<%image(20050402-bomenkap01.jpg|140|140|)%>
Recent werd op Amsterdam Centraal een verhitte discussie gevoerd over het voornemen van Stadsdeel Oud-West om de monumentale iepen in de Bilderdijkstraat te kappen. De omwonende bevolking is massaal en fel tegen dit plan. Verantwoordelijk wethouder Werner Toonk houdt echter zijn bestuurlijke poot stijf. Hij zegt dat hij álles heeft geprobeerd om de bomen te behouden, maar helaas: de Bilderdijk is dringend aan herprofilering toe en vanwege de veiligheid moeten de bomen om. De bewoners zijn ziedend en voelen zich bedrogen.
De hele affaire rond de iepenkap duidt op een stevige vastloper in de lokale democratie van stadsdeel Oud-West. De wethouder wordt verweten niet te luisteren naar de bevolking. Het niveau van de 'debat' dreigt inmiddels te zinken tot ver beneden Amsterdams Peil. Daarom is het wellicht nuttig om eens in herinnering te roepen waarvoor stadsdeelraden vijftien jaar geleden ook al weer werden ingesteld. Eventjes terug naar de 'roots' zogezegd.
drastische reorganisatie
Ideaal was dit echter nog niet en dus moest het concept van de stadsdeelraden uiteindelijk uitkomst brengen. Taken op het gebied van de gebouwde omgeving en welzijn werden gedelegeerd aan de stadsdeelbesturen. Ze stonden dichter 'ingezoomd' op een wijk dan een centraal stadsbestuur en konden daardoor beter inspelen op de behoeften en wensen van de bewoners.
dorpsniveau
Een tweede belangrijke reden voor het instellen van deelraden was een soort 'institutionalisering van de inspraak'. Actie- en belangengroepen in de stad wilden uiteraard telkens meepraten over de dingen die in hun buurt aan de orde waren. In de oude constructie was dit lastig, want het centrale stadsbestuur stond te ver af van de burgers in de wijken. Geroutineerde actievoerders wisten echter dikwijls precies bij welke (machtige) ambtenaren ze moesten zijn, gooiden het met hen op een akkoordje en het stadsbestuur had vervolgens min of meer het nakijken.
Door de instelling van stadsdeelraden werd het bestuur over de stad feitelijk in stukken geknipt en bewust qua omvang op een bereikbaarder 'dorpsniveau' gebracht. Vanaf dat moment konden de belangengroepen uit de wijken zélf in het bestuur gaan zitten en waren zij directer aanspreekbaar.
regentenrisico
Uit dit beginsel vloeit voort dat een stadsdeelraad of individuele bestuurder nimmer besluiten zou mogen nemen waar het grootste deel van een wijk mordicus tegen is. Op hun beurt moeten burgers begrip hebben voor het feit dat er bij elk besluit tevens 'hogere' belangen in het geding kunnen zijn die daarin moeten worden meegewogen. Voorbeelden daarvan zijn afstemming met projecten en visies bij aangrenzende stadsdelen, veiligheid, juridische aspecten en regelgeving van hogere bestuursorganen.
huiswerk overdoen
Het is bepaald geen bewijs van bestuurlijke bekwaamheid wanneer je er zélfs op stadsdeelniveau in slaagt om een groot deel van de bevolking tegen je in het harnas te jagen. Dit mag Werner Toonk zich in het onderhavige geval dus aantrekken. De berichten over de gang van zaken rond de herprofilering van de Bilderdijkstraat duiden op onvoldoende draagvlak onder de bevolking. In zo'n geval is het altijd wijzer om je huiswerk te gaan overdoen.
herprofileren
Misschien is het tijd dat sommige stadsdeelraadbestuurders in de eerste plaats zichzélf eens 'herprofileren'. Degenen die bijvoorbeeld hun functie zien als opstap naar een glanzende carrière in de landelijke politiek zitten op de verkeerde plek. Hun hoogste ambitie moet zijn het verbeteren van het eigen stadsdeel, in goede harmonie met z'n bewoners. Voor iets anders zijn ze niet gekozen.
