AmsterdamCentraal.nl

Vandaag begint zijn eerste werkdag. Een broekie, zo noemt het Valkenswaards Weekblad de 36-jarige Ederveen, nu inderdaad de jongste burgervader van Nederland (als ik goed gegoogled heb). Hij heeft zijn uiterlijk ook niet mee. Die babyface zal ie tot ver over de veertig - als dan de kaalheid en vetzucht toe gaan nemen - met zich meedragen. Maar ook zijn gekir, gegiechel, zijn 'chapeautjes' (als je iets goeds volgens hem hebt gedaan) en zijn eeuwige geglim zullen hem de titel 'broekie' niet kunnen doen afschudden. Geeft niets, want hij is het toch maar mooi geworden: bur-ge-mees-ter. Dat moet lekker voelen voor iemand die even na de verkiezingen niet wist welke kant zijn carrière op zou gaan.

Ik stem niet op Ederveens partij, maar was in de bijna zes jaar als lokaal journalist, beter gezegd als wethouderlijk stalker, ten tijde van Ederveen erg gecharmeerd van de politicus - en ook van zijn vrouw, die altijd wel voor een leuke persoonlijke noot in mijn artikelen wilde zorgen. Lintjes doorknippen met Ederveen is gezellig. Op de koffie bij jubilerende bruidsparen is een feestje. Ederveen kirt en giechelt ook tegen het gewone volk. Dat zal wennen zijn in Valkenswaard. Ik hoop dat ze het begrijpen als Anton over straat huppelt. Als hij ochtend na ochtend ochtendhumeurloos met ketting om aan zijn werktafel zit. Als hij zelfs na een vergadering van zeven uur nog zijn grote glimlach opheeft. Eén ding houdt de kersverse burgemeester niet van. Hoogtes. Hoogtevrees houdt hem met beide benen op de grond. Al is ie nu naar grote hoogte gestegen.