AmsterdamCentraal.nl

Van weblogs, internet en mailen hadden we toen nog niet gehoord. Beter gezegd, we zijn zo oud (spreek voor je zelf, hoor ik Merel nu zeggen) dat dat toen nog niet bestond. De jeugd van tegenwoordig is er bijna mee opgegroeid en dat was voor Merel wel fijn tijdens haar uur op het Lyceum in Slotervaart. Deze doelgroep, die verplicht en met petjes op naar haar kwam luisteren, kende alle cybertermen uit haar boek Fantastica. Vragen mochten aan deze echte schrijfster worden afgevuurd. En toen zag ik mijn vooroordelen vernietigd worden. Pubers van nu zijn geen meedogenloze treiteraars. Althans niet die hier zaten. Op wat gegniffel en gezeur na - Merel en ik wisselden een blik van herkenning, want ook wij waren ooit zo - luisterden ze vol aandacht naar het verhaal achter het boek. Of je er rijk van wordt, of de seksscène autobiografisch is, hoe lang je over een boek doet of er een vervolg op komt. Ze antwoordde: nee, nee, 1 jaar en nee. Merel was opeens een mevrouw, zag ik. En dat was raar. Het lijkt gisteren dat we door de gangen van het gebouw aan het Leidseplein huppelden. Nu zijn we mevrouwen. Zij schrijft een boek en ik schrijf daar een artikel over. En Merel vertelt de jeugd van tegenwoordig dat lezen belangrijk is en ik sta hevig achter haar te knikken. Ik maak foto's voor bij het artikel, Merel maakte een foto voor een stukje op haar weblog. De leerlingen vonden het heel wat. Een echte schrijfster van een echt boek. De bel ging en ze stoven weg. Ook Merel en ik gingen weg. We huppelden giechelend door de gangen van de school naar buiten. Op weg naar onze andere werkzaamheden van die dag.