer of vijf deze ochtend, dankzij de optie snooze. Het is mijn dagelijkse ochtendritueel en voordat ik weer terugzak in mijn diepe slaap - waaruit ik eigenlijk nooit echt ontwaakt was - prijs ik nog even mijn vrije bestaan als freelancer. Maar dan. Een irritant geluid. In de slaapkamer. Door het hele huis. Een kussen op mijn hoofd volstaat niet tegen deze herrie. Die dringt zich gewoon door de vulling van mijn hoofdkussen heen mijn oorkanaal in, om daar mijn trommelvliezen hardhandig te penetreren.
De gevelherstelwerkzaamheden aan de overkant van mijn straat zijn weer begonnen. Waarom het me nog verbaast, is een raadsel, want deze werkzaamheden zijn al maanden bezig. En - als ik de brief van het stadsdeel mag geloven - nog zeker tot het einde van dit jaar. Over een aantal maanden is mijn eigen voorgevel aan de beurt. Er flitsen nu al angstscenario's door mijn hoofd dat ik slaapdronken en in slaaptenue mijn woonkamer in wandel, terwijl drie mannen net bezig zijn mijn raamkozijnen van buitenaf af te schuren. "Goedemorgen mevrouwtje, staat de koffie al klaar?", hoor ik ze in gedachten al bijdehand zeggen. Pff, en dat in je eigen huis...

Niet alleen de gevels in mijn straat worden grondig onder handen genomen, er worden zelfs appartementen compleet leeggehaald en van binnen opnieuw opgebouwd. Dan schiet me een lokaal krantenbericht binnen van een tijdje terug. Over aannemers in Oud-West en Oud-Zuid die niet volgens de normen de asbest in oude gebouwen verwerkten, waardoor een risico voor de volksgezondheid ontstond. Mijn wijk De Baarsjes grenst aan Oud-Zuid en Oud-West, en die woningen lijken me ook wel uit hetzelfde era te dateren. Wie zegt dat jullie wel volgens de normen werken, sneer ik - in mezelf - tegen de herriemakende gevelherstellers aan de overkant.
Maar deze bezorgde burger laat het er niet bij zitten en - ach, doet ook eens gek - belt met het gemeentelijke asbestinformatienummer. Daar stelt een opmerkelijk vrolijk gestemde gemeenteambtenaar me gerust. Als ik nooit een brief van het stadsdeel hierover heb ontvangen, dan is er in mijn wijk geen reden tot paniek. Ik vind dat ik hiermee mijn burgerplicht wel heb vervuld op de vroege morgen en wil al ophangen. Maar de behulpzame medewerker is niet te stoppen en gaat een en ander nog even verifiëren bij een collega. Twee minuten later klinkt weer zijn stem door de hoorn: "Nee hoor mevrouw, u hoeft zich absoluut geen zorgen te maken."
Hier had het onderonsje tussen mij en de gemeenteambtenaar moeten eindigen. Maar zoals er deze ochtend wel meer tegen mijn zin in gebeurt, hield de goede man zijn mond níet. "U moet begrijpen dat in iedere woning asbest zit. Het zit eigenlijk overal. Daar kunt u helemaal niets aan doen. Maar in uw wijk is er - momenteel - geen acuut gevaar voor de gezondheid."
En bedankt. Ik had toch liever getekend voor de schijnzekerheid van drie minuten daarvoor. Buiten is het inmiddels een stuk stiller. De echt luide boorwerkzaamheden vinden tussen acht en tien uur 's ochtends plaats. Net vroeg én lang genoeg om mij uit mijn schemerbestaan te helpen, en te houden.