Dat komt door het zogenaamde eenzame matroosgevoel. Een gevoel dat op een prachtige manier is beschreven door Jeroen Zijlstra in het lied 'Een meisje loos in Rotterdam'.
Jawel, een lied over Rotterdam maar niet zomaar een lied! Houden van een plek die niet van jou is, die je nog moet veroveren. Thuis zijn maar je toch verdwaald voelen, willen varen maar niet durven. Op de pont, in de supermarkt en in mijn nieuwe straat lijkt het alsof mensen mij aankijken en zeggen: "Wat kom jij hier eigenlijk doen?" Hoelang duurt het voordat een stad van jou is?
Zijlstra heeft dit lied geschreven over Rotterdam maar je kunt Rotterdam volgens mij net zo goed vervangen door Amsterdam-Noord. De schrijver woont namelijk gewoon in Durgerdam.
Op zoek naar het eenzame matroosgevoel ben ik na de plichtplegingen op het stadsdeelkantoor naar de tentoonstelling 'Geef mij maar Amsterdam' gegaan. En dan niet voor de gezellige liedjes over tulpen, de Jordaan of de Westertoren. Nee, ik wil weten of er ook een ander lied bestaat over Noord dan 'Ik verveel me zo' van voormalig jeugdwerker Harry Slinger en zijn band Drukwerk.
Een leuk onderdeel van de tentoonstelling is de liedjeskaart, een plattegrond van Amsterdam met gaatjes waar je een koptelefoon kunt inpluggen. En zowaar, ook uit de gaatjes in Amsterdam-Noord klinkt muziek! ('t IJ meegerekend.)
Uit de koptelefoon klinkt 'Aan de oever van het IJ, voel ik het geluk in mij', van Jasperina de Jong. En de Sjonnies met het lied 'Als een vis in 't IJ'. Het stadsdeelorkest (bestaat dat orkest nog steeds?) bezingt de 'Liefde in Noord'. Het lied 'de Noordelijke IJ-oeverblues' van Frits Lambrechts komt nog het meest in de buurt van mijn eenzame matroosgevoel. Ik proef nog steeds minachting bij die anderen in de stad die zich smalend laten ontvallen; je woont toch niet in dat gat?
De moraal van het verhaal komt van twee rappers, JPM en Jerry, gangsters zou je denken op het eerste gehoor. Maar het valt reuze mee want het gaat hier om twee stoere jongens van een jaar of 11. Met hun boodschap ga ik met een gerust gevoel terug naar Noord. In Noordsite gaat het er anders aan toen, pak de pont over 't IJ dat is hoe wij het doen!
En dat ga ik dus ook maar eens doen.
Zijlstra heeft dit lied geschreven over Rotterdam maar je kunt Rotterdam volgens mij net zo goed vervangen door Amsterdam-Noord. De schrijver woont namelijk gewoon in Durgerdam.
Op zoek naar het eenzame matroosgevoel ben ik na de plichtplegingen op het stadsdeelkantoor naar de tentoonstelling 'Geef mij maar Amsterdam' gegaan. En dan niet voor de gezellige liedjes over tulpen, de Jordaan of de Westertoren. Nee, ik wil weten of er ook een ander lied bestaat over Noord dan 'Ik verveel me zo' van voormalig jeugdwerker Harry Slinger en zijn band Drukwerk.
Een leuk onderdeel van de tentoonstelling is de liedjeskaart, een plattegrond van Amsterdam met gaatjes waar je een koptelefoon kunt inpluggen. En zowaar, ook uit de gaatjes in Amsterdam-Noord klinkt muziek! ('t IJ meegerekend.)
Uit de koptelefoon klinkt 'Aan de oever van het IJ, voel ik het geluk in mij', van Jasperina de Jong. En de Sjonnies met het lied 'Als een vis in 't IJ'. Het stadsdeelorkest (bestaat dat orkest nog steeds?) bezingt de 'Liefde in Noord'. Het lied 'de Noordelijke IJ-oeverblues' van Frits Lambrechts komt nog het meest in de buurt van mijn eenzame matroosgevoel. Ik proef nog steeds minachting bij die anderen in de stad die zich smalend laten ontvallen; je woont toch niet in dat gat?
De moraal van het verhaal komt van twee rappers, JPM en Jerry, gangsters zou je denken op het eerste gehoor. Maar het valt reuze mee want het gaat hier om twee stoere jongens van een jaar of 11. Met hun boodschap ga ik met een gerust gevoel terug naar Noord. In Noordsite gaat het er anders aan toen, pak de pont over 't IJ dat is hoe wij het doen!
En dat ga ik dus ook maar eens doen.
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
Ik moet wel zeggen dat ik de oude ponten veeel mooier vond, zeker als je verliefd was..Heerlijke donkere plekjes waar je zalig kon zoenen!
Maar goed, er is natuurlijk nog altijd het Vliegenbos maar het liefhebben voelde altijd beter op die oude pont.. Ik mis hem nog steeds! Varensgroet; Yanny