Dinsdagochtend, 07.00 Ik kruip haastig door betonnen tunnels. Ik moet bukken om mijn hoofd niet te stoten. Aan het eind van de tunnel ligt vak 430, in de hoek op de tweede ring. Een uitzinnige menigte vult de banken. De wedstrijd is al twee minuten aan de gang. Als ik op het scorebord wil kijken gaat de wekker.
Zondagochtend, 08.47 Ik ben verbazend kalm. Ik zet koffie.
11.00 Onder de douche is het er ineens: een golf adrenaline maakt mijn maag week. Ik zing uit volle borst Willy Alberti’s Ode aan Ajax [MP3, 3,7 MB]. Ik weet dat we gaan winnen.
11.12 De wedstrijd begint over ruim een uur pas, maar langer wachten kan niet. Ik zoek mijn seizoenkaart, legitimatiebewijs, Ajax-shirt, sjaaltje en – voor alle zekerheid – een witte zakdoek.
11.32 Nog een uur tot de aftrap. Schuin boven mij is vak 430 nog bijna leeg. Ik sta op mijn vaste plekje naast de ingang van mijn vak – achter het doel op de eerste ring. Een handje, een groet, de tribune stroomt vol. Ik herinner mij het abominabele spel bij de vorige thuiswedstrijd en krijg een droge mond.
12.00 Onder een striemend fluitconcert betreden de Feyenoorders het veld. Zij zijn maar kutkakkerlakken, roept mijn vak. Nee, dan de Ajacieden: zij zijn superjoden, en dat zullen ze weten ook, als ze een minuutje later komen warmlopen.
12.15 De negenjarige linksbuiten van de E1 houdt de bal 217 maal hoog op de middenstip.
12.30 Aftrap. Ik adem bijna niet meer. In de tankgracht rond het veld ontploft een strijker.
12.57 Mijn buurman en ik, die in twee seizoenen misschien drie woorden wisselden, vallen elkaar brullend in de armen. Mijn keel staat in brand van het schreeuwen. Ik verbaas me over de intensiteit van mijn emotie, maar Rosales is de beste rechtsbuiten ter wereld en we staan met 1-0 voor.
13.05 ‘t Is stil aan de overkant!
13.14 Het is niet meer stil aan de overkant. Ik krijg een stomp in mijn maag van Dirk Kuyt: 1-1. Zelden groter onrecht.
14.22 Pieter Vink fluit voor het einde van de wedstrijd, en eigenlijk ook van het seizoen: nu gaat het, behalve straks bij de uitwedstrijd in Rotterdam, nergens meer om. De “boeren” van PSV staan nu al tien punten voor op de ranglijst.
Maar toch: over twee weken, tegen RBC, sta ik er weer.
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
vijf reacties op "Gemiste kans"
Gelijkspel… altijd weer een klap in mijn gezicht. Maar toch minder erg dan een 0-0letje. Als die Brabo’s straks landskampioen worden dan kijken we gewoon niet naar de huldiging toch? Poi Poi.