drastische reorganisatie
<%image(20050402-bomenkap02.jpg|140|140|)%>
Het belangrijkste motief voor de instelling van stadsdeelraden was een drastische reorganisatie van het ambtelijk apparaat. De toenmalige Dienst Publieke Werken, waartoe ook de Dienst Ruimtelijke Ordening en het Grondbedrijf behoorden, was namelijk dermate machtig geworden dat het stadsbestuur er nauwelijks nog greep op had. De hele club viel onder één wethouder. Om de zaak weer bestuurlijk in de hand te krijgen splitste men aanvankelijk de dienst op en bracht de verantwoordelijkheden onder bij verschillende wethouders. Ideaal was dit echter nog niet en dus moest het concept van de stadsdeelraden uiteindelijk uitkomst brengen. Taken op het gebied van de gebouwde omgeving en welzijn werden gedelegeerd aan de stadsdeelbesturen. Ze stonden dichter 'ingezoomd' op een wijk dan een centraal stadsbestuur en konden daardoor beter inspelen op de behoeften en wensen van de bewoners.
dorpsniveau
Een tweede belangrijke reden voor het instellen van deelraden was een soort 'institutionalisering van de inspraak'. Actie- en belangengroepen in de stad wilden uiteraard telkens meepraten over de dingen die in hun buurt aan de orde waren. In de oude constructie was dit lastig, want het centrale stadsbestuur stond te ver af van de burgers in de wijken. Geroutineerde actievoerders wisten echter dikwijls precies bij welke (machtige) ambtenaren ze moesten zijn, gooiden het met hen op een akkoordje en het stadsbestuur had vervolgens min of meer het nakijken.
Door de instelling van stadsdeelraden werd het bestuur over de stad feitelijk in stukken geknipt en bewust qua omvang op een bereikbaarder 'dorpsniveau' gebracht. Vanaf dat moment konden de belangengroepen uit de wijken zélf in het bestuur gaan zitten en waren zij directer aanspreekbaar.
regentenrisico
<%image(20050402-bomenkap03.jpg|140|140|)%>
Na vijftien jaar stadsdeelraden is het zaak om de historische redenen voor hun bestaan goed voor ogen te blijven houden. Anders vervallen ze tot regenteske vroedschapjes. Die zijn echter al sinds 1795 afgeschaft. Een goede stadsdeelbestuurder woont in de wijk, is vaak op straat aanwezig, luistert naar de wensen van de wijkbewoners en legt zaken helder en eerlijk uit. Bij conflicterende belangen hakt hij of zij de knopen door. Uit dit beginsel vloeit voort dat een stadsdeelraad of individuele bestuurder nimmer besluiten zou mogen nemen waar het grootste deel van een wijk mordicus tegen is. Op hun beurt moeten burgers begrip hebben voor het feit dat er bij elk besluit tevens 'hogere' belangen in het geding kunnen zijn die daarin moeten worden meegewogen. Voorbeelden daarvan zijn afstemming met projecten en visies bij aangrenzende stadsdelen, veiligheid, juridische aspecten en regelgeving van hogere bestuursorganen.
huiswerk overdoen
Het is bepaald geen bewijs van bestuurlijke bekwaamheid wanneer je er zélfs op stadsdeelniveau in slaagt om een groot deel van de bevolking tegen je in het harnas te jagen. Dit mag Werner Toonk zich in het onderhavige geval dus aantrekken. De berichten over de gang van zaken rond de herprofilering van de Bilderdijkstraat duiden op onvoldoende draagvlak onder de bevolking. In zo'n geval is het altijd wijzer om je huiswerk te gaan overdoen.
<%image(20050402-bomenkap04.jpg|140|140|)%>
Bij herprofilering van een gebied is het onvermijdelijk dat men uitgaat van een aantal vaste gegevenheden. De bestaande bebouwing is bijvoorbeeld zo'n gegevenheid. Je gaat nu eenmaal geen woningen slopen om tot een veiliger straatprofiel te komen. Precies op die manier zou je óók de bomen als zo'n vast gegeven kunnen beschouwen. Vanuit dat vertrekpunt kun je vervolgens lekker gaan herprofileren en proberen verre te blijven van knullig gebakkelei over al dan niet verhoogde fietspaden en gejammer over opdrukkende boomwortels. Laat je ambtenaren daar maar een fijne creatieve oplossing voor verzinnen, daar worden ze voor betaald.herprofileren
Misschien is het tijd dat sommige stadsdeelraadbestuurders in de eerste plaats zichzélf eens 'herprofileren'. Degenen die bijvoorbeeld hun functie zien als opstap naar een glanzende carrière in de landelijke politiek zitten op de verkeerde plek. Hun hoogste ambitie moet zijn het verbeteren van het eigen stadsdeel, in goede harmonie met z'n bewoners. Voor iets anders zijn ze niet gekozen.
