Alle internationale cameraploegen en journalisten probeerden gisteren de heftig emotionele verslagen van ooggetuigen op te speuren, om zo de terroristen op hun wenken te bedienen. Aan de resultaten te zien hadden ze het moeilijk. Waar waren de massahysterie, de heftige verwondingen, de uitgebroken paniek en de verzengende angst? Waar waren de huilende mensen op zoek naar hun familie? Waar was het drama, het spektakel?
Niets van wat terroristen echt graag uitlokken heeft gisteren de wereldpers gehaald. Het is niet de gewenning die optreedt waarom Londen minder aangrijpt dan New York of Madrid. Het was minder goed filmbaar. Camera's werden op afstand gehouden, ooggetuigen werden meteen van de aanslagplek weggeleid, gewonden werden zo veel mogelijk buiten beeld behandeld. Er heerste ondanks de heftigheid een ogenschijnlijke rust.
Cohen zei gisteren dat hij met geen enkele zekerheid kan zeggen of Amsterdam het volgende doelwit is.
Laten we hopen dat we net zo ogenschijnlijk ongedeerd kunnen reageren. Laten we hopen dat we in staat zijn geen enkele cameraploeg te laten filmen, geen journalist te laten schrijven, geen fotograaf te laten fotograferen.
Het werkelijke doel van een aanslag lukt bij de gratie van de media.
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
63 reacties op "Ogenschijnlijke rust"
Ik ben het volledig met je eens. Zoals Roger Dohmen en jou bekend is fotografeer ik ook elke dag, is het alleen nog maar wachten tot eind augustus mijn website klaar is.
Vraag me niet hoeveel keer ik de afgelopen tien maanden ben bedreigd? Elkaar klakkeloos nawauwelend hebben al die mensen het over 'portretrecht'. Als jij en ik niet stug doorgaan weten ze in 2055 absoluut niet hoe het leven in 2005 was.
De journalistiek, of dat nu de filmende, de fotograferende of de schrijvende is, bestaat bij de gratie van 'werkvrijheid'. Alleen daardoor kunnen er dingen worden gereconstrueerd, kan er geschiedschrijving komen, lessen uit het verleden worden getrokken. De kortzichtige mens denkt alleen maar te pas, vooral te onpas, aan zijn zogenaamde privacy. Het stukje van Merel Roze bewijst hoe zeer we de verkeerde kant aan het op gaan zijn. De aanslag gisteren in Londen vraagt niet alleen een herbezinning betreffende het terrorisme maar ook inzake de toenemende personvrijheid. Zo wat dat we die terroristen met ooggetuigenverslaggeving plezier verschaffen? Inperking van de journalistieke werkruimte is het èchte koren op hun molen.
In de loop van deze vrijdag zullen jij, andere collega`s en ik minstens één keer met molest worden gedreigd. Op de duur wend men er aan, het blijft schandelijk. Merel, denk voortaan langer voordat je weer schrijft.
Nog even ingaand op mijn reactie van 12:33:40 uur:
Leg de schuld bij de boodschappers opdat de incompetenten hun handen in onschuld wassend verder kunnen klooien. Die gedachte is al zo oud als de weg naar Rome. Elk mens is verantwoordelijk voor zijn zijn en voor zijn daden. De Pers Alleen Nog Maar Welkom Bij Lauwerkransgelegenheden? De Journalistiek Als Hofnar? Men voorkomt geen moorden, terrorisme etc door ze publicitair dood te zwijgen. De gereduceerde publiekswaakzaamheid zal voor nog grotere slachtofferaantallen zorgen. “Smaakvolle”, relevante, berichtgeving kan falende inlichtingendiensten inperken, doet overheidsdiensten en burgerij scherp houden. Je maakte gebruik van je democratisch recht om een pleidooi te houden voor de inperking van de democratie, de herinvoering van de censuur. Dat deed je op een site die bestaat bij de gratie van de burgerlijke bestuurscontrole. Is dit de klimaatsverbetering waar we op zitten te wachten? De bestuurders en de inlichtingendiensten kunnen aan de weekendborrel, wij journalisten richting operatietafel. Dank je wel..!
Volgens mij bedoelt Merel dat de Londenaren zelf betrekkelijk “ingetogen” met de aanslagen omgaan. De stad pakt zo snel mogelijk de draad weer op: de metro's rijden weer, de mensen zijn ontdaan, geschrokken en verdrietig, maar ook rustig. Daardoor vallen er simpelweg minder beelden van radeloze angst en massahysterie te schieten - en is een deel van het beoogde effect van de daders dus uitgebleven. Dat heeft dus niks te maken met het belemmeren van vrije nieuwsgaring of met “blaming the messenger”, maar met een verstandige en waardige reactie van de Londense bevolking op de tragedie - heel anders bijvoorbeeld dan de hysterie die in Nederland uitbrak na de moord op Van Gogh.
Thomas, iets minder aangebrand kan ook. Merel zal beslist niet pleiten voor censuur of geweld tegen journalisten. Ik lees er in ieder geval alleen maar een pleidooi in voor ingetogen reageren, wanneer het hier gebeurt. Wees je ervan bewust dat er in dat geval juist wordt gespeculeerd op jouw primaire reactie: “Hier is nieuws, dat moet ik brengen”.
