De zwerfster en haar dochtertje
Zaterdagochtend, boodschappen. Als ik met mijn stiefdochtertje van 3 bij de supermarkt aankom, zit er op de plek waar meestal de daklozenkrantverkopers staan een kind op de grond te tekenen.
Ik schat haar een jaar of 8. Voor haar liggen een paar tekeningen op een bruin kleedje met wat kleingeld. Haar moeder, een magere vrouw met een Oost-Europees uiterlijk, kijkt toe. Het is een mooie vrouw, maar ze heeft een verharde blik in haar ogen. Ze maant haar dochter om mensen aan te spreken. Terwijl ik de supermarkt inloop denk ik "ik dacht dat dat alleen in het buitenland voorkwam, zwerfsters die hun kinderen inzetten om aan hun geld te komen". Even later ben ik haar vergeten in de zaterdagochtenddrukte.
Als we hebben afgerekend rent mijn stiefdochtertje voor me uit naar buiten, terwijl ik het winkelwagentje terugbreng. Als ik met een overvolle boodschappentas buiten kom, staat ze met een tekening in haar hand. "Kijk eens, Carla, die heb ik van dat meisje gekregen!" In een flits schieten de opties door me heen. Mijn eerste neiging is om haar de tekening te laten teruggeven. Maar hoe leg je dat uit aan een kind van 3, die denkt dat ze zomaar van een vriendelijk ander kindje iets heeft gekregen? Weglopen en doen alsof de interpretatie van mijn stiefdochtertje klopt? Dat voelt ook niet goed. Stel dat moeder dat haar dochter kwalijk neemt. Dus ik zet de boodschappentas neer, pak mijn portemonnee en geef mijn stiefdochtertje een euro: "geef die maar aan dat meisje". Moeder staat het gebeuren goedkeurend gade te slaan en gebaart naar haar dochter, die een babbeltje met mijn stiefdochtertje maakt, dat ze zich weer op andere mensen moet richten (de buit van ons is toch al binnen.)
Terwijl mijn stiefdochtertje vrolijk doorbabbelt "wat is hij mooi, he, kijk, een aapje! Aardig van dat meisje, he, denk je dat ze me wel lief vond?" loop ik zwijgend naast haar verder. Mijn geweten knaagt. Zo snel gaat dat dus, van je principes afstappen omdat je anders je kleine meisje moet teleurstellen.
De gevoelens van je eigen kind ,in deze, zijn echt minder belangrijk, want jouw kind heeft alles wat het nodig is op materieel gebied en jij hebt vast genoeg 'bagage' in huis om jouw kind ,van 3 jaar oud, af te leiden met 'iets anders'.
Door de tekening te accepteren (overigens, begrijp ik jouw reactie heel goed hoor!) werk je mee aan bedelaarij EN kinderarbeid.
Allebei zijn verboden. Terecht! Doe aangifte en zorg dat deze praktijken niet verder kunnen. (Uiteindelijk help je daar dat kind mee.) Groet; Yanny