Amsterdam is de status van Gay Capital aan het verliezen. Er zijn meer hoofdsteden nu waar relatief vrij te leven valt voor eenieder met een andere invulling van liefde dan waar Paus Benedictus VI het over had. Om Amsterdam weer een homovriendelijker aura aan te meten en tegelijk economische voordelen voor de stad binnen te halen, staat in de inleiding van het Manifest dat we het Roze Mekka van de wereld moeten worden. Stevige taal voor deze tijd, want de term omvat een pittige tegenstelling. Straks wordt Amsterdam nog jaarlijks overspoeld door homo-orthodoxe pelgrimages vanuit alle windstreken. Duizenden bedevaartgangers lopen in knalroze boerka's en pottenpaarse djellaba's in cirkels rond het homomonument. Naar het Bozerdje, een nog te ontwerpen boos bronzen beeldje, zullen zij steentjes gooien. Honderden potjes en pootjes vertrappen elkaar dan misschien tijdens dat ritueel. Wat ze in Mekka kunnen, kunnen wij ook.
Werk aan de winkel
Alle gekheid op een stokje, er staan goede ideeën in het manifest. Er is werk aan de winkel, er gebeuren nare dingen in de stad. Meer voorlichting is nodig, vooral op scholen met een religieus bewind. De stad moet veiliger worden voor homoseksuelen en de politie moet hieraan meewerken. Het heetste hangijzer, acceptatie van homoseksualiteit binnen de islam en ondersteuning van moslimjongeren bij hun coming out zal moeilijk te realiseren zijn. Wijsheid en relativering zijn nodig. Want de zaken liggen gevoeliger dan in de jaren zeventig en begin tachtig, toen het voor homoseksuelen heus geen koek en ei was en homootje pesten zeer gangbaar. Sinds mijn middelbare schooltijd zit angst mij in de genen gebakken. Ik ben nog steeds alert. In die leuke tuinsteden moest ik oppassen voor (blanke) jongens, vooral voor die op brommers. En al komt de dreiging nu uit een andere hoek, een groot verschil met toen zie ik toch niet. De vragen die nu beantwoord moeten worden, zijn gelijk aan die van toen. Alle betrokken partijen moeten net als in de tachtiger jaren, zorgen voor een nieuwe solidaire emancipatiegolf. Alleen zal het nu moeilijker zijn om aanvallen vanuit verschillende fanatiek gelovige hoeken te pareren.
Navelstaren
Tot een roze Jihad zal ik niemand oproepen, we hebben geeneens grotten om aanslagen voor te bereiden. Maar ik mis in het Manifest wel een goed gefundeerd internationaal homobeleid. Op een paar zinnen na, over opvang van homoseksuele asielzoekers en de situatie in Iran, wordt er verder niet naar het buitenland gekeken. Terwijl er toch nare dingen gebeuren, ook in Europa en vooral nu in Polen.
Ook Bob van Schijndel, medesamensteller van het Manifest en ex-raadslid in Amsterdam, vindt dat het Manifest breder van opzet had mogen zijn. Juist vanuit Amsterdam kunnen initiatieven voor Europa worden genomen. Maar enig navelstaren is de hedendaagse Amsterdamse homo niet vreemd. Van Schijndel ziet ook dat er de laatste jaren veel onderling gemier is over de Gay Pride, regenboogvlaggen en Schotse Hooglandrunderen in cruisegebieden. Verrassend is volgens hem de plotselinge linkse regelzucht van de VVD, voor Gay transport en gereguleerde afwerkplekken waar condoomautomaten zowat aan de bomen hangen. Het getuigt allemaal niet van een internationale en solidaire kijk op de zaak. RozeLinks zal een actieve rol moeten gaan spelen voor een solidair en vrij Europa.