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
23 reacties op "De wortels van de deelraad"
Ik geloof dat het punt hier is dat deze discussie net zo goed had kunnen plaatsvinden met Werner Toonk, ambtenaar bij de centrale stad in plaats van Werner Toonk de deelraadpoliticus. Niemand heeft hem persoonlijk gekozen bij de laatste verkiezingen, en evenmin zal dat bij de volgende het geval zijn, maar evengoed komt hij vast wel weer terug. Uit ieder onderzoek blijkt dat in de meeste stadsdelen het gros van de bevolking geen benul heeft wie of wat hen op stadsdeel niveau vertegenwoordigt, en bij de verkiezingen gooit het bekendste merk de hoogste ogen, op dezelfde wijze als dat men al jaren het zelfde merk wasmiddel verkiest.
Dit betreft niet alleen oud-west, de meeste stadsdelen kennen dezelfde problemen.
Me dunkt dat de stad beter functioneert zonder deze extra, onhandige, dure, bureaucratische laag. Ik denk niet dat een verdwijning van de stadsdelen erg betreurd zal worden, we krijgen er zeer waarschjnlijk een efficientere en slagvaardiger lokale overheid voor terug.
U kunt het een uitgemolken onderwerp noemen, ik hanteer de gang van zaken rond bomenkap als exemplarisch voorbeeld van de stijl van besturen in (sommige) stadsdeelraden. Daarom is het kernthema van dit stuk ook het historisch perspectief.
U klaagt in uw reactie over 'het niveau', maar u gebruikt zelf direct kreten als 'absoluut hufterig' en 'met gesloten vizier Werner Toonk pesten'. Daarmee laadt u de verdenking op u alleen de inleiding te hebben gelezen en vervolgens direct schuimbekkend van leer te zijn getrokken.
Ik ben daarentegen zo aanmatigend om te stellen dat bestuurders als Toonk, Bartlema of Goetz (om er enkele te noemen) mochten willen dat ze altijd zulk genuanceerd en misschien ook nog wel leerzaam commentaar kregen als in dit artikel.
@ De Jong: Ik heb bewust wat krassere bewoordingen gebruikt en wil u verzekeren dat het met schuimbekken erg meevalt. Dank voor uw bezorgdheid omtrent mijn welzijn.
Ik heb ook echt het hele stuk gelezen. U snijdt wellicht een punt aan, het onderwerp waarover u pretendeert te schrijven is een interessant discussiepunt.
Het is de illustratie aan de hand van de bomendiscussie en de rol van Toonk daarin, waarover ik val. Ik weet niet met hoeveel kennis van zaken omtrent de stadsdeelpolitiek in Oud-West u uw bijdrage geschreven heeft. Ik weet (als zelf politiek geïnteresseerd buurtbewoner) wel dat Toonk in dit stadsdeel op dit punt te maken heeft met een welhaast groen-fundamentalistische one-item pressiegroep, die voor geen enkel compromis openstaat.
Om die reden gaat de illustratie juist hier niet op: tegenover de niet te overtuigen bestuurder [inderdaad met de hakken in het zand], staat een andere groep mensen die met precies hetzelfde bezig is, maar daarop niet wordt aangesproken. En die groep heeft weliswaar een redelijke omvang, maar is (tenminste in mijn beleving als buurtbewoner) geenszins zo representatief als uw bijdrage suggereert.
Uw punt was bovendien zoveel te sterker geweest als u ter illustratie een minder actuele kwestie had genomen. Dit voorbeeld daarentegen lijkt te zijn gekozen om met het brandhout het vuurtje nog maar weer eens op te porren. Of juister: het vuur aanmaken meet Toonk.
