Het is stil in de Diamantbuurt
Diamantbuurt - Op een druilerige lenteavond deze week voetballen zo'n 15 jongeren voor het oude badhuis midden in de Diamantbuurt, waar een tijd geleden nog een samenscholingsverbod gold. Of is het samenscholingsverbod nog steeds van kracht, alleen voelt niemand meer de behoefte te gaan klagen? De groep jongens bezet al balletje trappend de weg als ik met mijn auto aan kom rijden. Ik kan er niet langs.
Ik rijd langzaam, want het is hier een woonerf. Genoeg tijd om na te denken. Hoe ga ik ervoor zorgen dat deze groep de straat verlaat zodat ik door kan rijden? In mijn geleende auto zoek ik een plekje om te parkeren. Als de jongens me zien rijden beginnen ze te roepen. Ohnee, denk ik. In gedachten zie ik mezelf het kleine auto'tje onder luid gejuich verkeerd inparkeren, of ik zie mijn auto'tje door deze groep opgetild worden en in de lucht gegooid, of ik zie de groep samenspannen en op de weg een haag vormen zodat ik er niet langs kan.
Het geroep blijkt echter niet voor mij bestemd, maar voor een van de jongens, die mij niet gezien heeft en tegen de bal wil trappen. Als hij me ziet, wacht hij even met schieten. De groep maakt automatisch plaats en laat me er door. Een van de jongens maakt een buiging als ik langskom.
Het is stil in de Diamantbuurt. Er zitten geen groepjes hangjongeren meer in de auto die altijd voor mijn deur stond. Er staan geen groepjes meer voor Cinetol. Ik zie opvallend minder vaak glas liggen op de stoep naast de parkeerplekken.
Hoe zou dit komen? Het cameratoezicht? De bewoners die het negatieve geluid zat waren?
Of is het allemaal schijn?
Laten we wel wezen de rust in de buurt komt vooral door het lik op stuk beleid van de gemeente en de Politie/Justitie.