Het gebouw betreed je middels een ranke, enigszins zwevende loopbrug vanaf de IJ-boulevard. Een schitterende brug, maar er is iets mee. Ik ken inmiddels twee mensen die onafhankelijk van elkaar deze brug eng vinden. Eng om over heen te lopen en dat is vervelend voor een loopbrug en voor die mensen. Als je neiging tot hoogtevrees hebt, is het ook een enge brug. De zijkanten geven een heel open indruk door de dunne stalen kabels waarmee die zijkanten zijn geconstrueerd. Je hebt het idee dat als je struikelt je hop! zo naar beneden kunt rollen. Je kunt natuurlijk niet naar beneden rollen, die kabels houden je wel tegen, maar hoogtevrees is een gevoel en dat zegt: enge brug! Toen er laatst een concert was en er allemaal fietsen tegen de zijkanten van de brug aanstonden, was het hoogtevrees gevoel meteen weg. Het was ineens een gewone brug.
Toen ik er gisterenochtend was om wat foto’s van deze fenomenen te maken, bewees ik in ieder geval mezelf dat het voor mensen zoals ik een gevaarlijk pand is. Enigszins met mijn gedachten bij de foto’s, wilde ik naar buiten lopen bij de ingang van Star Ferry. Doingggg… Tegen de glazen wand aan geknald.
Wat zijn uw ervaringen? Ken ik geheel toevallig de enige twee aan hoogtevrees lijdende personen met interesse in het Muziekgebouw en ben ik zelf een kneus die maar het beste omzwachteld in verband dit soort panden kan betreden? Doe me een lol, ga er eens kijken.
en die brug (aanboord gaan)? wij waren met z'n vieren en 1 had last van hoogstevrees. en die ene gaat varen naar antartica. dat gaat dus nog wat worden :)