Natuurlijk zijn er niet veel échte Amsterdammers in Amsterdam. Laat ik nou niet heel populistisch beginnen over Marokkanen en Turken en Antillianen: ik ben nu eenmaal zeker geen populist. Bovendien bevinden die bevolkingsgroepen zich in goed gezelschap van wat zichzelf trots de autochtone Amsterdammer noemt: het grootste gedeelte van hen stamt af van Antwerpenaren die aan het begin van de Gouden Eeuw hierheen trokken, of van Duitsers, of van Franse Hugenoten, of whatever. Uiteindelijk is er geen enkele Amsterdammer écht autochtoon.
Toch weerhoudt dat sommige geboren en getogen Amsterdammers niet van enige arrogantie. En waarom ook niet? Dat hoort feitelijk bij de stad.
Maar deze week heb ik geloof ik een criterium ontdekt.
Gezellig en leuk natuurlijk. Totdat ze me vroeg of er ook markten zijn in Amsterdam. Ze houdt namelijk erg van de sfeer van een markt.
Markten? In Amsterdam? Ik pijnigde mijn hersens...markten? Natuurlijk is er de Buikslotermeerpleinmarkt - maar die is saai. Maar markten, zoals de bazaars die ze in het Midden-Oosten hebben? Geen idee...
Pas drie dagen later denk ik: Albert Cuyp! Waterlooplein! Dappermarkt!
En ineens bedenk ik me: ik heb geen enkel idee wat toeristen hier allemaal doen. Ik heb geen idee waar al die massa's mensen die ontlaad worden op Amsterdam CS allemaal heengaan. Ik heb geen enkel idee van het toeristisch Amsterdam. Kom op zeg. Ik wóón hier.
En die onwetendheid kan me wel eens een échte Amsterdammer maken.
En inderdaad, wat willen toeristen? Van Goghmuseum, Anne Frankhuis, grachtenrondvaart, rode lampen district, da's wat ze wou zien.
Ik heb er maar voor gezorgd dat ze, op weg van het een naar het ander, de Nieuwmarktbuurt, de Jordaan, de grachten, kortom dat wat amsterdam in mijn ogen zo mooi maakt heeft belopen. En met een boog om het damrak heen natuurlijk...