Poolse Paperij
Natuurlijk zijn er nu protesten binnen de Europese Unie. Het zou ook vreemd zijn als de situatie in Polen genegeerd zou worden. Kathalijne Buitenweg van GroenLinks onderneemt stappen, de Europese Groene fractie gaat naar Poznan om steun te betuigen aan de Poolse homobeweging en Sophie in 't Veld van D66 diende een resolutie in bij het Europese parlement. En in Amsterdam komt er een plaquette ter viering van het eerste lustrum van het Amsterdamse homohuwelijk. Vanuit de wonderlijk combinatie VVD en AA/de Groenen is zelfs een motie ingediend om een brief naar Europese hoofdsteden zonder homohuwelijk te sturen. Het homohuwelijk als internationaal product. Al is het homohuwelijk mij persoonlijk worst, toch kan zo'n brief een mooie kapstok zijn om nog wat roze dogma's aan te hangen. Ook Job Cohen zou, namens heel Amsterdam, een paar boze woorden in die brief kunnen richten aan burgemeester Kaczynski van Warschau en aan premier Marcinkiewicz. Want met de koude noordoostenwind begint een herkenbare geur uit de jaren dertig mij in de neus te kriebelen. De Poolse minister van Cultuur spreekt over homopropaganda en donkere tijden voor homo's. Ook Paus Benedictus VI gaf met de presentatie van zijn encycliek, in het Pools, een vette knipoog naar Pope Parkinson en het Poolse bewind. Was het niet Paus Pius XII, in de jaren dertig en veertig, die het goed kon vinden met Adolf, Benito en Franco? Zullen Poolse homo-immigranten binnenkort hier in de Rivierenbuurt moeten worden gehuisvest? Uitgevers, monumentenmakers en herdenkingsdeskundigen, sla nu dus vast uw slag!
Voorwaarts mars!
Een Roze Mekka, Vrij Vaticaan of de Beloofde Stad, als je zoiets nastreeft zul je zieltjes moeten winnen. Voorwaarts mars dus, voor het "Roze Geloof". Net als in de tachtiger jaren, trein- en busladingen vol roze strijders en strijdsters op evangelisatietocht. Nu niet naar de provincie om ongelovigen in Leeuwarden, Roermond of Bergen op Zoom te bekeren, maar solidair Europa in! Om te getuigen van het Blije Bestaan. Roze voorgangers, apostelen en profeten; Van der Stoel, Flos, Houtsma, Hoolsema en vooral Sint Siep het Haantje, leg ruzies bij en speel samen onder een roze hoedje. Geen gezeur over de Canalpride of vlaggen aan een pui, maar sla de handen ineen. Opdat wij, als de missie volbracht is, kunnen zeggen: "We hebben gehandeld, vanuit ons geloof". Wel met een minder dikke tongval en Marokkaans accent uitgesproken graag. Een licht, schel, hoger toontje mag best. Dan zal zelfs ik, ongelovige Thomas en wars van religieuze dogma's, weer oprecht gaan geloven. En al zou ik in deze preek alles uitvergroten, dat hoort bij manifesteren. Want alles is geoorloofd, voor het Roze Manifest en het Roze Geloof!
Alle gekheid op een stokje, er staan goede ideeën in het manifest. Er is werk aan de winkel, er gebeuren nare dingen in de stad. Meer voorlichting is nodig, vooral op scholen met een religieus bewind. De stad moet veiliger worden voor homoseksuelen en de politie moet hieraan meewerken. Het heetste hangijzer, acceptatie van homoseksualiteit binnen de islam en ondersteuning van moslimjongeren bij hun coming out zal moeilijk te realiseren zijn. Wijsheid en relativering zijn nodig. Want de zaken liggen gevoeliger dan in de jaren zeventig en begin tachtig, toen het voor homoseksuelen heus geen koek en ei was en homootje pesten zeer gangbaar. Sinds mijn middelbare schooltijd zit angst mij in de genen gebakken. Ik ben nog steeds alert. In die leuke tuinsteden moest ik oppassen voor (blanke) jongens, vooral voor die op brommers. En al komt de dreiging nu uit een andere hoek, een groot verschil met toen zie ik toch niet. De vragen die nu beantwoord moeten worden, zijn gelijk aan die van toen. Alle betrokken partijen moeten net als in de tachtiger jaren, zorgen voor een nieuwe solidaire emancipatiegolf. Alleen zal het nu moeilijker zijn om aanvallen vanuit verschillende fanatiek gelovige hoeken te pareren.
Navelstaren
Tot een roze Jihad zal ik niemand oproepen, we hebben geeneens grotten om aanslagen voor te bereiden. Maar ik mis in het Manifest wel een goed gefundeerd internationaal homobeleid. Op een paar zinnen na, over opvang van homoseksuele asielzoekers en de situatie in Iran, wordt er verder niet naar het buitenland gekeken. Terwijl er toch nare dingen gebeuren, ook in Europa en vooral nu in Polen.