Het aftellen is begonnen, wij hebben het voordeel dat we ons erop kunnen voorbereiden. Wij als burgers, wij als hulpdiensten, wij als politici, wij als journalisten, wij als wie we ook zijn en wat we ook doen.
Het gaat gebeuren. Wanneer weten we niet. Maar wat we wel weten: als het gebeurt ligt er een taak voor ons allen.
Terroristen leven van door relbewuste media uitputtend in beeld gebrachte wanhoop (en het bijzonder constructieve midden oosten beleid van US en UK natuurlijk; hoeveel posttraumatische jihadstrijders uit reservoir Irak staat Europa nog te wachten?). In die zin imponeert de waardige Britse reactie, zoals die zich in ieder geval tot nu toe laat aanzien. Het valt te hopen dat opmaakredacties snel weer hun puntsgrootte 88 opbergen.
Net zoals het jullie goed recht is nieuws te garen, met inachtneming van ethische basisbeginselen, is het het goed recht van overheden/hulpdiensten de pers (met inachtneming...)op enige afstand te houden. ook zij hebben werkvrijheid! Het is geenszins een plicht om jullie toe te laten.
Werkvrijheid komt van twee kanten, en in het geval van de gebeurtenissen in London gisteren lijkt me dat hun werkvrijheid prioriteit heeft boven journalistieke werkvrijheid.
Als je Merel wat minder bevooroordeeld leest merk je dat zij niets tegen objectieve verslaggeving heeft, maar slechts constateert dat een bepaalt slag journalisten vaak -passief- het medium van terroristen zijn. Het terroristisch doel dienende...
Even tot tien tellen en nogmaals de goede analyse van Merel lezen en op waarde schatten zou 'de beroepsgroep' meer sieren dan deze langetenenreflex.
http://www.flickr.com/photo...
Merel schrijft “Het werkelijke doel van een aanslag lukt bij de gratie van de media.” En daar heeft zij een heel goed punt.
Natuurlijk moeten de “incompetenten” aangepakt worden. Maar wat een schaamteloze preek voor eigen parochie door met name Guus. Er zijn genoeg sensatiebeluste journalisten en die zijn inderdaad in staat een dramatische gebeurtenis als deze nog verder op te kloppen. De grens tussen 'fatsoen - braaf ' en 'sensatie - mensen scherp houden' is nu eenmaal niet helder. Als je om die hete brij heen draait (en dat doe jij) dan ben je gewoon blind voor de zwarte kanten van je eigen vak(genoten).
Ik denk dat het de taak van de pers is om vooral niet teveel zelf te willen zeggen, maar om de werkelijkheid zoveel mogelijk zelf te laten spreken. Met dat onderscheid lijken Thomas en Guus, getuige hun “censuur!”-geroep, wat moeite te hebben.
Maar wat zegt dan meer over de werkelijkheid van Londen vandaag? Een flinke kleurenbijlage vol bloederige foto's van afgerukte ledematen? Of het feit dat de metro's weer rijden, dat de mensen weer naar hun werk gaan en dat de terroristen *lekker* niet geslaagd zijn in hun opzet die dagelijkse routine te ontwrichten? Ssst, niks zeggen!
Bovendien heeft ze wellicht ook ONGELIJK: bloederige beelden kunnen behalve angst aanwakkeren (hetgeen als winst voor de terroristen beschouwd kan worden) ook als propaganda voor Bush & Blair dienen. En dat is verlies voor de terrroristen.
Kortom: ik pleit voor vrijheid van verslaggeving, dan mag de mensheid zelf een mening vormen.
'Laten we hopen dat we in staat zijn geen enkele cameraploeg te laten filmen, geen journalist te laten schrijven, geen fotograaf te laten fotograferen.'
Okay, Merel heeft het listig geformuleerd, dus het zou ook iets anders dan censuur kunnen betekenen, maar neem mij niet kwalijk dat ik er censuur in lees.
Mocht Merel juist wel pleiten voor iets van (zelf)censuur: foei!
Als zich incidenten voordoen in Nederland, mag ik overigens hopen dat de pers haar werk mag doen. Mensen hebben het recht om te zien wat er gebeurd is en op welke manier de autoriteiten hun werk vervolgens doen. Hopelijk kan iedereen daarna dezelfde kalmte bewaren en beheersing tonen zoals de Britten dat de afgelopen 48 uur hebben gedaan.
Ik las in haar listige formulering hetzelfde als jij.
@Ad.
Verwijt mij geen schaamteloze preek voor de eigen parochie. Ik had over “smaakvolle, relevante, berichtgeving”, dus ik had het niet over sensatieverhalen. Je opmerking dat ik om de hete brij draai vat ik niet. Jij wel..?
@Mark.
