Mijn ramen stonden open, maar een voetje kreeg ik niet. Ik woon namelijk op drie hoog. Te hoog voor inbrekers die zonder in te breken naar binnen willen. Dacht vermoedelijk de politie en dacht ik vroeger ook.
Ik zou kunnen zeggen dat die steiger zo laag was, dat het niet bij me opgekomen was dat de afstand tot mijn raam met een ladder overbrugd kon worden, maar in feite had ik helemaal niet stilgestaan bij de consequenties van een steiger naast mijn huis. Op drie hoog verwacht je dat inbrekers door het trappenhuis komen. Die kant had ik dan ook goed beveiligd, na de vorige inbraak.
Ik vermoed dat de politieagenten er gisteren ook niet aan gedacht hebben, steigers die ze tegenkwamen op te klimmen, om ook boven hun sluipvoetjes door het raam te gooien. Tijd dus voor een algehele sluipvoetverplichting. Voortaan moet iedere steigerbouwer alle bewoners van huizen waar hij steigers plaatst, waarschuwen, door zo'n voetje door het raam te werpen. Een informatief schrijven door de brievenbus kan natuurlijk ook, maar dat voetje, plotseling op driehoog op de grond, dat wordt de minimumverplichting. Maakt namelijk net even meer indruk. En het geeft meteen de steigerbouwers een beetje afwisseling in hun werk.
De sluipvoetjes zijn mijn bedenksel en initiatief geweest. Vanuit mijn ervaring in mijn werk als buurtregisseur van de Westelijke Eilanden (een wijk met hoge pakhuizen)weet ik dat insluipers/inbrekers ook heel goed kunnen klimmen. Vaak ook zonder steiger op 4 of 5 hoog kunnen komen. Het doel van mijn actie was en is om mensen bewust te maken van de gevaren. Hierom bedacht ik iets ludieks om zo wat publiciteit te krijgen en een groter publiek te kunnen bereiken. Het feit dat het in diverse dagbladen heeft gestaan, er cameraploegen langs zijn geweest, de actie ook door Rotterdam voortgezet wordt en jij er over schrijft, blijkt dat ik dat doel bereikt heb. Nu maar hopen dat mensen met besef een raam op zetten.
Overigens vond ik je stukje erg leuk om te lezen.
Vriendelijke groeten