Daarop duiden de volgende elementen in uw bijdrage:
a) de gebruikte hyperlinks [naar de eerdere bijdrage op AC, het stadsdeel en site van Toonk],
b) de bijgevoegde foto's [4 foto's van gekapt hout],
c) de suggestie dat een stadsdeel rijk wordt van gekapt iepenhout [ik hoop voor u dat u beter weet],
d) het taalgebruik [met name de laatste 3 alinea's],
e) het feit dat u 1 heel voorbeeld noemt en dat tot op het bot uitbeent, [waar het voor de hand had gelegen dat u er een aantal zou noemen, omdat u namelijk een trend meent te signaleren] en
f) de stellingname aan het slot dat sommige stadsdeelbestuurders er beter aan zouden doen zichzelf te herprofileren [waarmee u voor de zoveelste keer inhaakt op de portefeuille van Toonk].
Kortom: uw stuk is geen opiniërend stuk tegen een ontluikende praktijk in Amsterdamse stadsdelen in het algemeen, maar wasemt een sfeer van protest uit tegen het door Toonk verdedigde besluit in Oud-West.
Hetgeen u gegund zij, van harte zelfs, maar dan toch bij voorkeur onder een andere, eerlijke kop. "Toonk is zelf brandhout!" of zo, dat is namelijk de teneur van uw stuk. Om die reden is het dat ik de gebruikte kwalificaties, met name die van 'gesloten vizier', staande wens te houden.
http://www.iepenmoetenblijv...
ansichtkaarten, foto Bilderdijkstraat, artikelen & nog meer
http://www.iepenmoetenblijv...
Wel ben ik het met Laywerzwelgje eens dat het artikel meer fundament en overtuiging had bevat als het op meer pijlers dan alleen Toonk had gerust. Zodra het voorbeeld ter discussie komt, houdt dat namelijk meteen in dat het stuk zelf ook ter discussie staat. En dat is nu net jammer van een overigens prettig stuk....!!
Tja, wij zullen het waarschijnlijk op dit punt niet eens worden, u kijkt nu eenmaal door een andere bril naar deze kwestie dan ik. Ik heb zoals gezegd de Bilderdijk-discussie als uitgangspunt genomen, juist omdát deze hier zo hoog opliep. En ja, dan figureert de heer Toonk onvermijdelijk even als voorbeeld. Ook is het logisch dat er dan links naar de betreffende sites worden genoemd.
Ik zag zich hier op de site een ruzie voltrekken tussen een stadsdeelwethouder en een grote groep bewoners (er was sprake van 2600 handtekeningen tegen de bomenkap). Ik greep die affaire aan om deze manier van besturen af te zetten tegen de oorspronkelijke intentie van de stadsdeelraden.
Juist door úw reactie werd het stuk echter in het licht gezet van een onheuse aanval op Toonk, terwijl minstens tweederde van het artikel gewoon gaat over de historische functie van de stadsdeelraden. Inderdaad blijft Toonk als voorbeeld terugkomen, want hij is nu eenmaal de 'kapstok' van het artikel.
Nu krijg je het merkwaardige effect dat juist dóór de toonzetting van een bepaalde reactie het achteraf bezien noodzakelijk zou zijn geweest om het stuk algemener te houden. Maar zo werkt dat natuurlijk niet, want er zijn nog meer lezers dan u, lezers die niet in Oud-West wonen en het oorspronkelijk misschien wél met de gebruikelijke distantie hadden kunnen lezen. Het is daarom jammer dat u allerlei dingen suggereert die helemaal niet in het stuk staan, bijvoorbeeld dat ik zeg dat het stadsdeel rijk wordt van gekapt iepenhout. Of dat ik bij de 'herprofilering' van bestuurders weer inhaak op de portefeuille van Toonk. Het tegendeel is waar, ik spreek in algemene termen van 'sommige stadsdeelraadbestuurders'.
En waar u dat 'gesloten vizier' vandaan haalt is mij een raadsel: mijn naam staat eronder en geen pseudoniem, zoals u zelf gebruikt. Misschien moet u dus uw eigen vizier eens openklappen, dat heeft als bijkomend voordeel dat u in het vervolg beter kunt lezen wat er staat.
Aan de bar bijvoorbeeld.
Ze betalen je biertje en vragen om `n bonnetje.
Daarna zijn ze het vurig met je eens.
