Dag fiets

Dag fiets

De Amsterdamse openbare ruimte is een woud van obstakels en lelijkheid. Bloembakken, fietsen, reclameborden, auto’s, straatmeubilair en vuilniszakken: als burger van Amsterdam loop je grote kans te struikelen over ongewenste zaken. Hieraan komt gelukkig een eind. Binnenkort verdwijnt de fiets uit het Amsterdamse stadsbeeld. Tenminste, als het aan verkeerswethouder Guido Frankfurther ligt.

Op at5 vertelde de D66 wethouder over het initiatief: zowel onder het Beursplein als het nieuwe theater in de Marnixstraat komen ondergrondse fietsenstallingen. Je fiets veilig en droog, zonder dat provincialen over je fiets heen zeiken, wat wil een Amsterdammer nog meer?

Mijn vreugde kon niet op. Deze vreugde werd echter snel minder toen ik Frankfurther hoorde praten over de gevolgen voor het bovengronds parkeren: rond de fietsenstalling zal het verboden worden om je fiets neer te zetten op de openbare weg. Zet je toch je fiets voor de Bijenkorf neer, dan bestaat de kans dat die fiets in beslag wordt genomen. Denk je eens in: het centrum van Amsterdam zonder fietsen, dat kan toch helemaal niet?

Het verbannen van de fiets uit de openbare ruimte is onvoorstelbaar on-Amsterdams. Ik krijg steeds meer het idee dat de openbare ruimte niet meer zo openbaar en vrij is als we allemaal denken. Wens je niet te betalen voor een fietsenstalling, dan is er geen plaats meer voor je fiets op de openbare weg. Eerst wordt de auto de stad ‘uitgepest’ en moeten we allemaal op de fiets naar de stad, nu wordt ook de fiets als hinderlijk ervaren door de stadsdeelbestuurders. Wat willen die stadsdeelbestuurders nou?

Ik voorzie grote problemen voor de ‘city marketeers’ van de VVV: weer een ‘unique selling point’ minder. Na softdrugs, sex en rock ’n roll verliest de stad nog een trekpleister. Nog even en de enige herinnering aan de eens zo mooie fiets-stad is een ansichtkaart van een ondergesneeuwde fiets.