Een tevreden mens

We klagen wat af met z'n allen. Ik ook. Over het weer (mag ik, ik doe alles per fiets), over de politiek, over het vuil op straat. In Osdorp woont echter een heel tevreden mens. Ze is net honderd jaar geworden, kan niet meer borduren, loopt met een rollator, wacht rustig op bezoek, kijkt veel naar AT5, naar buiten, naar de vogeltjes. En ze geniet. Zo kan het dus ook. Mevrouw Balke vertelt.

"Jee, al die aandacht. Moet dat? Nou, leuk hoor. Ja, het was een groot feest op mijn honderdste verjaardag. Vijf november werd ik honderd. Het is wat, he. Ik ben in mijn leven behoorlijk vaak en flink ziek geweest. Nooit gedacht dat ik dit zou halen. Elke keer werd ik weer beter. Gewoon doorgaan met ademhalen, zeg ik altijd. Ik heb er nooit iets speciaals voor gedaan om zo oud te worden. Ik heb gewoon een heel rustig leven gehad. Nooit iets stouts gedaan. Van mijn moeder mocht ik niet verder dan de brievenbus bij ons in de straat in Westerpark en dus ging ik niet verder dan de brievenbus. En ik moest naar school en dus ging ik naar school. Dichtbij school stond ook nog eens een politiebureau. Dus ik ging wel. Het ging allemaal heel gewoontjes. Mijn man Arend was mijn eerste grote liefde. Ik had meteen de goede op mijn zeventiende. Hij vroeg me ten dans tijdens dansles en het klikte meteen. We kregen een zoon, die naar mijn man vernoemd werd, en een dochter die naar mij - Angenitha - vernoemd werd. Meer soorten hebben ze niet, dus dat vonden we wel genoeg. Ik had mijn handen vol aan ze. Vooral aan mijn zoon. Die had altijd wat. Ik hoor de buren nog zeggen: 'mevrouw Balke, uw zoon heeft...' En dan had ie weer wat uitgevreten."

"Osdorp was nog kaal toen we er kwamen wonen. De Pieter Calandlaan was toen de rand van de stad. Om ons heen was allemaal land. Zelfs het Osdorpplein bestond nog niet. Ik heb veel zien veranderen in mijn leven. Mijn man was een van de eerste met een telefoon. Nou, dat hadden de buren snel door! En alle buurkinderen kwamen bij ons televisie kijken. Computers, internet, sms? Dat zegt me niks. Ik lees veel blaadjes en ik heb graag AT5 op staan. Verder zit ik in mijn stoel en kijk naar de vogels in de tuin. Borduren gaat niet meer. Je wordt een dagje ouder en dan gaan de dingen steeds minder. Soms denk ik dan wel: potverdorie."