Ze weten niet wie je bent.
(En de volgende dag zijn ze toch alles kwijt)
Maar de kliekjespolitiek begint
ondertussen nogal te ruiken.
En niemand doet iets!!!
De reactie die vervolgens door betrokkenen onder mijn bijdrage zijn geplaatst spreken overigens wel weer boekdelen omtrent de feitelijke situatie.
Wat betreft mijn echte naam, die is eenvoudig genoeg uit te zoeken. De gewijzigde lay-out van deze site is er mede debet aan dat mijn echte naam niet meer volautomatisch kenbaar is, maar voor wie het wil weten is het eenvoudig genoeg zijn of haar nieuwsgierigheid te bevredigen.
Hè ja, laten we ingewikkeld gaan doen! Dan moet elke lezer zeker weer voor zichzelf gaan uitzoeken dat achter uw nickname Jochem Floor schuilgaat, algemeen lid van het PvdA-bestuur in stadsdeel Oud-West. Niet de layout de schuld geven, niets let u om uw eigen naam eronder te zetten.
Laatst werd hier nog een hoop heisa gemaakt over het feit dat correspondent Jelmer Uitentuis niet had vermeld dat hij in z'n vrije tijd bestuurslid was van Groen-Links in stadsdeel centrum. Iets dat overigens totaal niet relevant was voor het betreffende stukje.
Dat schiet lekker op zo met het open debat wanneer allerlei bestuurders hun agenda's verbergen achter nicknames! Wat dat betreft moet ik Werner Toonk (en trouwens ook het merendeel van zijn critici) nageven dat zij tenminste de 'guts' hebben om hun eigen naam onder hun mening te zetten. Want het is altijd fijn om te weten uit welke hoek de wind waait, nietwaar?
De nieuwe lay-out is geen succes. Ik moet allerlei kunstgrepen op mijn computer uithalen om de pagina`s volledig te kunnen lezen, weer andere kunstgrepen uithalen om te kunnen reageren. Ik dacht dat het aan mijn computer lag, vanmiddag probeerde ik met een andere. Géén technische websiteaanpassingen betekent een op korte termijn ingaande gereduceerde interesse.
Na dit terzijde: 'Lawyerzwelgje' blijkt Jochem Floor te zijn. Het schrijven onder pseudoniem door 'pro Toonks' maakt die discussie zo onfris. Floor verwijt het actieplatform dat zij geen millimeter ruimte geeft, steek de hand in eigen boezem. Ik stuurde de toen nog voor mij een onbekende grootheid zijnde Toonk een mailtje waarin ik protesteerde tegen die iepenkap, binnen tien minuten kreeg ik een reactie. Heeft een stadsdeelraadwethouder niks anders te doen als ogenblikkelijk te reageren? Elke reactie daarna was er binnen een kwartier, allemaal in dezelfde dreun. Wie dat voortdurend doet laat merken dat hij geen tot hem komende dingen laat bezinken, niet open staat voor dialoog. Men niet meer is als een 'refreinzanger'. Wie concensus wil bereiken moet zich niet verlagen tot 'Niets Welles'-spelletjes maar tegenstanders serieus nemen, onderhandelen. Die moet niet allerlei afleidingstechnieken bedenken zoals nu gebeurd middels de zijlijn Nicolaas Beetsstraat. Kritiek over en weer okay als het èchte debat eindelijk eens op gang komt. Integenstelling tot Toonk en zijn adepten hebben de omwonenden in de Bilderdijkstraat wèl die behoefte, in die geest ben ik niet de enige die klaar staat in de startblokken. Is dat goed begrepen, meneer Floor..?
De site draait op zich zonder problemen. Alleen in Internet Explorer doen zich enkele kinderziekten voor, zoals het niet altijd afbeelden van het artikel bij de reacties of scrollproblemen. Daaraan wordt gewerkt.
In Firefox en Opera werkt hij echter prima. Firefox/Mozilla wordt door ontwikkelaars dikwijls gezien als 'standaard' om te checken of een site goed werkt. Dat wil niet zeggen dat hij in IE dan mankementen mag vertonen, maar IE is verouderd, onveilig en vertoont bij meerdere sites tegenwoordig kuren.
