Ze hebben een hekel aan de term allochtoon, vertelden ze onderweg in de bus. Pakjes sinaasappelsap en het rondgaande zakje snoepjes maakten het tot een schoolreisje. Toen de liedjes werden ingezet was het schoolgaand gevoel compleet. Ook met deze, vaak toch ingetogen - zo komt het op mij over - dames was het lachen, gieren en brullen, zo op stap naar het hart van onze parlementaire democratie.
Ze willen integreren en doen dat ook, maar op hun eigen manier en met hoofddoek. En met humor. "Ojee, mijn spiraaltje!" gilt een van de dames als de detectiepoortjes van de Tweede Kamer in het zicht komen. Fluisterend tot mij: "Ik ga altijd af bij die dingen."
Maar goed, die term allochtoon. Ze weten het, er is geen fraai alternatief. Maar ze zijn gewoon vrouwen, benadrukken ze. Goed, dat er soms iemand wegduikt voor een fotograaf, dat is haar zaak. Deze dame legt uit dat haar man het niet prettig vindt als iedereen ziet dat zij hierbij was. Hij kan er op worden aangesproken door anderen. Ja hoor, hij vindt het wel goed dat ze een cursus over stedelijke vernieuwing heeft gevolgd, maar toch wordt ze nerveus als ie belt tijdens het reisje naar Den Haag. Een van de Fatima's kent dat gevoel niet. Zij ontwikkelt zich lekker en praat vrijuit over haar postnatale depressie en hoe ze daar uit is gekomen. Ze draagt een hoofddoek, maar is het onderhand zat om negatief beoordeeld te worden door dat lapje stof van 60 bij 60 centimeter. Integreren, prima, maar autochtonen werken soms niet mee. Fatima wil wel naar een bingoavond, zegt ze. "Moet je ze zien als ik binnenstap. Dan word ik bekeken!" Ook op het Binnenhof werd de groep bekeken. Vrolijk toegekeken, zo ervoer ik het tenminste. Of zag ik niet de ogen die deze allochtone, mooier gezegd: kleurrijke dames bekeken?
Maar goed, die term allochtoon. Ze weten het, er is geen fraai alternatief. Maar ze zijn gewoon vrouwen, benadrukken ze. Goed, dat er soms iemand wegduikt voor een fotograaf, dat is haar zaak. Deze dame legt uit dat haar man het niet prettig vindt als iedereen ziet dat zij hierbij was. Hij kan er op worden aangesproken door anderen. Ja hoor, hij vindt het wel goed dat ze een cursus over stedelijke vernieuwing heeft gevolgd, maar toch wordt ze nerveus als ie belt tijdens het reisje naar Den Haag. Een van de Fatima's kent dat gevoel niet. Zij ontwikkelt zich lekker en praat vrijuit over haar postnatale depressie en hoe ze daar uit is gekomen. Ze draagt een hoofddoek, maar is het onderhand zat om negatief beoordeeld te worden door dat lapje stof van 60 bij 60 centimeter. Integreren, prima, maar autochtonen werken soms niet mee. Fatima wil wel naar een bingoavond, zegt ze. "Moet je ze zien als ik binnenstap. Dan word ik bekeken!" Ook op het Binnenhof werd de groep bekeken. Vrolijk toegekeken, zo ervoer ik het tenminste. Of zag ik niet de ogen die deze allochtone, mooier gezegd: kleurrijke dames bekeken?
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
negen reacties op "Hoofddoekjes op het Binnenhof"
Die doekjes hebben me nooit gestoord. Sterker nog: het interesseert me geen moer wat iemand op z'n harses draagt. En een juffrouw voor de klas moet ook gewoon een hoofddoekje willen dragen als dat gewenst is
Op een lezing van Fatima Bouali (columnist en verpleegkundige) in Osdorp, kwam wethouder Martje Postma tot de slotsom dat het zo goed ging met 'Vrouw en vaart' dat er nodig een 'man en Vaart' naast moet komen. Anders streven al die vrouwen hun mannen ver voorbij..
En die hoofddoeken? Als 3 van die vrouwen een dameskapsalon gaan beginnen, verdwijnen die heel snel.. (-; Yanny
het is mijn bedoeling te laten zien dat veel allochtone vrouwen willen meedoen, moe worden van de aanval op hun hoofddoek en zoals iedereen zijn. Winsemius en het reisje waren daarin - na wel wat wikken en wegen - bijzaak. Winsemius heeft met aandacht geluisterd, maar niks toegezegd.
Hoofddoekjes.
Telkens komt het weer ter sprake,
hoe we er toch vanaf kunnen raken.
Dat lapje stof in diverse kleuren,
waar men oneindig over door kan zeuren.
Maar wat stelt het nou eigenlijk voor,
dat dunne doekje van oor tot oor.
Waarom zijn we toch zo bang,
in Staphorst dragen ze het al zo lang.
het is niet meer dan een kledingstuk,
dus mensen, maak je niet zo druk.
Laat die vrouwen en zet ze niet in een hoek
Iedereen gelijk, met of zonder hoofddoek!!!
Volgend jaar in januari komt er weer een nationale gedichtendag ik zal je er tegen die tijd aan herinneren! Groetjes; Yanny
Ik zag via google dat de volgende gedichtendag op 31 januari 2008 is.
Wel ver weg nog. Afwachten wat het thema is!
Eigenlijk dicht ik nooit, maar sinds ik vorig jaar een gedicht voor mijn ouders moest maken heb ik af en toe zo'n opvlieging.
Dus, i keep on rolling zo af en toe.
groetjes engine 54
De nationale gedichtendag is niet gebonden aan thema's. Die is er voor mensen die mooie gedichten kunnen schrijven! En ik hoop dat daar volgend jaar ook 'hoofddoekjes' bij zijn. Ga alsjeblieft door, want je bent goed! (-: Yanny