Omdat zij niet ter plekke het aankoopbewijs van haar fiets kon tonen werd de fiets in beslag genomen en zijzelf werd overgebracht naar het politiebureau, en behandeld als een echte dief.
Het moet toch echt niet gekker worden. Moet ik nou ook al het aankoopbewijs van de fiets die ik berijd altijd bij me hebben? Net als mijn idee-kaart?
Even denken, het is zeker twee jaar geleden dat ik een fiets van een erkende rijwielhandelaar kocht. Ik kreeg een vettig bonnetje dat o.a. het framenummer en het fietsmerk vermeldt. Ik concludeerde toen dat díe fiets voortaan míjn fiets zou zijn. Of ben ik in de war?
Maar, hoe kom ik erachter dat mijn fiets níet ooit gestolen is? Het vettige bonnetje geeft mij die garantie niet. En ik kijk natuurlijk wel uit om met mijn fiets naar de politie te stappen om hen te laten verifiëren of het framenummer van mijn trouwe tweewieler in de blacklist opgenomen is en kennelijk ooit onrechtmatig van een vorige eigenaar is ontvreemd.
Toch zijn ze wel dom bij de politie. Een half jaar geleden liet ik door de politie een fietstag monteren op het frame. Nu staat déze fiets geregistreerd op míjn naam en mag ik hem míjn fiets noemen. De doenstdiende agent die het fietstaggen begeleidde bekeek het aankoopbewijs van mijn fiets, en zei mij vervolgens: "Deze fiets is dus van u". Waarop ik braaf knikte. Het lag op mijn lippen, maar ik vroeg hem natuurlijk niet of hij als die framenummers uit zijn hoofd kende...
Dus... moet ik nu wel of niet áltijd met het aankoopbonnetje rondfietsen? Ik heb ook mijn idee-kaart al altijd bij me. En hoe zit het dan met het eigendomsbewijs van mijn schootcomputer. Die heeft ook een framenummer en kon ook weleens gestolen zijn...
Uiteindelijk zegt de agent mij op mijn eerlijke gezicht te geloven en als ik om de hoek ben klap ik dubbel van het lachen om zoveel domheid en naiviteit....
Hoe zit het nou...