AmsterdamCentraal.nl

Ik herinner me het ding, en vooral de maanden van geklooi die er aan vooraf gingen als de dag van gisteren [ik ben nog niet zo oud]. In de eerste plaats zág ik hem weken niet want hij zat in zijn hok op zolder zichzelf te vergiftigen met de soldeerdampen die opstegen bij het aan elkaar solderen van de honderden gekleurde draden. Beneden roken we die niet. We hadden beneden ook geen last van het gevloek en getier als hij zijn poten weer eens had verbrand, of als hij met een tang in zichzelf geknipt had en het bloed in de rondte spoot. Sterker nog, ik vond het allang best: als hij met zijn geklooi in zijn hok zat had vergat hij mij te pesten.
Met hem is het overigens goed afgelopen, hij bouwt nog steeds centrales.

De moraal van dit verhaal: klooien hoort bij het leven. Vooral kinderen, maar ook sommige volwassenen, moeten de kans krijgen om veel te klooien. Ze hebben het nodig. Klooien is vrijheid en klooien is spannend. Met klooien kun je ontdekken wat je sterke en zwakke kanten zijn. Kinderen en volwassenen klooien vanzelf en het hoeft weinig te kosten. Eenmaal aan het klooien heb je geen tijd om te blowen in andermans portiek.
Nou ja, klooien gaat niet helemaal vanzelf: je moet wel érgens kunnen klooien.

Mooie klooiplekken, zoals de kinderboerderijen in de stad, dreigen hun klooiattractie te verliezen nu de Dierenbescherming en de Stichting Kinderboerderij pleiten voor méér regels en een landelijk keurmerk voor het dierenwelzijn. Zij stellen dat de landelijke regels voor dierenwelzijn onvoldoende zijn. Want nergens staat beschreven welke dieren wel en welke dieren niet op de kinderboerderij zijn toegestaan, hoe groot hun hokken moeten zijn en op welke manier de boerderij beheerd moet worden. Ook stelt de Dierenbescherming: "Doordat regels ontbreken, doen de medewerkers maar wat zij denken dat goed is. Met de beste bedoelingen, maar ze zijn niet altijd gekwalificeerd genoeg. Niet alles wat ze doen is automatisch het beste voor de dieren."
Over de kinderen die op de Amsterdamse Kinderboerderijen naar hartelust klooien wordt, gelukkig, met geen woord gerept. Slim, het hoeft ook niet, die vertrekken vanzelf wel als de kinderboerderij eenmaal omgetoverd is in een hygiënisch verantwoorde modeldierentuin opgesierd met bordjes van liefdevolle sponsors.

Ooit varkens met afgeknipte staarten opgesloten gezien in hokken op een Amsterdamse Kinderboerderij? Ooit op een onzer Kinderboerderijen geweest waar kippen met afgebrande snavels, gehuisvest op gaas in een veel te kleine ruimte bij elkaar gepropt zaten? Weet u een kinderboerderij in Amsterdam waar lieve kleine net geboren kalfjes die nog amper kunnen staan onmiddellijk van hun moeder gescheiden worden en flesvoeding krijgen in plaats van koeienmoedermelk zodat ze snel mooi wit blank kalfjesvlees kunnen leveren?

Jullie van de Dierenbescherming en Stichting Kinderboerderijen zijn klojoos behept met regelzucht. In plaats van je te bemoeien met de Amsterdamse Kinderboerderijen, alias Amsterdams beste Klooiplekken, zouden jullie je bezig moeten houden met échte wantoestanden in de bio-industrie. Ik zeg: scheert u weg uit de stad.

We laten ons de Kinderboerderijen niet afpakken! Klooiers aller landen verenigt u!