Net zes jaar oud kreeg ik mijn eerste echte fiets. Een blauwe Gazelle, van de toen bekende slogan Piet Pelle. Eenmaal elkaar ontgroeid kreeg de fiets via het 'doorgeefcircuit' veel nieuwe eigenaars tot we elkaar helemaal uit het oog verloren. Jaren en veel fietsen later, krijgt mijn moeder de politie aan de lijn: "We hebben een blauwe kinderfiets gevonden en die is van u." "Kinderfiets?" Mijn moeder wist van niets. Haar kinderen fietsen al jaren los rond op een volwassen fiets. Zeker vijftien jaar nadat ik er voor het eerst op reed, bracht de ingegraveerde postcode het spoor van mijn eerste fiets terug naar mijn ouderlijk huis.
"Gratis je fiets laten graveren?" vroeg de agent die mij vanmiddag staande hield in het kader van het overigens goede project 'Geef fietsendieven geen kans'. Omdat de zon toch schijnt, stap ik af en sluit me aan in de rij. En kwaad kan het ook niet, bedenk ik me net voordat ik een medewerker van de Amsterdamse Fiets Afhandel Centrale (AFAC) m'n fiets met een grote graveermachine onderhanden zie nemen. Foute gedachte: mijn postcode in grote rode cijfers en letters en daarbij een knaloranje sticker ontsieren nu het frame van mijn, tot kort mooie, fiets.
Kijkend naar m’n gewonde fiets twijfel ik opeens aan de actie. Zou het echt helpen? 80.000 fietsen worden er elkaar in Amsterdam gestolen. De politie en de AFAC vinden elk jaar 50.000 fietsen terug. Naast mijn kinderfiets – en die was formeel niet eens meer mijn eigendom - heb ik nog nooit van iemand gehoord dat z’n fiets daadwerkelijk is teruggekomen. Verhalen over gestolen fietsen zijn er genoeg.
Ik woon overigens al bijna 10 jaar in Amsterdam en er is nog nooit een fiets van mij gestolen. klop af En ik gebruik alleen het Axis slot. Belangrijkste is om je fiets ’s nachts binnen te zetten indien mogelijk; dan worden de meeste fietsen gestolen.
Bedoel je trouwens niet gestolen ipv gesloten fietsen in je laatste zin?