In het tijdschrift noemde iemand Gambit een schaakhol en de bezoekers holbewoners. Maar ook: ‘Een bonte mix van rare snuiters. Bijzonder leuke en interessante mensen, sommigen wat wereldvreemd, érg wereldvreemd, maar allemaal met hun eigen verhaal, eigenaardigheden en gewenste aanpak. En aardig, onverwacht grappig, intelligent en origineel’.
Of mijn broer er die eerste keer wel of niet was weet ik niet meer. Ik dronk er een Duvel en kwam er daarna onregelmatig, als altijd op zoek naar mijn broer. Als ik hem nodig had, als ik hem even wilde spreken ging ik naar Gambit of belde ik naar Gambit. Hij leek er zo’n beetje te wonen. En dat gold niet alleen voor hem.
Gambit moet per 1 december dicht. Eigenaar Menashe Goldberg overleed begin dit jaar en zijn erfgenamen willen van Gambit en vervolgens van het pand af. Wat Goldberg daar over gedacht zou hebben kunnen we niet weten, voor de vaste klanten van Gambit - die er soms al meer dan twintig jaar lang komen - is het in ieder geval een drama. Voor hen is Gambit meer dan een schaakcafé, het is hun huiskamer, waar ze avond aan avond, schaken, schaken op internet, ouwehoeren, drinken of een blik op de tv werpen. Waar moeten ze heen? Het voelt voor hen alsof hun huiskamer afgepakt wordt. ‘Het zal een rare kerst worden’, zei een van de holbewoners deze week toen de sluiting van Gambit onafwendbaar bleek.
Lydia van der Weide, een van degenen die ook achter de bar stond, schreef bij het twinig jarige bestaan over Gambit: ‘De zekerheid dat er nooit, never iets gebeurt in ons hol, maar dat toch geen avond hetzelfde is. Het hol lokt en waarom weet niemand. Maar sommige raadsels hoeven niet opgelost te worden. Laten we Gambit gewoon maar koesteren...’
De zekerheid, dat er nooit iets zou veranderen, dat Gambit er altijd zou zijn, is loos gebleken. Koesteren kan nog maar even, tot en met woensdag aanstaande. Daarna is het exit Gambit.
Misschien weet u een nieuwe huiskamer?
Vervloekt zij het stomme yuppenappartement waartoe het zal verworden.