Ik fiets nog weleens langs de Amstel, pak de ene keer de andere oever en de andere keer de ene oever. Maar hoe dan ook, ik krijg er pas echt plezier in als ik onder de A10 door ben, als het geluid wat achter me ligt en begint af te nemen. En altijd denk ik: daar, dat is het Amstelpark, daar durf ik niet in. Dat kan niet goed zijn, zó dicht op die racebaan met al dat verkeer en geluid en stank. En altijd fiets ik er een beetje schichtig langs.
Maar ja, die dame woont er om de hoek, ze belde me en ze was blij dat ik met haar wou stiefelen in het park. Dus ik gaf het een kans, hees mijn broek nog maar eens op, fietste er even later wederom weer wat schichtig langs, en dacht: ach, ik moet toch op zijn minst één keer in dat park geweest zijn om er een echte mening over te kunnen hebben.
Zo gedacht zo gedaan: daar liep ik dan met vriendin en kind en push. Mooi park. We waren niet alleen. Er waren oude omaatjes, gehuld in diverse lagen elastieke kousen met zwachtels en jassen met dassen, op bankjes in de zon, en stelletjes (ga ik niet over uitweiden, 't is lente weetje), en veel moeders met kindjes en hun push, en groepen schoolkinderen op de minimidgetgolfbaan. En we dronken koffie op een heus terras en we laafden ons aan de zon. We voerden goeie gesprekken. Wat leek het leven goed.
Leek, want ik werd ook helemaal triest. Wat een teringherrie daar zeg. En niemand die het merkt of die er zich merkbaar aan stoort. Zijn we dan echt zo verschrikkelijk afgestompt, dat dit voor ons normaal voelt? Dat je kan genieten van elkaar en van de zon in een park dat vergeven is van verkeersgeraas en uitlaatgassen?
Plotseling begin ik Amsterdam te haten. Ik voel dat het slecht met ons gaat. Heel slecht.
Leek, want ik werd ook helemaal triest. Wat een teringherrie daar zeg. En niemand die het merkt of die er zich merkbaar aan stoort. Zijn we dan echt zo verschrikkelijk afgestompt, dat dit voor ons normaal voelt? Dat je kan genieten van elkaar en van de zon in een park dat vergeven is van verkeersgeraas en uitlaatgassen?
Plotseling begin ik Amsterdam te haten. Ik voel dat het slecht met ons gaat. Heel slecht.
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
negen reacties op "Het gaat slecht met ons"
Wie bv. het Gaasperplaspark goed kent zoals ik ziet het verschil; daar steekt het Groengebied Amstelland de budgetten in een kostbare buitenplaats aan de Amstel, in dure terreinwagens en uniformen, en in het Amstelpark liever in tuinlieden, en onderhoud.
Een ramp, als je ziet hoe het 10 jaar oudere Floriadepark
aan de Amstel er fris en fleurig bij ligt en hoe een vergane rotzooi het Gaasperplaspark is geworden.
Als er iets stuk gaat wordt het niet gerepareerd, maar gesloopt. En als het Gerechtshof zegt dat naaktrecreatie niet verboiden is op een plek waar dat 20 jaar gedoogd was, gooien ze de bulldozers er even doorheen.
Probleem opgelost.
Oosterpark: junks
Vondelpark: als de Kalverstraat op zaterdag, maar dan elke dag
We wonen in een stad - het is hier nou eenmaal niet zo stil, schoon en groen als in een natuurgebied. En dat van die oude vrouwtjes is wel de meest verschrikkelijke open deur die bestaat- de meeste bejaarden uit B'veldert zijn immers al vertrokken; naar de eeuwige jachtvelden wel te verstaan.
Helaas, zo waar....
De beste oplossing is dus om er maar niet te gaan wonen.
Andere parken gaan al beter maar het is niet alleen vervuiling, lawaai en gebrek aan regelmatig onderhoud wat de mensen parten speelt maar ook het gevoel van onveiligheid.