<%image(20050820-SnoepfoutAC.jpg|140|140|)%>
Als kind mocht ik niet met vreemde heren mee. Al was de heer vriendelijk en waren zijn snoepjes mooi van kleur. Maar gewaarschuwd voor vreemde dames, nee, dat ben ik nooit. Terwijl loslopende dames misschien méér lekkers en kleurigs te bieden hebben dan een heer in lange regenjas. De jaren dat ik in het centrum woon, had ik bij veel vreemde vrouwen naar binnen kunnen wippen. Maar met drie flinke preien priemend uit mijn tasje kijk ik altijd bescheiden naar beneden als ik over de Wallen loop. Het agressief getik met gouden ring tegen de ruiten hoor ik niet. Kortom, ik ga niet zomaar met vreemde heren mee, maar ook niet zomaar naar binnen bij die oh zo vreemde dames.
Laatst drong zo'n dame mijn dagelijks territorium binnen. Aan het eind van mijn straatje kwam de vrouw gekleed in lange regenjas naast mij lopen. We keken elkaar even aan. Nog voor ik mijn hoofd weg kon draaien begonnen haar ogen al te rollen. Met haar tong bevochtigde ze haar lippen. "Hello Sir, how are you Sir?", zei ze met een diepe stem. Hello Sir, how are you Sir. Ik een Sir? En how am I ?, ratelden de cellen in mijn kop. "Not so well today, Miss", was al wat er uit mijn angstig schorre keeltje kwam.
Ik was van slag. Straks bood ze me nog haar lekkers aan. Maar hoe legde ik uit dat ik haar snoepgoed niet graag eten wou? Ze keek mij ongelovig aan. Mijn not so well gevoel was voor haar geen reden om niet nog een vraag te stellen. "Why are you walking alone?" vroeg ze mij, op dwingende toon. Jajaja, mag ik effe alone lopen, wat een onbeschaamdheid. Moest ik dat uit gaan leggen? "Because I like to be alone Miss", meer kon ik er niet van maken. Ze koos eieren voor haar geld en draaide zich om. Op zoek naar een volgende loslopende Sir in mijn straatje.
Een week later liep ik met een vriend samen bijna weer in de val. Achter het Paleis werden we omsingeld door een grote vrouw. Met de woeste uitdrukking van een worstelkoningin, dijen van een molenpaard en een flinke bos touwkleurig haar draaide zij in cirkels om ons heen. Het losgebeitelde boegbeeld was duidelijk losgelaten om stadse kantoormannekes in lunchtijd eens flink schrik aan te jagen. In een te klein topje en broekje geperst, hield zij alle mannen in de gaten. Ook de andere oever van de straat viel binnen haar jachtterrein. Als ze een prooi in het vizier had wreef ze hard met haar handen over haar dijen. Haar ogen draaiden tot je alleen het wit nog zag. En als ze de buit tot heel dicht was genaderd, trok ze met haar grote wijsvinger de zoom van het vuilwitte sportbroekje nog wat krapper in haar eigen voeg omhoog. Daar zag je dan een stukje van haar snoepgoed zitten. Onverpakt en ook zeker niet kleurig.
Ik was onder de indruk. Was deze jonge zeehondjes verscheurende orka pas onlangs op de drukke klippen van de stad aangespoeld, maanden na de sluiting van de Theemsweg? En was deze vreemde dame met een huid als vochtig spaanplaat van oorsprong niet een vreemde heer? Een heer die zich met hamer en beitel tot Vikingvrouw had laten houwen? Mijn vriend en ik ontkwamen ternauwernood, een andere man liep vast in de val van verleiding. Wij vervolgden onze wandeling en aten braaf onze snoepjes uit eigen zak. Want het blijft riskant om zonder eigen snoep op stap te gaan. Voor je het weet ben je doorgeslikt en verslonden.
Een week later liep ik met een vriend samen bijna weer in de val. Achter het Paleis werden we omsingeld door een grote vrouw. Met de woeste uitdrukking van een worstelkoningin, dijen van een molenpaard en een flinke bos touwkleurig haar draaide zij in cirkels om ons heen. Het losgebeitelde boegbeeld was duidelijk losgelaten om stadse kantoormannekes in lunchtijd eens flink schrik aan te jagen. In een te klein topje en broekje geperst, hield zij alle mannen in de gaten. Ook de andere oever van de straat viel binnen haar jachtterrein. Als ze een prooi in het vizier had wreef ze hard met haar handen over haar dijen. Haar ogen draaiden tot je alleen het wit nog zag. En als ze de buit tot heel dicht was genaderd, trok ze met haar grote wijsvinger de zoom van het vuilwitte sportbroekje nog wat krapper in haar eigen voeg omhoog. Daar zag je dan een stukje van haar snoepgoed zitten. Onverpakt en ook zeker niet kleurig.
Ik was onder de indruk. Was deze jonge zeehondjes verscheurende orka pas onlangs op de drukke klippen van de stad aangespoeld, maanden na de sluiting van de Theemsweg? En was deze vreemde dame met een huid als vochtig spaanplaat van oorsprong niet een vreemde heer? Een heer die zich met hamer en beitel tot Vikingvrouw had laten houwen? Mijn vriend en ik ontkwamen ternauwernood, een andere man liep vast in de val van verleiding. Wij vervolgden onze wandeling en aten braaf onze snoepjes uit eigen zak. Want het blijft riskant om zonder eigen snoep op stap te gaan. Voor je het weet ben je doorgeslikt en verslonden.
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
vier reacties op "Mannen, opgelet!"
Kennelijk wordt ouderwets vakmanschap wel degelijk gewaardeerd...!