AmsterdamCentraal.nl

Buurt 3 in Slotermeer (voor de kenners: rondom de Burgemeester Vening Meineszlaan) kent een actieve feestcommissie. In voorgaande jaren ging het er bescheiden aan toe en werd het door het stadsdeel toegekende buurtbudget gebruikt voor een borrel, omgeven door een schoonmaakactie (educatief) en wat excursies (nog educatiever). Dit jaar, zo besloot de commissie in de winter, zouden ze eens goed gaan uitpakken. We maken er gewoon twee dagen feest van, schoonmaken doen we wel achteraf en we blijven gezellig met z'n allen slapen in tenten. Het oog viel op het grasveld aan de Meineszlaan en de voorbereidingen (eco-toilet, nachtelijke bewaking, kampvuur, toestemming om alcohol te serveren en een sport- en spelprogramma inclusief beachvolleybal en zaklopen) begonnen op een koude winterdag.

De geprikte datum - 10 juni - bleek een schot in de roos. Tropischer dan deze dag kon het in Slotermeer haast niet zijn. De feestcommissie keek tevreden toe hoe de buurtbewoners met elkaar bonden, wat dan ook de achterliggende gedachte van dit evenement was in deze barre tijden van individualisme en ieder-voor-z'n-eigen-mentaliteit. Wie normaal zijn buur alleen snel groette, zat nu innig te praten bij het kampvuur. Wie normaal het grasveld gebruikt om de hond uit te laten, zette er nu zijn tentje op. Ook de stadsdeelvoorzitter kwam met zoons en vrouw de haringen in de grond slaan. Buurt drie was twee dagen één.

AT5 kwam nog even olie op het (kamp)vuur gooien. 'Kan dit wel in déze buurt?' Ja, dat kan. 'Dit is toch geen afspiegeling van de bevolkingssamenstelling?' Nou, dat was het wel. Nimmer zag ik op een feest zo'n gemeleerd publiek zo gemoedelijk een weekendje kamperen. Om de hoek van huis. Waar ik dan ook sliep. Het blijft toch een camping.