Home >
Algemeen
> Grote meisjes aan het woord

Grote meisjes aan het woord

Algemeen
door: Tom de Smet 10 Juli 2005
<%image(20050710-MeisjesWeeshuisIII.JPG|135|136|)%>
Op de Dag van de Dialoog, op 21 juni, zat ik in het Amsterdams Historisch Museum (AHM) met acht vrouwen aan tafel. Thema van ons gesprek was 'opgroeien in Amsterdam'. En omdat goed en veilig opgroeien niet vanzelf gaat, zaten er overal door de stad verspreid, net als wij, nog meer betrokken stadsbewoners aan diverse tafels. Om hun zegje te doen en naar elkaar te luisteren. Twee van deze vrouwen, medewerkers van het geheugenvanoost, zijn in de jaren vijftig en zestig opgegroeid in oude delen van de stad. De anderen waren studentes in de leeftijd van rond de twintig. Zij groeiden op in Nieuw Sloten, Amsterdam Noord en buiten de stad.

Het lijkt in deze verharde tijden een druppel op de gloeiende plaat. Maar op deze dag werd er door de gemeente, aan alle burgers van de stad, wel de mogelijkheid geboden om met elkaar in gesprek te gaan. Een mogelijkheid waarvan vooral door meisjes, meiden en vrouwen gebruik werd gemaakt. Op de afsluitende bijeenkomst, in Nemo, werd dit ook nog eens door Iris Koppe in haar speech benadrukt. 'Mannen willen liever met elkaar in debat en vrouwen kiezen voor de dialoog'. Zouden vrouwen makkelijker in een dialoog stappen dan in een debat? Of zien zij in de dialoog gewoon meer mogelijkheden om tot eenvoudige en praktische oplossingen te komen. Oplossingen om de stedelijke samenleving, voor iedereen, zo prettig mogelijk te maken?
Hier in het voormalige Burgerweeshuis, nu AHM, bleken jongens en meisjes vroeger grotendeels gescheiden van elkaar te leven. Ook vandaag nog groeien veel meisjes anders op dan jongens. Terwijl de jongens vaak voor overlast zorgen in de wijken, trekken de meisjes hun eigen plan. Zij kiezen voor een goede opleiding, richten zich tot het buurthuis - omdat de moskee zich bijna alleen op jongens richt - en proberen zo goed mogelijk de waarden van hun ouders in een nieuwe context te plaatsen. Meisjes lijken zich snel aan te kunnen passen. Maar bij deze aanpassing worden zij niet goed genoeg ondersteund. Want zij zijn uiteindelijk toch ook die jongeren. En die jongeren krijgen van de ouderen nu eenmaal vaak de schuld. Zo voelen zij dat.
Sommige problemen, zoals vandalisme, zijn natuurlijk ook rechtstreeks terug te voeren op jongeren. Dat is van alle tijden. Maar is het echt zó vanzelfsprekend dat ouderen de jongeren steeds de schuld geven? Want wat doen de ouders van deze jongeren zelf eigenlijk als het om het opgroeien van hun kinderen gaat? Zijn zij wel betrokken genoeg? Richten zij zich niet te veel op hun eigen levens, hun carrière en op materiële zaken? Zouden zij niet, samen met buurthuizen, scholen, moskeeën en andere organisaties, de jongeren veel actiever moeten gaan ondersteunen? Als je opgroeit is de eigen buurt je wereld. Daar vanuit ontdek je de grote stad. Meisjes en meiden willen graag, maar dan wel goed begeleid, betrokken worden bij het samenleven in hun buurt en de stad. De jongens krijgen zij dan vanzelf wel mee. Want jongens lopen nu eenmaal altijd een beetje achter.

Op de afsluiting in Nemo werd duidelijk dat de Dag van de Dialoog, zeker in vergelijking met die van vorig jaar, een echte symboolfunctie heeft gekregen. De Dag van de Dialoog als symbool voor dat wat er in deze stad al lang en breed gaande is; de voortdurende dialoog tussen de burgers van Amsterdam. De vrouwen van de stad nemen hierin het voortouw. Twee keer per jaar komen Amsterdammers bij elkaar om dat te vieren. Zonder in kleffe jongerendagen, religieuze bijeenkomsten, happenings en dergelijke te geloven, lijkt mij dat een goede zaak. En als de bureaucraten aan de Amstel deze spirit ook nog eens, net zo efficiënt en enthousiast, tastbaar weten te ondersteunen, dan zal de Dag van de Dialoog zijn nut bewijzen.

vier reacties op "Grote meisjes aan het woord"

