Lichte hysterie ook toen bewoners beseften wat hun rol in dit beschermde stadsgezicht zal zijn. Bij elke rondleiding gordijnen open en zwaaien maar. Ouderwets koffie drinken voor het raam, onkruid wieden in de voortuin en over de heg kleppen met de buurvrouw. Alles ter ere glorie van stedenbouwkundig ontwerper Cornelis van Eesteren die deze buurt en de rest van de tuinsteden heeft bedacht. Licht, lucht en ruimte waren zijn kernbegrippen, waarbij het woordje lucht nu wel een heel dubbele betekenis krijgt. "Ik voel me een personeelslid van Euro Disney," zegt een bezorgde bewoner. Of hij zijn Tomado boekenplankje met Arendsoog- en Bigglesboeken weer aan de muur moet schroeven, vraagt hij zich al pinda's doppend af, terwijl hij zich bedenkt waar o waar op zolder zijn spencer ligt en hij liedjes uit 'Kun je nog zingen, zing dan mee' neuriet.
Laat ik de bewoners geruststellen. Het Van Eesterenmuseum wordt geen afgesloten gebied waar bezoekers entree voor moeten betalen. Bewoners blijven gewoon 'wonen' in het openluchtmuseumgebied. "We willen dat bewoners juist een trots gevoel krijgen over dit gebied," aldus een woordvoerder van het stadsdeel. Over verplichte klederdracht en woninginrichting heeft het stadsdeel zich nog niet uitgelaten. Dus haal die spencer en petticoat maar voor de zekerheid uit de kast. En zing mee:
Wij willen Slotermeer houden,
ons Slotermeer fier maar klein.
Wij blijven 't hou en trouwe,
wat ooit zijn lot mag zijn.
En wie ons denkt te dreigen
Of denkt te nemen ooit
Hij zal ons stadsdeel niet krijgen, (bis)
wij geven Slotermeer nooit.
twaalf reacties op "Klein-Euro Disney in Slotermeer"
Precies, net zoals de bewoners van het centrum dagelijks doen...
Je verhaal op deze wijze neerzetten heeft iets denigrerends.
Niet per se: satire kan ook gewoon geestelijk genieten bewerkstelligen.
Ik moet geloof ik op cursus.
rire=lachen
...duivels lachen