Maar uiteindelijk hoefde ik niet te treuren. Vrolijke gesprekken vonden plaats, mensen scharrelden tussen mijn jeugdherinneringen en kochten afgedankte paardjes waarbij ik toen ik ze kreeg niet in de bek mocht kijken. Of restanten van kerstpakketten die ik, half leeggeroofd, ontving van keurig nette tweeverdieners. Voorzover het van steen, glas of stof was. Want olijven, oosterse sausjes en mediterrane prutjes in potjes waren er natuurlijk met kerstmis uitgesnoept. Zelfs heb ik tuig uit Noord-Holland en Lisse weten te overleven, het blijven rare jongens in de provincie. Van een groep van twaalf doen er twee moeilijk, de anderen geven je een hand. "Sorry mijnheer, we komen uit Lisse". Of nog erger, helemaal uit Purmerend. Je zou ze zoenen. Als je hun moeder was.
Vooral mocht ik de marktkoopman in mijzelf voelen. Wat een heerlijke constante is dat in de Nederlandse ziel. Een Koningin, ik weet niet of dat nodig is. Maar één dag in het jaar waarop we winkeltje mogen spelen, de muntjes over en weer, het bijwerken van de voorraad en het uitstallen van de waren als waren het de kroonjuwelen van het koningshuis zelf, ik moet er niet aan denken dat we marcherend langs een podium met president in pak ons nationale geweten moeten etaleren. Laat mij maar rommelen op een paar vierkante meter en praten met jan en alleman. Met het koningshuis als excuus om even te kunnen zijn wie ik als kind altijd al wilde zijn. Een heuse echte kruidenier!
Laten we ook het weer vooral bedanken, Amsterdam was bijna droog. Maar de protestantse Zondagsrust is toch wel het allermooiste. Goed gedaan orthodoxe Nederlanders, God is werkelijk met ons! Want nu kan ik lekker de hele dag gaan slapen, dromen over mijn vette buit en bier uitzweten tot ik vanzelf m'n nest uit drijf.
Vooral mocht ik de marktkoopman in mijzelf voelen. Wat een heerlijke constante is dat in de Nederlandse ziel. Een Koningin, ik weet niet of dat nodig is. Maar één dag in het jaar waarop we winkeltje mogen spelen, de muntjes over en weer, het bijwerken van de voorraad en het uitstallen van de waren als waren het de kroonjuwelen van het koningshuis zelf, ik moet er niet aan denken dat we marcherend langs een podium met president in pak ons nationale geweten moeten etaleren. Laat mij maar rommelen op een paar vierkante meter en praten met jan en alleman. Met het koningshuis als excuus om even te kunnen zijn wie ik als kind altijd al wilde zijn. Een heuse echte kruidenier!
Laten we ook het weer vooral bedanken, Amsterdam was bijna droog. Maar de protestantse Zondagsrust is toch wel het allermooiste. Goed gedaan orthodoxe Nederlanders, God is werkelijk met ons! Want nu kan ik lekker de hele dag gaan slapen, dromen over mijn vette buit en bier uitzweten tot ik vanzelf m'n nest uit drijf.
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
vier reacties op "Bea Bea, du machst mich Crea"
Ik hoefde geen krijtjes, tape of verf te gebruiken om een plekje te markeren. Ik stond op een straat waar niemand staat! In de morgen vanuit de box met een kar vol dozen en in de avond de restanten er weer in. En de vuilnis ging keurig in zakken bij de boom. Nu maar hopen dat mijn plekje niet te populair gaat worden want ik heb geen zin om het woord BEZET daags tevoren op de straat te moeten kalken.
Het doet me waarlijk goed dat jij toch nog goed geboerd hebt. Viva Europa! Aan toeristen geen gebrek, nietwaar. Vorig jaar kon ik je nog steunen in de hoedanigheid van Hannelore. Dit jaar stond ik als een verkleumde verkeersregelaar erbij met een groot mankement. Aan al die oranje toeters, NS-petten en grijze wolken kon ik geen malle moer veranderen. Dit jaar geen bioprei uit mijn kartonnen doos. Maar een fles Prosecco uit een plastic tas. Je ziet, de postmoderne tijd heeft ook mij in zijn greep.
Afijn, de restanten staan weer in je box, de rust bij je sigarenboer is wedergekeerd.
Groeten aan De Gruyter en de Spar