Je opmerking over 'werkvrijheid' vind ik er eentje uit het jaar 0. Fotografen en filmers werken met telelenzen -heus die bestaan al een jaar of honderd- Elkaar respecterend komt men tot goede, elkaar niet voor de voeten lopende, afspraken. Het journaille heeft een registrerende, controlerende, plicht. Uit allerlei ontwikkelingen met name de afgelopen weken ook in Nederland blijkt dat overheden die plicht het liefst de nek om willen draaien. Merel doet daar dus aan mee.
@Wieland.
Ik vond de hysterie na de moord op Theo van Gogh reuze meevallen. Nederland was diep geschokt, het zou gek zijn geweest als men geen deernis had gevoeld.
Indachtig de moord op Theo van Gogh is het in Nederland al gebeurd. Ik ben geen liefhebber van listige formuleringen. Bij terreuraanslagen moet de pers op afstand worden gehouden, bij overstromingsrampen moeten we allemaal komen? Dan hebben ze ons nodig voor het goede doel. Vergeef me dit cynisme...!
@Eulogist.
Zowel de kleurenbijlages vol bloederige foto`s van afgerukte ledematen als de vandaag weer rijdende metro`s en naar hun werk gaande mensen vertellen de Londense werkelijkheid. Zo is nu eenmaal het leven. Het is niet aan ons om daar twijfels over te hebben, zeker niet mensen die gisteren niet in de Britse hoofdstad waren.
Ik ben echter bang van niet...
Merel en Jole zijn het eens.
Leren ze dat op de vakscholen?
Lang voordat het schrift was ontwikkeld en mr.Kodak was geboren draaide de aarde ook in het rond!
Je eigen ideeen over de journaille die een 'registrerende, controlerende, plicht' vervullen komen mij juist zeer ouderwets over. Het heeft geen zin met heimwee terug te kijken naar 'die tijd' dat de media de waakhond van de democratie was. Niet alleen de wereld, en de houding van mensen tegenover de media is veranderd, maar ook de media zelf. Inhoudelijke berichtgeving wordt al lange tijd ondergeschikt gemaakt aan het belang dat de media zelf heeft: de strijd om de gunst van de lezer winnen, concurrentie dus. Het meest dramatische beeld verkoopt beter dan de foto die goed de werkelijkheid weergeeft, gewoonweg omdat het dramatische beeld minder saai oogt. De media heeft een eigen belang naast die van de 'partijen' waarover zij berichten. Bovendien wordt de (persoonlijke)interpretaties van de journalist interessanter geacht dan feitelijke berichtgeving. Ik zie dit tenminste steeds meer op de voorgrond komen. Het probleem is volgens mij dat als sommige journalisten het belang dat de media zelf heeft blijven ontkennen, je nooit met hun een discussie met kan hebben over hoe de media zich zou moeten opstellen. Tijdens een crisis, maar ook in alledaagse berichtgeving.
Ik lees er meer de hoop in dat - onverhoopt - straks geen enkele cameraploeg iets heeft te filmen, geen journalist iets heeft om over te schrijven, de fotograaf niets te fotograferen heeft.
Zoals een dag later in Londen eigenlijk gebeurt. Business as usual, 1-0 voor de Londenaren. (Of 1-1, zo u wilt)
Oef,wat een gegeneraliseer. Vergelijkbaar met de stelling dat alle tandartsen zakkenvullers zijn, alle politici een maatschappelijke bekommernis hebben. Inderdaad; er is veel televisie- en drukpersjournalistiek welke wordt gemaakt vanuit een zo groot mogelijk winstverlangen. Desondanks zijn er genoeg actualiteitenrubrieken, kranten, tijdschriften, die opteren voor hun maatschappelijke plicht, media waar de journalisten desgewenst strijden tegen hun broodheren. Het binnen enige tijd om zeep geholpen wordende 'NOVA'is daarvan een voorbeeld. Niks ouderwets maar van alle tijden blijft het feit dat de pers een waakhondfunctie heeft, die behoudt. Als we die taak niet meer erkennen heeft de overheid vrij spel, kan de journalistiek zichzelf opheffen, wordt de wereld ècht onleefbaar. Stop dus met de kleinering van de journalistiek in het besef dat o.m. Watergate, met het daaruit voortvloeiende aftreden van Richard Milhous Nixon, mogelijk werd dankzij de 'The Washington Post'.Er lopen dus veel meer integere journalisten rond als jij leest bij de kapper en in de wachtkamer van de tandarts.
Ik las overigens hetzelfde als Lars in de woorden van Merel. Maar deel de bezorgdheid van Thomas en Guus. Ik maak het zelf ook meer dan eens mee. Denken mensen mij te pas en te onpas te moeten imponeren met de privacy- en portretwet. Terwijl ze niet weten waar ze het over hebben. En het wordt er niet leuker op.
Vergeef me dat ik niet mee doe aan je pseudo-intellectuele valkuilspelletje. Ik maakte dat dus niet op uit de woorden van Merel en Florian.
