<%image(20050406-P1AC.jpg|140|140|)%>
Dat riep ik toen ik hoorde dat ik nog net een jaar in aanmerking kwam voor deze pas. Het experiment met de IJburgpas loopt namelijk op 31 december 2005 af. De IJburgpas is een abonnementsvorm van het GVB waarbij een bewoner van IJburg een hoofdkaart kan kopen (554 euro) en op datzelfde abonnement drie gezinsleden gratis mee kunnen reizen. Vier voor de prijs van één dus. Bovendien krijg je als IJburger bij de pas 12 taxibonnen à 5 euro, en een voucher waarmee je je fiets kunt stallen bij de Mac Bike-stalling op het Centraal Station. Geweldig geregeld, een prachtig experiment, dat door de geringe groei van de IJburgbevolking helaas wordt afgebroken.
Het enige nadeel van de pas is, dat hij er nogal anders uitziet dan de normale GVB-abonnementen. De pas is niet van hard plastic en heeft een afwijkende layout. Maar verder staat er alles op wat er op moet staan: het GVB-logo, mijn naam en pasfoto, het aantal zones dat mag worden verreden en in rode letters groot: Gemeente Amsterdam. En toch heb ik regelmatig bonje met tramchauffeurs- en controleurs.
Ik mag er niet in met mijn IJburgpas. "Die is niet geldig", zeggen ze in het gunstigste geval. In andere gevallen hoor ik doodleuk: "Dit is nep, wat denkt u wel, ik trap hier echt niet in!" Of ze hebben hem nog nooit gezien, en als zij hem niet hebben gezien, bestaat hij niet. Daar sta je dan, zwaar voor paal met je officiële pas van 554 euro, om als een soort crimineel uit de tram te worden gezet. Meestal komt het nog wel goed als ik wijs op de twee sterren, het hologram en het GVB-logo en mag ik alsnog met de tram mee. Maar na een keer of tien krijg je daar behoorlijk de smoor over in.
Tegen de buschauffeur van lijn 326 naar IJburg verzuchtte ik dat ik er genoeg van had. De buschauffeur ging gelijk bellen, want ik was niet de eerste met dit verhaal. Volgens hem ligt het aan het feit dat het GVB honderd controleurs tekort komt en dat de mensen die zich aanmelden, een verkort opleidingsprogramma volgen om zo snel mogelijk aan het werk te kunnen. En dan glipt er wel eens een afwijkend abonnementje tussendoor.
Tja.
Na de zoveelste ongelovige controleur, belde ik ook eens met de Klantenservice van de IJburgpas. Anke Kamerik van de Klantenservice zuchtte ook eens diep. In de beginfase van het abonnement kwam dit erg vaak voor. Terwijl de pas officieel is opgenomen in het Handboek van het GVB en de Centrale Verkeersleiding helemaal op de hoogte is. Het feit dat de pas er anders uitziet dan normale abonnementen, was juist een voorwaarde bij aanvang van het experiment en is uitgebreid getoetst door zowel het Ministerie als het GVB. Interne communicatie werd volop benut en iedereen zou op de hoogte moeten zijn van het bestaan van de IJburgpas. Ze zou er weer eens achteraan bellen en schrijven, en adviseerde me om onwetende controleurs voortaan onmiddellijk het telefoonnummer van haar Klantenservice te geven, zodat zij het nog even kan uitleggen.
Als buitenstaander heb ik geen zicht op de communicatiestroom binnen het GVB. Ik kan niet zeggen waar het mis gaat, maar dát er iets misgaat lijkt me duidelijk. De trainers van het opleidingscentrum voor nieuwe controleurs zou ik willen adviseren om hun nieuwkomelingen een breder scala aan sociale vaardigheden aan te leren. Want de volgende keer dat ik weer eens wordt bekeken als een handige doe-het-zelf-met kopieermachien-vervalser, zullen ze al hun kennis over conflictbeheersing hard nodig hebben. Ik laat me namelijk niet eeuwig onbeschoft behandelen.
Ik mag er niet in met mijn IJburgpas. "Die is niet geldig", zeggen ze in het gunstigste geval. In andere gevallen hoor ik doodleuk: "Dit is nep, wat denkt u wel, ik trap hier echt niet in!" Of ze hebben hem nog nooit gezien, en als zij hem niet hebben gezien, bestaat hij niet. Daar sta je dan, zwaar voor paal met je officiële pas van 554 euro, om als een soort crimineel uit de tram te worden gezet. Meestal komt het nog wel goed als ik wijs op de twee sterren, het hologram en het GVB-logo en mag ik alsnog met de tram mee. Maar na een keer of tien krijg je daar behoorlijk de smoor over in.
Tegen de buschauffeur van lijn 326 naar IJburg verzuchtte ik dat ik er genoeg van had. De buschauffeur ging gelijk bellen, want ik was niet de eerste met dit verhaal. Volgens hem ligt het aan het feit dat het GVB honderd controleurs tekort komt en dat de mensen die zich aanmelden, een verkort opleidingsprogramma volgen om zo snel mogelijk aan het werk te kunnen. En dan glipt er wel eens een afwijkend abonnementje tussendoor.
Tja.
Na de zoveelste ongelovige controleur, belde ik ook eens met de Klantenservice van de IJburgpas. Anke Kamerik van de Klantenservice zuchtte ook eens diep. In de beginfase van het abonnement kwam dit erg vaak voor. Terwijl de pas officieel is opgenomen in het Handboek van het GVB en de Centrale Verkeersleiding helemaal op de hoogte is. Het feit dat de pas er anders uitziet dan normale abonnementen, was juist een voorwaarde bij aanvang van het experiment en is uitgebreid getoetst door zowel het Ministerie als het GVB. Interne communicatie werd volop benut en iedereen zou op de hoogte moeten zijn van het bestaan van de IJburgpas. Ze zou er weer eens achteraan bellen en schrijven, en adviseerde me om onwetende controleurs voortaan onmiddellijk het telefoonnummer van haar Klantenservice te geven, zodat zij het nog even kan uitleggen.
Als buitenstaander heb ik geen zicht op de communicatiestroom binnen het GVB. Ik kan niet zeggen waar het mis gaat, maar dát er iets misgaat lijkt me duidelijk. De trainers van het opleidingscentrum voor nieuwe controleurs zou ik willen adviseren om hun nieuwkomelingen een breder scala aan sociale vaardigheden aan te leren. Want de volgende keer dat ik weer eens wordt bekeken als een handige doe-het-zelf-met kopieermachien-vervalser, zullen ze al hun kennis over conflictbeheersing hard nodig hebben. Ik laat me namelijk niet eeuwig onbeschoft behandelen.
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
vier reacties op "Hoera! Ik heb een IJburgpas!"
Misschien is een minimum aan IQ een leuke vereiste voor een controleur?