Ook Bob van Schijndel, medesamensteller van het Manifest en ex-raadslid in Amsterdam, vindt dat het Manifest breder van opzet had mogen zijn. Juist vanuit Amsterdam kunnen initiatieven voor Europa worden genomen. Maar enig navelstaren is de hedendaagse Amsterdamse homo niet vreemd. Van Schijndel ziet ook dat er de laatste jaren veel onderling gemier is over de Gay Pride, regenboogvlaggen en Schotse Hooglandrunderen in cruisegebieden. Verrassend is volgens hem de plotselinge linkse regelzucht van de VVD, voor Gay transport en gereguleerde afwerkplekken waar condoomautomaten zowat aan de bomen hangen. Het getuigt allemaal niet van een internationale en solidaire kijk op de zaak. RozeLinks zal een actieve rol moeten gaan spelen voor een solidair en vrij Europa.
Poolse Paperij
Natuurlijk zijn er nu protesten binnen de Europese Unie. Het zou ook vreemd zijn als de situatie in Polen genegeerd zou worden. Kathalijne Buitenweg van GroenLinks onderneemt stappen, de Europese Groene fractie gaat naar Poznan om steun te betuigen aan de Poolse homobeweging en Sophie in 't Veld van D66 diende een resolutie in bij het Europese parlement. En in Amsterdam komt er een plaquette ter viering van het eerste lustrum van het Amsterdamse homohuwelijk. Vanuit de wonderlijk combinatie VVD en AA/de Groenen is zelfs een motie ingediend om een brief naar Europese hoofdsteden zonder homohuwelijk te sturen. Het homohuwelijk als internationaal product. Al is het homohuwelijk mij persoonlijk worst, toch kan zo'n brief een mooie kapstok zijn om nog wat roze dogma's aan te hangen. Ook Job Cohen zou, namens heel Amsterdam, een paar boze woorden in die brief kunnen richten aan burgemeester Kaczynski van Warschau en aan premier Marcinkiewicz. Want met de koude noordoostenwind begint een herkenbare geur uit de jaren dertig mij in de neus te kriebelen. De Poolse minister van Cultuur spreekt over homopropaganda en donkere tijden voor homo's. Ook Paus Benedictus VI gaf met de presentatie van zijn encycliek, in het Pools, een vette knipoog naar Pope Parkinson en het Poolse bewind. Was het niet Paus Pius XII, in de jaren dertig en veertig, die het goed kon vinden met Adolf, Benito en Franco? Zullen Poolse homo-immigranten binnenkort hier in de Rivierenbuurt moeten worden gehuisvest? Uitgevers, monumentenmakers en herdenkingsdeskundigen, sla nu dus vast uw slag!
Voorwaarts mars!
Een Roze Mekka, Vrij Vaticaan of de Beloofde Stad, als je zoiets nastreeft zul je zieltjes moeten winnen. Voorwaarts mars dus, voor het "Roze Geloof". Net als in de tachtiger jaren, trein- en busladingen vol roze strijders en strijdsters op evangelisatietocht. Nu niet naar de provincie om ongelovigen in Leeuwarden, Roermond of Bergen op Zoom te bekeren, maar solidair Europa in! Om te getuigen van het Blije Bestaan. Roze voorgangers, apostelen en profeten; Van der Stoel, Flos, Houtsma, Hoolsema en vooral Sint Siep het Haantje, leg ruzies bij en speel samen onder een roze hoedje. Geen gezeur over de Canalpride of vlaggen aan een pui, maar sla de handen ineen. Opdat wij, als de missie volbracht is, kunnen zeggen: "We hebben gehandeld, vanuit ons geloof". Wel met een minder dikke tongval en Marokkaans accent uitgesproken graag. Een licht, schel, hoger toontje mag best. Dan zal zelfs ik, ongelovige Thomas en wars van religieuze dogma's, weer oprecht gaan geloven. En al zou ik in deze preek alles uitvergroten, dat hoort bij manifesteren. Want alles is geoorloofd, voor het Roze Manifest en het Roze Geloof!
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
drie reacties op "Roze solidariteit"
het is ook tevens onzin om te fantaseren over roze boerka's, wat hebben orthodoxe moslims nu met homofilie te maken? wat heeft religie an soch met homofilie te maken? niks! als mensen uit die cultuur geloofsgroepen zich willen emanciperen kan dat heel goed zonder dit gebeuren te islamiseren en zonder aanstootgevend relnichterig te provoceren, iets waar de meeste homofielen ook trouwens niet van gediend zijn.
wordt dit gecoordineerd door het COC? politieke partij? lpf?
Tom, Goed idee! Moet worden opgepakt. Greetings; 'Pink' Granny Yanny