Bas -Rood Petje, we kwamen elkaar laatst tegen op de Keizersgracht of zo- het wordt inderdaad steeds minder leuk met een camera op straat. In de jaren zestig zei Cas Oorthuys in een interview dat die de eerste drie dagen in een vreemde stad alles wat los en vast zat fotografeerde, daarna een week of twee het ontbrekende. Dan had die weer een fotoboek klaar. Nu is er het voortdurende gechicaneer van mensen die nog nooit een fatsoenlijke vakantiekiek hebben gemaakt, wiens lolligste tijdverdrijf het schijnt te zijn om met een groepje een fotograaf te treiteren. Politieagenten excelleren daar ook in. Een jaar geleden stond ik tijdens een vrijdagmiddag op de Nassaukade op zowat veertig meter afstand met een zoomlens foto`s te maken van een veiligheidsgordelcontrole. Kwam er een zijn roeping als atleet gemist hebbende Joris Driepinter op me af, als ik niet onmiddellijk zou stoppen zou hij mijn geheugenkaart in beslag nemen. Uiterst koel blijvend kon ik een arrestatie ternauwernood voorkomen. Wie de domheid en de vijandigheid van de mensheid niet wil geloven moet beslist eens enkele maanden dag in dag uit met een camera door Amsterdam lopen. Af en toe een dagje provincie heeft men ècht nodig om weer op krachten te komen, de levenszin terug te krijgen.
Sorry Merel maar met deze opmerkingen hebt je de democratie absoluut geen dienst bewezen.
De pers is er om te registreren wat er gebeurt, en er zal altijd wel iemand zijn in wiens straatje dat niet past, iemand die de gebeurtenissen liever stil wil houden.
Ik zie toch een tendens in reactionair Nederland, met dit kabinet voorop, die het liefst alle media aan banden zou willen leggen, met voortaan alleen maar berichtgeving die van staatswege wordt verstrekt (weg met NOVA/NPS, weg met Den Haag Vandaag, vervangen door een RVD-parlementair kanaal) en door verzuilde onkritische rubriekjes van EO en KRO.
Zo hollen we weer hard terug de jaren 30 van de vorige eeuw in. Je kunt moeilijk volhouden dat het verzwijgen van nieuws het geweld in de wereld heeft afgeremd, integendeel. Juist door verslaggeving in de media worden misdaden en geweld aan de kaak gesteld.
Mensen zijn echt wel in staat om via radio, tv en de geschreven pers een eigen beeld te vormen van gebeurtenissen. Betutteling door moraalridders die de pers willen dwarsbomen (of zelfs filmrolletjes in de doofpot laten verdwijnen) helpt alleen overheden die een bevolking via misleidende propaganda in een oorlog willen storten.
Gelukkig laten nog niet alle Nederlandse media zich ringeloren, en zijn onafhankelijke stemmen en beelden nog te lezen en te horen . Juist wie de vrije pers wil inperken speelt terroristen in de kaart want onafhankelijke pers (en daar mag je ook filmmakers en columnisten als Theo van Gogh toe rekenen) is precies zo'n “democratisch gedrocht” dat zij het liefst naar Allah zouden willen helpen.
De specials van 'Reporter' vind ik geen slechte journalistiek. Jammer dat de K.R.O. die lijn niet weet door te trekken in 'Netwerk De E.O. kàn geen journalistiek bedrijven om de simpele reden dat elk programma van hun een evangeliserende boodschap moet hebben. Hun stuivertje wisselen met de AVRO was achter beschouwd de feitelijke voorbode van het om zeep helpen van 'NOVA'
Hopelijk komt Merel spoedig tot bezinning zodat zij beduidend nuttiger en voor ons Amsterdammers relevanter de journalistieke kwaliteit van AT5 gaat aanklagen. Zoals zij de afgelopen dagen volledig met de haren erbij gesleept meende de Londense ramp te moeten coveren door wat voorbijgangers nietszeggendheden in de microfoon te laten boeren was iets waarvoor zelfs het eerste het beste sufferdje zich diep zou schamen. Merel meisje; revancheer je. We wachten af in de allergrootste nieuwsgierigheid.
Maar dan moeten ze dus wel de vrijheid hebben om te fotograferen.
“Laten we hopen dat we in staat zijn... geen fotograaf te laten fotograferen”, staat daar haaks op. En past juist meer in een staat waar extremisten het voor het zeggen hebben.
Wat ik wil zeggen is: mocht Amsterdam eens getroffen worden door een terroristische aanslag, laten we dan proberen de sensatie/hysterie de kop in te drukken en daarmee de terroristen hun zin niet te geven.
Wat ik begrijp, maar waar ik me aan erger, is dat sommige journalisten/fotografen hun eigen scoren (met het meest shockerende beeld, de heftigste verhalen) belangrijker vinden dan de feitelijke nieuwswaarde. Hierdoor kan een massahysterie ontstaan (zie in NL na Van Gogh) waar de terroristen juist op uit zijn. Het gaat hen niet om de mensen die ze vermoorden, het zijn immers altijd onbekende onschuldigen. Het gaat hen erom haat te zaaien en tweespalt te creëren. In mijn ogen zijn ze daar in Londen, mede door de manier waarop Londen reageerden, niet in geslaagd.
Ik erger me overigens ook aan de toon die Guus Rombouts bezigt als hij dingen schrijft als 'Merel meisje' e.d., waardoor mij de lust tijdelijk even werd ontnomen om te reageren.
