Home >
Algemeen
> Zoete verzoening

Zoete verzoening

Algemeen
door: Tom de Smet 06 November 2005
Het is suikerfeest. Het einde van de ramadan. Suikerzoete hapjes worden uitgedeeld als gebaar van vriendschap en verzoening. Tja, verzoening. Kan het nog kleffer en zoeter? Niet echt, want al klinkt het woord zoet, verzoening heeft een bitterzoete bijsmaak. Verzoening komt na het zuur, het bittere, het bijtende, het wrange, de wrok en de wraak. Deze smaken zijn niet plots verdwenen. Door verzoening kun je wel het zoet van elkaar weer proeven. Zoet is niet per definitie altijd klef. Voor sommigen is het wel even slikken, je verzoent je niet zomaar met Jan-en-alleman. En het moet van twee kanten komen. Want anders sta je in de lucht te happen.

Een actie om alle Amsterdammers tot verzoenen te bewegen is op 4 oktober ingezet. Toen ging het Ramadan Festival van start. Elke avond tijdens de ramadan werd de iftar (eerste maaltijd na zonsondergang) op een andere locatie gehouden, waarbij de grote soeppan voor de harira als een estafettestokje werd doorgegeven. De afzonderlijke organisaties, ook niet moslimorganisaties, nodigden raadsleden, buurtbewoners, vrienden, bekenden en onbekenden uit om aan tafel mee te eten. Het Festival stond in het teken van kennismaken en toenadering. Na toenadering komt soms de verzoening.
Yasmine Allas spreekt ook over verzoening en over een liberaal moslimgeluid. Dit geluid is al hoorbaar, gebaren van verzoening worden gemaakt. Zakia Boucetta, van het Amsterdams Historisch Museum bijvoorbeeld, maakte zo'n gebaar. Zij koppelde de tentoonstelling Suiker in het AHM aan het suikerfeest en organiseerde de iftar - met stand-up comedy van Soundos, niet zoet, juist lekker hartig - in de zaal waar Amsterdamse weeskinderen het vroeger nog van barmhartigheid moesten hebben. De ramadan wordt ook de maand der barmhartigheid genoemd. Het is de kern, het hart. Het suikerzoete hart. Dat suiker in Nederland juist een zeer onbarmhartig verleden heeft, wordt op deze tentoonstelling niet verdoezeld. Er is aandacht voor dit minder zoete stuk van ons verleden, met slavenhandel en suikerrietplantages. Bitterzoete smaken hangen ons in de mond.

De jaarcyclus, die november 2004 versneld begon te draaien, is voor mij weer een beetje rond nu, met de herdenking van de moord op Theo van Gogh, het einde van de ramadan, het suikerfeest, de suikertentoonstelling en het samen eten met voor mij onbekende Amsterdammers. Barmhartigheid en verzoening. Hart en Zoen. Al is het met een bittertje, daar ga ik het mee doen.

Liefde gaat door de maag, daarna komt het verzoenen. Vooral vrouwen in Amsterdam lijken hiermee als eersten te beginnen. Houden mannen niet van zoet? Of vinden ze dat te klef?


Een reactie op "Zoete verzoening"

Floor
-1-  Floor:
Ik was toch wel een beetje teleurgesteld dat ik dit jaar op geen enkel suikerfeest was uitgenodigd.. had ik toch naar Amsterdam moeten gaan misschien.
6 November 2005 - 16.33 uur

Reageren?  

Lees vooraf even de regels voor discussies op Amsterdam Centraal door.

Eigen afbeelding bij reacties? Ga naar gravatar.com en meld je aan met het mailadres dat je ook hier voor reacties gebruikt.

(verschijnt niet online, is nodig voor gravatar afbeelding)
(optioneel veld)
Om geautomatiseerde spamreacties te voorkomen, wordt u gevraagd deze simpele vraag te beantwoorden.

Reactiemoderatie staat aan op deze site. Dit betekent dat je reactie niet zichtbaar zal zijn, tot deze is goedgekeurd door een beheerder.

Persoonlijke info onthouden?
Kleine lettertjes: Alle HTML-tags behalve <b> en <i> zullen uit je reactie worden verwijderd. Je maakt links door gewoon een URL of e-mailadres in te typen.