-1-  :
1) dit werd juist niet door de gemeente gedaan maar door particuliere en private initiatieven - natuurlijk doet det gemeente er alles aan om de indruk te wekken dat zij dit georganiseerd hebben.
2) dat onderschied tussen debat = mannelijk en dialoog = vrouwelijk is volkomen kul. Er is geen enkele biologische reden waarom vrouwen het een meer zouden willen of kunnen dan het ander. Mijn ervaring als trainer in zowel debat- als dialoogtechnieken leert me dat.
Het feit dat we in de prakijk toch nog een scheiding zien toont ons alleen maar aan dat onze maatschappij nog lang niet zo geëmancipeerd is als we denken.
10 Juli 2005 - 17.38 uur
-2-  :
Ja Daniel, inderdaad zijn wij nog niet zo geëmancipeerd als we denken. Maar ik begrijp uit jouw woorden dat jij in ieder geval al een man van de nieuwe tijd bent. Er is dus hoop. Ik vond het gewoon opvallend, vorig jaar al, en nu weer dat het voornamelijk vrouwen zijn die aan die dag meedoen.

Verder schrijf ik trouwens niet dat de gemeente het heeft georganiseerd, zij boden de mogelijkheid. Dat uit een pot met centen de projectorganisatie en andere bedrijven en instellingen de dag verder uitwerken lijkt me logisch. De gemeente gaf de aftrap, burgers, bedrijven en organisaties moeten er mee verder.

En is het een idee als jij en ik samen, vanuit Amsterdamcentraal de volgende keer in december ook een tafel organiseren? Jij als trainer leidt dan het gesprek met elan en charisma en ik zorg lekker gastvrij voor koffie, koekjes en de notulen, want daarin ben ik heel goed als het om mijn vrouwelijke kanten gaat ;-)!
11 Juli 2005 - 13.34 uur
liesbeth
-3-  liesbeth:
De titel van dit stukje vind ik heel denigrerend. Misschien niet zo bedoeld maar dan toch. Vraag me af als er wel mannen hadden deelgenomen of de titel dan iets was geweest van “kleine jongens hebben speeltje ontdekt” Emancipatie is nog steeds een zaak die mannen en vrouwen aangaat. Ook de reactie van Tom liegt er niet om. Lekker gezellig jij als gespreksleider en ik verzorg de koekjes. Tom ziet dat als vrouwelijke kantjes. Bahhhh, mag ik een teil. Jammer dat de Dag van de Dialoog zo weinig breeduit aandacht heeft gekregen of wellicht was de thematitel “opgroeien in Amsterdam” niet goed gekozen. Mannen (lees de echte mannen zoals Tom) voelen zich hier kennelijk niet op aangesproken. Kereltjes, opvoeden is ook jullie taak! Een keertje achter de kinderwagen, je kinderen naar school brengen etc. is echt niet emancipatorisch. Kijk vooral even welk rolmodel voorbeeld jullie geven/zijn. Ik kom graag aan jullie Dialoogtafel zitten!
11 Juli 2005 - 22.14 uur
-4-  :
Sorry Liesbeth, in al mijn mannelijkheid was ik vergeten dat het kleine steekje wat ik richting Daniël gaf, voor jouw dus op een andere manier op te vatten is. En grappig dat je schrijft dat ik een echte man ben. Als je een ander stukje, zoals Buslijn Gay leest, zul je merken dat ik wel degelijk andere kanten heb. Dat ik aan de dialoog mee doe is misschien wel om toch een bijdrage te leveren aan het opgroeien in de stad. Omdat ik zelf geen kinderwagen gevuld met koters heb om achter te lopen bijvoorbeeld? ;-)
En inderdaad is er door de organisatie weinig publiciteit gemaakt, de precieze reden daarvoor is mij niet bekend.
Overigens is de titel niet denigrerend bedoeld, ik kijk waarschijnlijk door een andere bril.
Ik zie je op de volgende Dialoog!
12 Juli 2005 - 09.43 uur

Reageren?  

Lees vooraf even de regels voor discussies op Amsterdam Centraal door.

Eigen afbeelding bij reacties? Ga naar gravatar.com en meld je aan met het mailadres dat je ook hier voor reacties gebruikt.

(verschijnt niet online, is nodig voor gravatar afbeelding)
(optioneel veld)
Om geautomatiseerde spamreacties te voorkomen, wordt u gevraagd deze simpele vraag te beantwoorden.

Reactiemoderatie staat aan op deze site. Dit betekent dat je reactie niet zichtbaar zal zijn, tot deze is goedgekeurd door een beheerder.

Persoonlijke info onthouden?
Kleine lettertjes: Alle HTML-tags behalve <b> en <i> zullen uit je reactie worden verwijderd. Je maakt links door gewoon een URL of e-mailadres in te typen.