Maar Van Gogh moet in dit verhaal over aanslagen wellicht niet genoemd worden want Merel, in de volgende zin na de zin over Van Gogh schrijf je dat het de terroristen altijd om onbekende mensen gaat.
Om eerlijk te zijn: ik ken geen terroristen, ik ken hun doelen niet. Ik ken ook niet alle journalisten en ik gok erop dat er heel verschillende zijn: integer en niet integer. Pas op met generaliseren, ook bij het generaliseren van een weerbare groep.
En dan het goede nieuws: tegenwoordig is iedereen met een mobieltje journalist, en zo blijft niets onder de pet, halen de eendagsjournalisten de kastanjes uit het vuur zonder dat de echte journalisten beschuldigd kunnen worden van 'willen scoren'.
En nu maar hopen op vrede. Want da's wel zo gezellig.
(en je hebt waarschijnlijk gelijk: de ene terrorist is de andere niet. Ik doelde op de aanslagen van Al Qaeda in New York, Madrid, Casablanca, Bali, Londen etc.)
M.i. is het onjuiste geschiedschrijving te zeggen dat Nederland na de moord op Theo van Gogh hysterisch was. Toen John F.Kennedy, Marten Luther King en Olof Palme werden vermoord was er in respectievelijk Amerika en Zweden ook ontzetting, verontwaardiging, introspectie, rouw. Datzelfde was er in Nederland na Van Gogh. Wie dat hysterie noemt lijkt me tamelijk gevoelsarm. Op verzoek van de nabestaanden is er die geluidsdemonstratie op de Dam geweest, de enige ongeregeldheden vonden plaats buiten Amsterdam. De avond na de moord op Pim Fortuyn heb ik veel explosiever gevonden, de daaropvolgende week smakelozer. Ik denk dat november l.l. de escalatie mede voor een groot deel is voorkomen door het ogenblikkelijk distanciëren van moslimorganisatiebesturen. Mijn complimenten daarvoor.
De discutabelste foto stond in 'De Telegraaf'. Van Gogh met het mes in zijn lichaam gemaakt vanuit een snackbar of zo door een achttienjarige met een telefooncamera`tje. Buiten die heb ik alleen maar hele stemmige foto`s gezien waarmee bewezen is dat veel journalisten beschaafder zijn als gemakshalve wordt beweerd.
In mijn reacties zal ik fel zijn geweest, zo ben ik nu eenmaal. Zeker als er loopjes -dreigen te- worden genomen met de democratie, de rechtvaardigheid. Mijn “Merel meisje” is de gemoedelijke toon van een oudere man die niet meer schijnt te mogen zodat ogenblikkelijk de vraag kan worden gesteld: Hoe joviaal, tolerant, is Amsterdam ècht nog? Zullen de Londenaren en de rest van de wereld ooit Amsterdam kunnen complimenteren? Merel, ik verlaat dit strijdperk met een lijf gevuld met zorgen...
(Dat brengt mij trouwens op het idee, om dan ook het CDA maar weer op te splitsen in KVP, ARP en CHU. Of komt dat de heren CDA-politici dan weer even niet goed uit? Het zou wel consequent zijn. Kunnen ze net als de omroepjes “fijn concurreren op basis van hun identiteit” ipv samen te werken)
Dit weekend ben ik trots op die jongen uit Harkema die gisteren een etappe in de Tour de France won, op de Deen die voor dezelfde Rabobank ook winnend over de meet ging. Nu ook op jouw briljante voorstel. Mijn weekend kan dus niet meer stuk, vooral niet als ik straks zelf ook even op mijn racefiets ga zitten. Gezellig hoor weer meer affiches op die verkiezingsborden, dat schept de christelijke duidelijkheid waar het al ruim kwart eeuw aan heeft ontbroken. Moeten we beslist doen..!
Waarom ik vind dat jij daarom heen draait: Ik las uit jouw eerste reactie geen enkel idee dat de journalistiek ook kritisch naar zichzelf en haar rol mag kijken.
Ook als jij jezelf als geheel zuiver op de graat beschouwt moet je erkennen dat niet al je collega's dat zijn. Er is nu nu eenmaal sensatiebeluste pers, die pers is (denk ik ) waar Merel op doelde met haar initiële posting.
Die pers is er meer dan menigeen lief is. Ben ik zelf zomer 1997 ook het slachtoffer van geworden. Net zoals bij alles vind ik niet dat men de goeden moet laten lijden onder de kwaden. De enige manier om hen uit te bannen is hun blaadjes niet meer te kopen, ook niet te lezen. Zelfs niet bij de kapper of in de wachtkamer van de tandarts. Ondanks deze erkenning blijf ik vinden dat we moeten waken om de pers de schuld te geven van onwelgevallige berichtgeving. Elders op deze site een discussie over Anne-Lize van der Stoel. Wie haar website bezoekt leest dat het schuld van die en die, ook van de journalistiek is. Absoluut niet van ALvdS zelf. Wij allen hebben dat in de loop der tijden ettelijke honderden keren gelezen...
