De Bijlmer wordt meer en meer een heel gewone stadswijk. De meeste hoge flats met anonieme huurders maken plaats voor nieuwbouwwijkjes vol rijtjeshuizen – met tuintjes, een kliko voor de deur en blije gezinnetjes met overgesloten hypotheken. Daarmee verliest de wijk veel van zijn nare trekjes, zoals de bovenmenselijke maat, de soms unheimische, lege openbare ruimte en de bovengemiddelde criminaliteit.
Maar helaas brengt die transformatie tot wijk-uit-duizenden niet alleen veranderingen ten goede met zich mee.
Tot voor kort werd het uitbundige gezang van de vogels in het groen enkel af en toe onderbroken door een kalm voorbijboemelende metro (of, bij harde westenwind, een Boeing 747). Maar afgelopen week klonk ineens het onheilspellend gekrijs van helse machinerie: de grote bomen rond de voormalige flat Grunder werden, als waren zij griepkippen of pestvarkens, in luttele minuten door een brullend apparaat versnipperd. Ook hier komt een woonerf.
Het lawaai bleek slechts een voorbode van wat komen zou. Nu het natuurlijke geluidsscherm is verdwenen, hoor je op de achtergrond dag en nacht het zachte brommen van de auto’s op de ’s-Gravendijkdreef. De nieuwe stad klinkt steeds meer als de oude.
drie reacties op "Het geluid van de nieuwe Bijlmer"