AmsterdamCentraal.nl

De idealistische gedachte die zich met name een aantal decennia terug voordeed (en eigenlijk een verkapte bezuinigingsoperatie was) om mentaal gestoorden uit de klinieken te halen en weer 'deel uit te laten maken van de samenleving', moet zo snel mogelijk worden teruggedraaid. Er moet geld beschikbaar gesteld worden voor klinieken om deze mensen in op te vangen / op te sluiten.
Iedereen heeft het recht om te proberen zelfstandig te wonen, maar niet als dat serieus ten koste gaat van het woongenot van anderen.

Veel van deze mensen worden nu opgesloten in de ISD, onder het mom van 'lastige veelplegers van de straat halen.' Maar je kunt je in veel gevallen afvragen wat er eerder was, de ziekte of de misdaad. In het penitentiaire wezen zijn deze mensen wel onderdak op deze manier, maar een gevangenis is geen zorginstelling en ook hier ontberen zij dus de broodnodige zorg. Ik vind het schandalig dat zieke mensen in de gevangenis belanden, omdat ze gedwongen zijn op straat te leven en niet de hulp krijgen die nodig is.

@ f.bol

Bij dwang is het alleen zo moeilijk om de grens te trekken, in jouw voorbeeld misschien wat meer. In het voorbeeld van mijn onderbuurman is het weer anders. Hij was in het begin goed in staat op zichzelf te wonen. Later niet meer, dus dan wordt het makkelijk om te zeggen: “neem maar op die man.” Maar wanneer mag je zo iemand weer “loslaten”?

@ esther

Enig idee van het aantal mensen? Ben ik wel benieuwd naar.

Alcohol en/of drugsverslaving heet 'zelfmedicatie' in vakjargon...
Dus zegt de verslavingszorg dat de problematiek psychische oorzaken heeft en zegt de GGZ dat de problematiek veroorzaakt wordt door de verslaving.
Ze dronken een glas en deden een plas....

@ Yanny

Daarom de vraag: mag je deze mensen, indien ze weer ernstiger ziek worden, uit huis zetten? Zo liet mijn buurman uiteindelijk de hulpverleners niet meer toe in zijn woning. Ergens is dat heel vreemd.

Tuurlijk, dat spreekt voor zich. Helaas is het als leek moeilijk om je te verdiepen in dergelijke regelgeving. Ook voor mij werd het pas interessant toen ik er zelf mee geconfronteerd werd...

Helaas weet ik uit ervaring dat een acute opname nog steeds mogelijk is. Als borderline-patient, dus met soms acute buien waarin gekke dingen kunnen gebeuren, kan de politie direct een rechter uit zijn nest sleuren om te kijken of je een gevaar vormt voor jezelf of de omgeving. Het probleem is waarschijnlijk dat veel rechters er niet om staan te springen te pas en te onpas op bezoek te gaan bij mensen die door het lint gaan en de politie geen zin heeft in een nijdige rechter.

Ben dan wel psychiatrisch patient, kan over het algemeen prima zelfstandig (nou ja, woon samen, gelukkig) wonen en bezorg geen overlast behalve voor mijn partner.

Aan de andere kant, als het acuut mis gaat, wat wel eens gebeurt en helaas ook wel meer dan eens, is er meestal behalve de SOS lijn niemand bereikbaar. De GGZ is s'nachts niet direct bereikbaar, moet via de dokterspost of zelfs via de politie en de dokterspost, en dat kost zoveel tijd dat je beter kan wachten tot de volgende dag de GGZ gewoon weer bereikbaar is en de tijd vullen met de SOS lijn die tegenwoordig zelfs een online dienst hebben. En tot die tijd maar een lading tranquilizers nemen, doen tijdelijk in elk geval ook wel wonderen. Of ben ik een van die mensen die begint door te krijgen dat er een crisis aan dreigt te komen en dan op voorhand maar wat extra tranquilizers regel.

En oja, met mijn hersens schijnt weinig mis te zijn, alleen is er onderweg in mijn leventje het nodige fout gegaan waarvan ik en mijn omgeving de gevolgen levenslang mee mogen dragen. Ik alleen al wacht al ruim 2 jaar op adequate zorg. Een voordeeltje is dat ik bekend ben bij de crisisdienst.

Feit is dat het schandalig is dat mensen vrijwel altijd gewoon midden in een normale woonomgeving gedumpt worden, waar amper toezicht is en laat staan begeleiding. Dat kost immers geld. En dat is feitelijk voor die mensen zelf ook helemaal niet prettig. Vaak krijgen ze angsten, soms uitmondend in psychosen, zonder dat er s'nachts iemand is die daar mee om kan gaan. Dat is iets wat de politie in elk geval niet kan en eigenlijk hun taak ook niet is.

Ben zelf wel degelijk een voorstander van de meer grootschalige centra als Santpoort, onder dergelijke omstandigheden kom je wel degelijk meer tot rust dan in de drukke stad, met al de indrukken waar veel mensen moeite mee hebben en die psychosen en anderssoortige crises kunnen oproepen. Dergelijke centra bieden immers veiligheid, een gevoel van bescherming, steun. Met eventueel een tussenstation in de nabijheid van de stad, zodat mensen kunnen wennen aan de drukte en hectiek in een nog steeds beschermde omgeving. Want eerlijk is eerlijk, de constantijn huijgnsstraat is niet bepaald bevorderlijk voor enige rust in je kop. Maar ze verwachten daar wel dat als je acuut hulp nodig hebt je daar wel even bij kan komen.

@ Yanny: Ik snap niet waarom 'zelfmoorden' bij jou tussen aanhalingstekens staat. Er was niets onecht aan, ik heb er op weg van school naar huis ook nog een meegemaakt. Dat heeft niets met Santpoort te maken, voor zover ik weet ook niet met de (schaal van de) kliniek, en alles met de nabijheid van de spoorlijn. De drukte van de Constantijn Hygensstraat lijkt me dan ook voor menig patient een absolute ramp.

mag ik het raigg bedanken voor het kapotmaken van mijn liefste vriendin?

DE PROBLEMEN VAN JUNKS EN PSYGISCHE ZIEKEN DAKLOZE MENSEN IS NIET hun keuze het is vaak een samenloop van omstandigheden die er voor gezorgt hebben dat mensen ,junk of dakloos worden en psygische ziek ronddwalen door dor pen en steden in nederland..