De zuurpruimen onder u zullen zeggen dat ze die massa's maar niks vinden. Dat al die opgelegde gezelligheid maar niks is. Dat ze het allemaal maar nationalistisch gedoe vinden, iets voor het volk, voor het domme gepeupel. Ik zeg daarop driewerf BAH! Wat een onzin, wat een gezeik, wat een lullig sarcasme. Koninginnedag is leuk, zelfs als je net als die typische zelfhatende Hollandse mr. Scrooge, Youp van't Hek niet van 'gezelligheid' houdt. En waarom is dat zo?
Wij denken altijd dat wij 'het volk van koopman en dominee zijn'. Wij denken dat we een soort Hobbits van de rest van de wereld zijn: klein landje, maar door onze ijver en vlijt in transport en logistiek van doorslaggevend belang. Mis. Ik kom aardig vaak in het buitenland, veel door Europa gereisd, en als er één ding is waar men ons aan herkent, dan is het wel dit: feestelijkheid! Wij Nederlanders zijn roemrucht voor hoeveel wij houden van een feestje - en hoezeer we ook anderen hun feestje gunnen.
En dat zie je terug op Koninginnedag. Terwijl in het Vondelpark de kinderen uit Oud-Zuid en Amstelveen door hun ouders gedrild zijn om geld uit de zak van voorbijgangers te kloppen ("ja, Liesje, wat denk je wel niet, wonen in zo'n monumentaal pand kost niet niks - papa verdient de rest van het jaar de centjes, nu jij! Hup! Dansen en zingen!"), staan even verderop alle studenten zich klem te zuipen op de gracht. Terwijl de oranjevereniging Oud-Hollandsch en lekker gezellig bier en broodjes braadworst consumeert, staan de homo's ernaast halfnaakt in een technotent te zweten.
Vergelijk dat eens met Mardi Gras, een volksfeest in het Pre-Katarina New Orleans: dat is ook een volksfeest, maar dan alleen voor zich klemzuipende studenten, waar de meiden dan daarna in ruil voor hun kralen hun borsten laten zien. Of met het carnaval in Rio de Janeiro: dat is alleen maar voor de halfnaakte homo's en hetero's, en, wederom, de klemzuipende studenten. Of met Saint Patricks Day in Ierland: dat is alleen maar voor de - ohnee, niet voor de oranjeverenigingen daar, maar wél voor de oudere mannen en vrouwen die de lokale lekkernijen bakken, braden en naar binnenwerken en, ohja, natuurlijk wederom de zich klemzuipende studenten. Die zitten overal wel bij. Die vieren ook als enige nog de dag van de arbeid. Niet door te werken. Door zich klem te zuipen.
Hoe je het ook wendt of keert, en of je het nu zelf leuk vindt of niet: Koninginnedag is een fantastisch en wereldwijd uniek volksfeest. Amsterdam mag trots zijn dat zij elk jaar daar een favoriete locatie in vormt.
twaalf reacties op "Ongegeneerd Blij"
In de vroege jaren '80, toen ik net was begonnen met mijn studie in Amsterdam, vond ik het nog geweldig. Wat een feeststemming en wat leuk, al die openluchtoptredens. Ik genoot me helemaal te pletter. Tot ik een keer helemaal naar werd van de drukte in de binnenstad en in paniek raakte. Ik wist zelfs niet meer hoe ik thuis moest komen. Sindsdien kan ik niet meer tegen mensenmassa's, feestelijk of niet. Jammer, maar helaas.
Ik ben altijd weer ongelooflijk verbaasd dat de stadsreiniging de boel zo snel weer op orde heeft. Die mensen beginnen al met werken als het feest op sommige plaatsen nog aan de gang is en gaan tot diep in de nacht door met opruimen. Van mij mag daar wel eens een standbeeld voor worden opgericht.
In het kader van het lik-op-stuk beleid is het misschien een idee gearresteerde herrieschoppers te laten meehelpen met schoonmaken. Misschien ook goed tegen de kater.
Bepaalde plekken moet je als Amterdammer ook maar gewoon meiden op Bea-dag, maar verder vind ik het wel een superfeest, hoor.
En Els, wat jij beschrijft klinkt mij in de oren als een angststoornis, eerlijk gezegd. Of heb je dit alleen op Koninginnedag, kan ook natuurlijk.
Dat mijn reactie niet helemaal in orde is heb ik zelf wel door. Het is heel fysiek en paniekerig allemaal.
Wat nog wel lukt is 's morgens vroeg, als er alleen nog maar vals blokfluitende kindertjes staan een beetje door de buurt te lopen en dan de stad uit. Gratis tip: achter het CS kun je rustig naar de trein lopen zonder die stroom mensen tegen te komen. De lege trein rijdt mij dan heel rustig naar m'n schuiladresje buiten de stad waar ik rustig op tv kan kijken hoe andere mensen wel lol hebben. Maar vaker dan een dag per jaar moet het niet gebeuren, want dan moet ik weg hier.
Dieptepunt was de Koninginnenacht dit jaar op de Westerstraat. Vieze, schreeuwerige, lallende en oerlelijke zuipschuiten die hutje-mutje een kwartier in de rij staan voor een ranzig waterig biertje met op de achtergrond de meest trieste muziek die je je kan bedenken. Geef mijn oranjeportie de komende twee jaar (minstens) maar aan Fikkie, of hoe heet die blaffer van Trix?