Tot vier jaar geleden stond er elk jaar een kerstboom uit Noorwegen op de Dam. Een mooie grote boom, die feestelijk verlicht het winkelend publiek toestraalde. Vijfendertig jaar lang een traditie, die plotseling stopte. Voor de boom kwam een ijsbaan, en allerlei problemen in de plaats.
De Dam, hét plein van Nederland, is dit jaar een triest zooitje. Armoedigheid troef: een kale boom die bijverlicht moet worden met groen licht om de bruine takken te verdoezelen. Dat krijg je er van als je commerciële jongens hun gang laat gaan. Voor de deur van de koningin nota bene!
Radio Noordzee schenkt de stad een karikatuur van een kerstboom, en eist vervolgens 'als dank' dat ze reclame mogen maken op en rond de boom. Is dat nou niet een beetje treurig, om een boom neer te zetten als alibi om reclame te kunnen maken?
Heeft u trouwens het 'chalet' gezien dat naast de boom staat? Ik bedoel natuurlijk het tuinhuis, want meer is het niet. Rechtstreeks prefab uit het tuincentrum, dat moet u niet ontgaan zijn. De naam van de gulle schenker staat er immers in koeieletters op. Ik krijg rillingen als ik het tafereel zie. Ik geneer ik me als bewoner voor deze aanfluiting op de Dam. De Dam verpatst voor een armoedige commerciële boodschap in ruil voor een lullige boom en tuinhuisje.
Hoe heeft dit in godsnaam kunnen gebeuren in een stad waar een vlag aan een gevel al aanleiding is voor heftige discussies. Was de nood zo groot dat het stadsdeelbestuur elk aanbod aangepakt heeft om maar te zorgen dat er een boom op de dam zou komen te staan?
Stadsdeelbestuur, stop de uitverkoop van de Dam, en haal volgend jaar weer gewoon zelf een mooie boom uit Noorwegen!
Stadsdeelbestuur, formuleer beleid aan de hand waarvan ieder tot plaatsing van kerstversiering strekkend verzoek kan worden afgewezen. Of accepteer dat willekeurig welke religie de Dam kan claimen om het symbool van zijn grootste feest te plaatsen. Maar kies!