jij schrijft:
“Er lopen dus veel meer integere journalisten rond als jij leest bij de kapper en in de wachtkamer van de tandarts.” (hiervoor vraag je me nog te stoppen met kleineren, grappig)
Jij suggereert hiermee dat als ik het heb over riooljournalistiek (of in ieder geval telegraaf bladen of zo) die veranderd. Maar denk je werkelijk dat een toenemende marktorientatie in de media beperkt blijft tot deze kant van de media? Juist in de kwaliteitskranten is een verschuiving van beschrijvende naar opinierende of journalistiek te zien. Een Amerikaan Thomas Patterson schijnt hier een interessante studie naar hebben verricht: De interpretatie kader van de journalist komt centraler te staan. De nadruk komt steeds meer te liggen op de strategische motieven van partijen waardoor het steeds meer op een soort sportverslaggeving gaat lijken: de volkskrant of NRC in verkiezingstijd. Een soort wedloop in verkiezingsrubrieken en colums om de gevatste interpretatie van de verkiezing (met alle respect voor de literaire kwaliteit waarmee ze dit doen, ik lees het met genoegen). Een preocupatie met schandalen is een derde maar zeker belangrijk punt: die schijnen lezers meer te boeien dan inhoudelijke berichtgeving. Ik (en ik neem aan Patterson) heb het over een tendens. Ik wil alvast aangeven dat er zeker ook journalisten zijn die zuiver inhoudelijk, zeer objectief en met hoogstaande idealen over belanghebbende zaken berichten. Iemand beschuldigen van generaliseringen in zo'n discussie is zo gemakkelijk
Die houding zien we het meest terug bij Florian en meneer Rombouts (bijvoorbeeld van Florian: Inhoudelijke berichtgeving wordt al lange tijd ondergeschikt gemaakt aan het belang dat de media zelf heeft: de strijd om de gunst van de lezer winnen, concurrentie dus.)
Maar niemand lijkt zich af te vragen wáárom de pers op deze manier denkt meer winst te behalen. Denk eens even diep na: als de pers graag platte en ophitsterige stukken schrijft omdat ze denkt dat ze daarmee scoort, wie is dan de feitelijke beslisser in de markt?
Peins, peins, peins...
Ohja!
De doorsnee burger natuurlijk!
Dat is nu de grap van de vrije markt in de mediavoorziening. WIj ivoren toren en grachtengordelintellectuelen kunnen ervan vinden wat we willen maar blijkbaar is juist dat platte, grove en botte nieuws wat de doorsnee burger wil.
Nu kunnen we heel paternalistisch met het vingertje wapperen en zeggen dat de media ervoor kunnen kiezen om de burger niet altijd te geven wat ze wil. Die vorm van zelfcensuur is wat mij betreft een pertinent ondemocratische vorm.
Maar, maar...leidt dat dan niet tot massahysterie? Tot een oppervlakkig geïnformeerde burger die makkelijkerin stereotypes denkt dan in 'objectieve' feiten?
Kijk dan nog eens naar de media in het Verenigd Koninkrijk. Dit is het land van de tabloids, het land van schreeuwende koppen en smerige foto's bij uitstek. EN juist ditland bewonderen we nu zo vanwege haar nuchtere reactie van de burgers.
Dankzij de vrije markt en een gebrek aan (zelf)censuur is de media bij uitstek een spiegel van de geest van de burger. De geest van de Engelse burger is blijkbaar standvastig, vastberaden en barmhartig. Die van de Nederlandse burger is niets anders dan onzeker, lafhartig en bang.
Guus, zou je jezelf voor die 'we' niet eens heel diep gaan schamen? Ik geloof niet dat jij hier de anderen representeert!
Maar even on-topic: Ook in de journalistiek heerst een bepaalde prestatiedwang. Bazen rekenen hun medewerkers af op resultaten en cijfers, niet op integriteit en zuiverheid. De waakhond van de democratie spelen is leuk, maar er moet wel brood op de plank komen. De druk om prestaties in de sensatiehoek te zoeken is dus groot. Ook binnen de pers is er sprake van concurrentie, dus is het niet zo gek dat journalisten en programmamakers zich richten op onderwerpen en methodes die het beste scoren.
Dat mag je riooljournalistiek noemen, maar het is natuurlijk ook een kwestie van overleven...
Heel goed dat je zo aan het peinzen bent, maar misschien doe je dit toch niet genoeg.
Wat ik constateer is een tendens. De (Kwaliteits)media wordt marktgerichter. Ik denk dat dit 10-15 jaar geleden anders was. Is dit een beschuldiging? Heb ik het over 'platte ophitserige stukken in de media'? Over 'sensatiebeluste pers die per definitie iets slechts is'?
Ik denk eerder dat ik het heb over een veranderde situatie waarin de journalist zelf ook het nieuws bepaald in plaats van alleen de gebeurtenis. Dit is niet goed of slecht: het is een verandering die een discussie waard is omdat dit betekent dat de verhouding tussen bijvoorbeeld politiek en media ook veranderd.
