Maar dan: ik heb een erkende voorliefde voor de zogenaamd slechte buurten. Ik woonde in de Van der Kunbuurt en in De Baarsjes, en vond de Nieuwmarkt altijd al veel gezelliger dan het Amstelveld. Dat de flat op korte termijn grondig zou worden gerenoveerd, en ik dan met stadsvernieuwingsurgentie overal zou kunnen gaan wonen waar ik maar wilde, gaf de doorslag: op 2 december 2003 stak ik de sleutel voor het eerst in mijn voordeurslot.
Afgezet tegen mijn verwachtingen viel het me duizend procent mee. Nooit ben ik overvallen, iedereen die me dierbaar is komt gewoon op bezoek, de metro is sneller dan je denkt en zelfs toen ik eens een hele werkdag het manshoge keukenraam wijd open had laten, bleven de inbrekers weg. De Bijlmer bleek veel vrolijker, veel kleurrijker en veel groener dan gedacht.
Maar de renovatie van mijn flat voltrekt zich in hetzelfde tempo als de aanleg van de Noord-Zuidlijn. Werd mij toen ik het huurcontract tekende nog voorgespiegeld dat ik beter niet in dure vloerbedekking kon investeren, omdat ik toch binnen twee jaar zou moeten vertrekken, nu wordt de start van de werkzaamheden niet eerder verwacht dan eind 2008.
En ondertussen worden - zoals in veel lange relaties - kleine ergernissen grote. De gebruikte condooms in het trappenhuis, de plassen pis in de lift, de luiers en vuilniszakken en bankstellen die langs de balkons naar beneden zeilen, de dreunende bassen die vanapril februari tot oktober uit tientallen open ramen en deuren schallen. Lang niet de apocalyptische taferelen die mij in mijn dromen achtervolgden toen ik twijfelde of ik de flat zou accepteren, maar ik heb mijn portie gehad.
Nóg twee jaar liftstoringen, wildpoepers, posthengelaars, kapot geslagen ruiten en vernielde voordeursloten, dat trek ik niet. Dan maar geen urgentie, dan maar geen verhuisvergoeding, dan maar in de veel te dure vrije sector. Dag lieve Bijlmer, ik zal je altijd blijven missen. Maar het zit er dik in dat ik je binnenkort verlaat voor een andere probleemwijk.
Maar de renovatie van mijn flat voltrekt zich in hetzelfde tempo als de aanleg van de Noord-Zuidlijn. Werd mij toen ik het huurcontract tekende nog voorgespiegeld dat ik beter niet in dure vloerbedekking kon investeren, omdat ik toch binnen twee jaar zou moeten vertrekken, nu wordt de start van de werkzaamheden niet eerder verwacht dan eind 2008.
En ondertussen worden - zoals in veel lange relaties - kleine ergernissen grote. De gebruikte condooms in het trappenhuis, de plassen pis in de lift, de luiers en vuilniszakken en bankstellen die langs de balkons naar beneden zeilen, de dreunende bassen die van
Nóg twee jaar liftstoringen, wildpoepers, posthengelaars, kapot geslagen ruiten en vernielde voordeursloten, dat trek ik niet. Dan maar geen urgentie, dan maar geen verhuisvergoeding, dan maar in de veel te dure vrije sector. Dag lieve Bijlmer, ik zal je altijd blijven missen. Maar het zit er dik in dat ik je binnenkort verlaat voor een andere probleemwijk.
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
drie reacties op "Kleine ergernisjes worden groot"