contactpunt gevonden met de werkelijke wereld van alledag: Op de
Langebrugsteeg, in de binnenstad, niet geheel toevalig tegenover een
coffeeshop, zit een nieuw kantoor van de radicale fractie in deze
wereld. Ramen beplakt met stickers die oproepen tot een
burgerrevolte tegen van alles en nog wat. Van mensen die een revolutie
van het volk willen, terwijl het volk liever GTST kijkt. Die de
revolutie desnoods willen afdwingen met het geweld wat zij juist van de
hand van de kapitalisten en 'het systeem' -welk systeem? het 4-3-3
systeem? mijn citroenzuurcyclussysteem? Mijn koelvriessysteem?- zo
verafschuwen. Ook rellende krakers hebben een eigen honk nodig.
Maar vandaag was er iets aan de hand. Want de deur naar de wondere
wereld van het marxisme ging niet open; degene die de sleutel had was
er niet, en dus zaten enkele vroege verloren Paradijsvogels sip voor de
deur. Wat was er aan de hand?
Ik weet het niet.
Het kan zijn dat de sleuteleigenaar in opstand kwam tegen de dictatuur
van 'het wekkersysteem', en zich dus mokkend en protesterend omdraaide
om lekker een uurtje verder te slapen. Het kan zijn dat de
sleuteleigenaar het concept 'eigendom' ineens zo vreemd vond dat hij
zijn sleutel maar gewoon van de hand deed. Als radicale actie tegen de
dictatuur van eigenaarschap en verantwoordelijkheid. Het kan ook nog
eens zo zijn dat de man of vrouw in kwestie het huis uit werd gezet
wegens wanbetaling. Of zoiets
Hoe het ook zij, de sleuteleigenaar in kwestie had geen rekening
gehouden met het feit dat deze socialistenwinkel ook nog eens klanten
kon krijgen. En dus zaten er twee medestrijders in traditionele
extreemlinkse zithouding voor de deur: onderuitgezakt, benen op de weg,
blik op nul of oneindig, duidelijk uitsralend dat alles in deze wereld
fout was, want rechts, waarbij Groenlinks dan wel de meest rechtse
partij was die ze kenden. Twee makkers uit de loopgraven die nog wat
langer hadden kunnen slapen maar nu doelloos voor de deur zaten, te moe
van het vechten tegen het allesvernietigende globalisme om op te kunnen
staan en om koffie of drugs te halen bij de coffeeshop recht tegenover
ze.
Zo zaten ze daar dus, zo zielig. Een mannetje en een vrouwtje, met hun
ongewassen haar, hun ongeschoren en ongewassen gezichten, met kleding
aan die je nog niet eens aan de Humana-bak zou durven geven. Zo alleen
en verloren op een wereld die zo keihard aan ze voorbijging dat ze
niets anders konden doen dan uit rancune extreem links worden. Het j'accuse stond
zo vol overgave op hun gezicht gebrand dat ze geen enkele andere
gezichtsuitdrukking meer konden aannemen. Ze waren arm en verloren en
in de steek gelaten.
Ze leken zoveel op zwervers dat ik ze inderdaad een muntje van 50 eurocent toestopte.
Het kan zijn dat de sleuteleigenaar in opstand kwam tegen de dictatuur
van 'het wekkersysteem', en zich dus mokkend en protesterend omdraaide
om lekker een uurtje verder te slapen. Het kan zijn dat de
sleuteleigenaar het concept 'eigendom' ineens zo vreemd vond dat hij
zijn sleutel maar gewoon van de hand deed. Als radicale actie tegen de
dictatuur van eigenaarschap en verantwoordelijkheid. Het kan ook nog
eens zo zijn dat de man of vrouw in kwestie het huis uit werd gezet
wegens wanbetaling. Of zoiets
Hoe het ook zij, de sleuteleigenaar in kwestie had geen rekening
gehouden met het feit dat deze socialistenwinkel ook nog eens klanten
kon krijgen. En dus zaten er twee medestrijders in traditionele
extreemlinkse zithouding voor de deur: onderuitgezakt, benen op de weg,
blik op nul of oneindig, duidelijk uitsralend dat alles in deze wereld
fout was, want rechts, waarbij Groenlinks dan wel de meest rechtse
partij was die ze kenden. Twee makkers uit de loopgraven die nog wat
langer hadden kunnen slapen maar nu doelloos voor de deur zaten, te moe
van het vechten tegen het allesvernietigende globalisme om op te kunnen
staan en om koffie of drugs te halen bij de coffeeshop recht tegenover
ze.
Zo zaten ze daar dus, zo zielig. Een mannetje en een vrouwtje, met hun
ongewassen haar, hun ongeschoren en ongewassen gezichten, met kleding
aan die je nog niet eens aan de Humana-bak zou durven geven. Zo alleen
en verloren op een wereld die zo keihard aan ze voorbijging dat ze
niets anders konden doen dan uit rancune extreem links worden. Het j'accuse stond
zo vol overgave op hun gezicht gebrand dat ze geen enkele andere
gezichtsuitdrukking meer konden aannemen. Ze waren arm en verloren en
in de steek gelaten.
Ze leken zoveel op zwervers dat ik ze inderdaad een muntje van 50 eurocent toestopte.
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
vier reacties op "Smerige Kapitalist dat ik ben"
Vanmiddag hadden die gezelschap gekregen van een stuk of acht bussen ME-ers, heel veel gewone agentjes en een heuze chopper. Uitzetting!