Afwas; forums zijn er niet om zich -heel diep- te gaan schamen. Zeker niet op bevel van iemand die onder pseudoniem schrijft. De tijd van anderen op welhaast feodalistische wijze in de hoek menen te mogen trappen lijkt me definitief voorbij. Neem wat druppeltjes Dreft en was je zelf af, journaliste of niet weiger weiger ik je nog serieus te nemen.
In 1979 zei ik het al: “Er moet markt zijn voor verhalen”. De journalistiek, ook geen metièr waarin uitsluitend visievollen werken, vond het de borreltafelopmerking van een voormalige marketingstudent. Net zoals alles is ook de journalistiek veranderd. Vroeger was het een instinct, een roeping. Toen kwamen de journalistenscholen, de rookvrije werkplekken, allerlei min of meer gecultiveerde lieden die zichzelf geen journalist meer noemen maar 'redacteur' want dat staat was sjieker. Niet meer de straat op gaan maar vrijwel alles uitvogelen middels hun computer. De sportjournalistiek stond een tree of drie lager op de hirarchische ladder, autojournalisten waren de uitgerangeerden welke tussen de bachanalen door spiksplinternieuwe voertuigjes molden en snelheidsbekeuringen verzamelden. In de hang naar een groter marktaandeel besteden de meeste bladen alsmaar meer aandacht, dus de sport- en autocollega`s zijn opgewaardeerd tot “meneer”. Marktaandeelvergroting, commerciëler denken, zijn toch niet de definities van de dingen platvloerser laten worden? Iedereen heeft zijn eigen trots. Wie vind dat zijn werkgever hem dwingt onder zijn ambachtopvattingen te zakken roept “Stop”, aanvaard de consequentie. Dat laatste is gemakkelijker te doen als men geen drie, vier, vijf etc mondjes heeft te voeden. Zoek dus niet alleen de schuld bij de lezers en bij de bazen maar ook bij jezelf. Als banale nieuwsvoorziening niet te koop is...
zijn dit tikfouten of spelfouten:
“waarin de journalist zelf ook het nieuws bepaald”
en
“de verhouding tussen bijvoorbeeld politiek en media ook veranderd.”
But seriously: de journalist als persoon moet zichzelf niet identificeren met het journaille als maatschappelijk instituut. Als maatschappelijk instituut zijn ze inderdaad de waakhond van de democratie. dat doen ze namelijk door zoveel mogelijk burgers zo gemakkelijk mogelijk van de informatie te voorzien die ze willen.
De individuele journalist doet dat door stukken te schrijven die lezers scoren en door naar zijn baas te luisteren als die een strategische koers uitzet om een groter marktaandeel binnen te halen.
Journalistieke integriteit zie ik als de grootste bedreiging voor onze democratie. Wanneer een redactie of journalist ineens gaat bepalen 'omwille van zijn integriteit' dat zij een bepaald stuk wel of niet gaat plaatsen, dan pleegt ze zelf censuur. Een individuele journalist moet juist koste wat kost haar integriteit opgeven, zogezegd een nieuwshoer zijn, geen grenzen kennen om nieuws te vergaren, juist zodat ze dat kan verkopen aan de burger. Door elke persoonlijke integriteit op te geven garandeert elke individuele journalist dat 'de media' echt de waakhond van de democratie zijn.
En als je het dus hebt over de tendens, dan denk ik dat marktgerichter juist betekent: meer schrijven zoals de burger dat wil. het is alleen jammer dat niet elke burger zo'n grachtengordelintellectueel is als wij beiden, Florian, en dus de NRC links laat liggen maar voluit gaat voor de Telegraaf - als ze al een krant leest.
Ditmaal vergezeld van het verzoek, specifiek aan jou, er inhoudelijk op te reageren. In hoeverre houd jij er rekening mee dat jouw reactie is ingecalculeerd door de plegers van een aanslag?
<Ik lees er in ieder geval alleen maar een pleidooi in voor ingetogen reageren, wanneer het hier gebeurt. Wees je ervan bewust dat er in dat geval juist wordt gespeculeerd op jouw primaire reactie: “Hier is nieuws, dat moet ik brengen”.>
**door redactie verwijderd omdat hij niet voldeed aan de spelregels voor discussies:
http://www.amsterdamcentraa...
Redactie Amsterdam Centraal ***
@Jochem.
