Het moesten echte speeltuintjes worden voor de Kleintjes van de wipkippenleeftijd zeg maar. Ook daar was het stadsdeel snel van overtuigd. De Hangjeugd moest zijn vertier maar elders zoeken: in de vensterbanken van de school aan het Eikenplein, of in de kastanjes van het Kastanjeplein.
Het ging jaren goed. De Hangjeugd ging inderdaad hangen op het Iepenplein, Eikenplein en de bosjes in het Oosterpark. Dat was fijn, zo hadden wij er geen last van. En de Kleintjes tolden op en rond het verantwoorde rvs-speelmeubilair.
Tot voor kort dus. Ongeveer een maand terug werd de draaimolen ontdekt door een groepje jeugd in leeftijd variërend van twaalf tot zestien. Ze ontdekten dat de draaimolen niet alleen kon draaien, maar dat je er ook prima mee kon wippen. Twee, drie man aan de ene kant, en evenzoveel aan de andere kant, en dan lekker hossen.
Een achttal bouten, van die fikse jongens zeg maar, niet berekend op deze wipkrachten, begaf het één voor één. Mijn geweldige gehoorhulpjes brachten het geluid van het knappen der bouten tot mij. En nu? Nu is de draaimolen niet meer.
Deze afbeelding lijkt regelrecht overgenomen uit de Simms. Is dit misschien de uitbreiding Suburbia Paradise II?