'Groot vliegtuigongeluk' noemen we hier de stalen delen die her en der (zo lijkt het tenminste) verspreid liggen op de heuvel in het park, aan de kant van de Allendelaan. Er wordt druk omheen gepicknickt en wie de kleine zat is, stuurt hem of haar de heuvel op, waar een speelparadijs voor verstoppertje-liefhebbers is gelegen. Maar veilig is het er niet. De scherpe randjes, die menigeen met de jaren juist verliest, zitten er veelvuldig aan, gaten dienen als vuilnisbak en een olievat ondersteunt het hoofd-stuk.
En dat terwijl het volgens kunstkenners zo'n uniek beeld is. Een majestueus, poëtisch beeld, gemaakt van cortènstaal (voor de kenners). Een toonbeeld van expressie, lef en nieuwe monumentaliteit drapeerde kunstenaar Wessel Couzijn in 1974 hoog over de top van de heuvel. Nog tien jaar kon hij toezien hoe zijn kunstwerk langzaam wegroestte, maar het echte verval heeft hij niet meegemaakt. Zijn vrouw wel. Deze Pearl Perlmuter - met heerlijk Amerikaanse tongval - is nu 90 jaar jong en wandelde tijdens de restauratieperiode - want ja, het kunstwerk wordt opgeknapt! - vrolijk naar boven. Een wandelstok en een zetje waren voldoende om haar meters hoog op de heuvel te krijgen. Daar stond ze ook meer dan vijftig jaar geleden, toen manlief Wessel de opdracht kreeg van de gemeente. Samen gingen ze het park, nog pas aangelegd en omgeven door niets, verkennen.
Het dametje van nu bijna 91 glunderde daar boven op die heuvel. Dankzij een tien jaar lang gevecht van kunstkenners en kunstliefhebbers zag de gemeente eindelijk in dat hier iets - letterlijk en figuurlijk - groots gered moest worden. Afvoeren was ook nog een optie, maar de kunstwereld sputterde tegen. Uiteindelijk leidde de inspanning van beeldhouwer Geert Lebbing, die pleit voor opwaardering van kunstwerken in de openbare ruimte, tot de flinke opknapbeurt die deze zomer plaatsvindt. Tijdens een ontmoeting op de heuvel kneep Pearl hem in zijn wang. Dat hebben ze maar mooi voor elkaar gekregen. De oude dame kan nu rusten, dacht ik, haar een levenstaak die er nu op zit toebedelend. Nee hoor, vertelde ze, ze werkt nog steeds. Eind augustus exposeert ze haar kunst in Beverwijk. Of ik dat even wereldkundig wilde maken. Wanneer ze met pensioen gaat, vroeg ik haar. Ze moest lachen om die vraag. "Kunstenaars gaan niet met pensioen."
En dat terwijl het volgens kunstkenners zo'n uniek beeld is. Een majestueus, poëtisch beeld, gemaakt van cortènstaal (voor de kenners). Een toonbeeld van expressie, lef en nieuwe monumentaliteit drapeerde kunstenaar Wessel Couzijn in 1974 hoog over de top van de heuvel. Nog tien jaar kon hij toezien hoe zijn kunstwerk langzaam wegroestte, maar het echte verval heeft hij niet meegemaakt. Zijn vrouw wel. Deze Pearl Perlmuter - met heerlijk Amerikaanse tongval - is nu 90 jaar jong en wandelde tijdens de restauratieperiode - want ja, het kunstwerk wordt opgeknapt! - vrolijk naar boven. Een wandelstok en een zetje waren voldoende om haar meters hoog op de heuvel te krijgen. Daar stond ze ook meer dan vijftig jaar geleden, toen manlief Wessel de opdracht kreeg van de gemeente. Samen gingen ze het park, nog pas aangelegd en omgeven door niets, verkennen.
Het dametje van nu bijna 91 glunderde daar boven op die heuvel. Dankzij een tien jaar lang gevecht van kunstkenners en kunstliefhebbers zag de gemeente eindelijk in dat hier iets - letterlijk en figuurlijk - groots gered moest worden. Afvoeren was ook nog een optie, maar de kunstwereld sputterde tegen. Uiteindelijk leidde de inspanning van beeldhouwer Geert Lebbing, die pleit voor opwaardering van kunstwerken in de openbare ruimte, tot de flinke opknapbeurt die deze zomer plaatsvindt. Tijdens een ontmoeting op de heuvel kneep Pearl hem in zijn wang. Dat hebben ze maar mooi voor elkaar gekregen. De oude dame kan nu rusten, dacht ik, haar een levenstaak die er nu op zit toebedelend. Nee hoor, vertelde ze, ze werkt nog steeds. Eind augustus exposeert ze haar kunst in Beverwijk. Of ik dat even wereldkundig wilde maken. Wanneer ze met pensioen gaat, vroeg ik haar. Ze moest lachen om die vraag. "Kunstenaars gaan niet met pensioen."
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
Jaren geleden werden er drie supergrote eenden tewater gelaten in de Sloterplas. De kunstenaar had ze gemaakt met het idee dat mensen uit de hoogbouw dan ook eenden konden zien. Want op 10 hoog zie je de echte variant dus niet! Ik vond dat toen een leuk idee, maar had al twijfels bij de keuze van het materiaal; beton. Die eenden zijn gezonken. Ik vraag me bij tijd en wijle nog steeds af of ze nu nog op de bodem van de plas liggen... Ik heb er toen erg om moeten lachen, maar vond het wel jammer!
Ik zou het prima vinden als dat 'neergestorte vliegtuig' nu eindelijk eens ging opstijgen. Dan kunnen wij ook weer eens in een wonder geloven! Groet; Yanny