Het dagelijks nieuwsaanbod is overstelpend. “Hard nieuws”, “zacht nieuws”. De eerste categorie -terroristische aanslagen in Londen- moet men 'recht toe recht aan' brengen. Dat zijn foto`s waar de fotograaf van kokhalst terwijl die ze maakt. Mensen hebben immers het recht om in volle omvang te weten wat er is gebeurd, kunnen zelf het oordeel vormen. Als men deze nieuwsgaring probeert te beletten wekt de overheid de indruk dat zij A) haar mogelijk falen niet aan de openbaarheid wil prijsgeven en B) de burger als niet volwaardig beschouwt. Wat ik bedoelde met smaakvolle, relevante, berichtgeving illustreerde gisteravond AT5. Naast de secte berichtgeving over de eerste dag van het proces tegen Mohammed B had men ook een item over de bejaarde buren van Theo van Gogh. Het echtpaar zat 's morgensvroeg in pyama`s naar Teletekst te kijken, de man roggelde wat algemeenheden. De zin van het item is me volledig ontgaan, vermoedelijk heeft men bij AT5 gedacht: “We Laten Zien Hoezeer Het Volk Mee Leeft”. Die niet goed nagedachte, slecht uitgewerkte, niets toevoegende, alleen maar meeliftende, “journalistiek” is waar we voor moeten waken. Het pleidooi van Merel heb ik gelezen als: Besteed Zo Min Mogelijk Aandacht Aan Dat Nieuws Want Het Bezorgt Terroristen De Triomfgevoelens Waar Het Ze Om Te Doen Is. Dat vind ik hetzelfde als geen foto`s mogen maken van iemand die handboeien om heeft want dat zou een schending van zijn privacy zijn. Als hij die misdaad niet had gepleegd had die niet met handboeien om gelopen. Hoeveel aanslagen heeft de man op anderen hun privacy gepleegd? Mensen voor het leven fysiek en psychisch beschadigd? Waarom leven we in een maatschappij waar de nieuwsvoorziening, de belangen, van de meerderheid worden geofferd terwille van -misdadige- minderheden? Zeker hard nieuws dient te worden gebracht zonder ook maar enigszins rekening te houden met welke belangen dan ook. Het enige belang wat telt is een correct geïnformeerde lezer...
De reacties moeten bondiger, zonder onnodige uitweidingen. Anders is de draad van de discussie door andere lezers steeds moeilijker te volgen.
“Het enige belang..” Kun je het ook met wat meer zelfrelativering?
Het aloude probleem is natuurlijk dat jullie zelf bepalen wat het nieuws is. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat jullie op zo'n dag werkelijk iedere scheet tot Groot Nieuws verklaren.
Natuurlijk: aanslagen in Londen beheersen de hele dag in die stad. Je kunt simpelweg niet om die gebeurtenis heen. Maar dat betekent niet dat het journaille de hele dag alleen maar daarop gefocust moet zijn. Er gebeurt zoveel meer op de wereld en daarvoor is plotseling geen aandacht meer.
De burger moet goed geinformeerd zijn, zoveel staat buiten kijf. Informatie die gegeven wordt moet kloppen. Maar moet de burger alles direct weten? Zelfs als hij het helemaal niet behappen kan? Waarom kiezen jullie op zo'n dag voor kwantiteit in plaats van kwaliteit?
Bijvoorbeeld: leg mij eens uit, waarom er de hele dag een calamiteitenprogrammering op TV moet doorlopen? Wat zou er op tegen zijn om de nieuwsjunkies op zo'n dag op een wat lichter rantsoen te zetten, totdat de kranten de volgende ochtend verschijnen?
Ook iemand met handboeien om is totdat hij veroordeeld is onschuldig!
Weleens een krant gezien die maar over één nieuwsfeit ging? Ik niet! Dus niet alle nieuwsjunkies -wat een denigrerend woord, ik noem jou toch ook geen iepenverloochenaar?- zitten op één en hetzelfde nieuwsfeit. Televisiezenders hebben doorlopende calamiliteitenprogramma`s om heel snel nieuwe feiten te kunnen brengen. Mag dat ook al niet meer. Waarom moet het ene mediumtype zijn overwinning gunnen aan een ander mediumtype? Dat komt op mij over als Lance Armstrong die de overwinning van de Tour de France cadeau doet aan Jan Ullrich. Een nogal opmerkelijke gedachtenkronkel van een sociaal-democraat. Elk mediumtype heeft zijn specifieke eigenschappen, televisie is vluchtiger, kranten wat beschouwelijker, zo vullen ze elkaar aan.
@Sigi.
Niet elke handboeiendrager is onschuldig. Ik heb gehoord dat er weleens mensen die armbandjes om krijgen nadat ze op heterdaad zijn betrapt, ik zie ook weleens mensen met zulke dingen om naar de tandarts gaan.
Sarah heeft gelijk. Je 'discussie' met Jochem ontaardt in langdradige uitweidingen en bespiegelingen. Al die vergelijkingen (Armstrong e.d.) kunnen er zó uit. Vanaf nu ga ik dit soort 'bijdragen' verwijderen, want we krijgen meer klachten van andere lezers. Bovendien verwacht ik van iemand die zich journalist noemt meer to the point geformuleerde reacties zonder al die franje.
*namens redactie AC*
niet iedereen is onschuldig
Er zullen absoluut mensen naar de tandsrts gaan - zonder handboeien maar met een gruwelijke misdad op hun geweten.
Ik snap niets van alle uitweidingen en opmerkingen. Een behoorlijk vervuilde discussie m.i. die nergens meer over ging,onbegrijpelijk voor mij althans,
Zo ken ik mijn neef al meer dan 40 jaar,
Excuses,ook aan Merel, voor deze neef,
Ben Rombouts,
topstukje!
Bovendien vind ik dat je niet moet vechten, maar moet proberen de relatie [weer] te vebeteren!