Misschien een mooie gelegenheid om eens over te stappen op Firefox?
Ikzelf ben namelijk van mening dat er nog nooit zoveel gesloten koninkrijkjes zijn ontstaan. Hoezo open? Het enige loket wat functioneert is het loket burgerzaken. Moest daar nu zo een hele bestuurslaag voor worden opgezet? Hoeveel ambtenaren zijn er eigenlijk de afgelopen jaren niet bijgekomen (elk stadsdeelkantoor barst uit haar voegen en moet er wederom een nieuw gebouw komen). Welke kostenverhogingen heeft dat teweeggebracht die de burger uiteindelijk betaald. Wat is er zoal tot stand gekomen wat niet had gekund als Amsterdam een eenheid was gebleven. Kortom, kom op met meningen, suggesties en tips. Laten we daar deze site voor gebruiken en elkaar informeren en laten zien hoe betrokken iedereen nu eigenlijk is bij zijn/haar stadsdeel.
Bewust heb ik enkele dagen gewacht met te reageren op je laatste reactie. Ik zou ervoor pleiten indien er een intermediair komt voor de vastlopingen tussen bestuurders en actiegroepen voordat ze ontaarden in het geen rendement opleverende stinkbommen gooien op publieke websites waar ik me dus ook schuldig aan heb gemaakt. Een intermediar die het wantrouwen bij beide partijen zoveel mogelijk ongedaan maakt, die beide partijen eindelijk rond de tafel doet krijgen, consensus weet te bewerkstelligen opdat het water in de wijn voor iedereen drinkbaar zal zijn. Het lijkt mij niet dat de Ombudsman/vrouw voor het oplossen het juiste apparaat is, ik sta dus open voor andere aanbiedingen, hoop nog steeds dat burgemeester Cohen zijn wijsheid in deze ter beschikking wil stellen.
@Caroline.
Bovenstaand antwoord aan Arnoud is feitelijk ook het antwoord aan jou. Laten we nu de welvaartsdaling veel structureler blijkt te zijn dan we aanvankelijk dachten ons gaan beraden over de opheffing van de decentralisatie, over hoe het contact tussen overheid en burger vice versa weer directer en efficiënter kan worden. We moeten weer gaan denken in 'Wij Amsterdammers'. Of die herbezinning bij iedereen in goede aarde zal vallen waag ik te betwijfelen omdat het het verlies van een aantal banen en pseudo-belangrijkheid zal betekenen. Het algemeen belang dient te prevaleren boven het persoonlijk gewin, het persoonlijk gewin is niet de ontaarding in een langzaam maar zeker onleefbaar wordende stad. Ik maak een vergelijking: Toen de computer zijn intrede deed dacht men van de papierberg af te zijn, ondanks die intrede is de papierberg alleen maar gegroeid en gegroeid. Een herhaling hier van is alleen maar te voorkomen indien naast het loket burgerzaken ook het loket 'dialoog' wordt geopend. Dat kan alleen maar als bestuurder, ambtenaar en burger terugkeren tot de oorsprong: 'Mensch zijn'. Overwinnen doet men nooit alleen, altijd samen. Graag neem ik deel aan die -verhitte- discussies.
Oorspronkelijke reactie verwijderd omdat hij niet voldeed aan de spelregels voor discussies (http://www.amsterdamcentraa...)
Redactie Amsterdam Centraal
De bomenlobby verspreidt leugens en misinformatie op deze manier.
Het lijkt me niet dat de bomenlobby leugens en misinformatie verspreidt, mogelijk gelooft de bomenlobby niet zo in niet al te gemakkelijk lek te schieten praatjes, stelt zij oplossingen voor die op zijn minst uiterst vernemenswaardig zijn. Ik geloof niet zo in de lolligheid aanrijdingen, helemaal niet als dat tussen fietsers en gehandicapten zijn. Dat gaat geheid gebeuren wanneer voorstanders het verhaal blijven rondstrooien dat alleen een verhoogd fietspad het alternatief zou zijn. U heeft een creatief beroep, ik ook, wordt het niet de allerhoogste tijd om samen een beduidend creatievere, ook nog milieuvriendelijker, oplossing te bedenken?
Op verzoek is een reactie verwijderd (evenals daarop ingaande reacties)