"Vandaag sluiten wij om 16 uur" staat al een paar weken te lezen op de ruiten van de vorig jaar geopende Ideaalmarkt op Wittenburg. Wie naar binnen gluurt begrijpt het direct: vandaag openen 'wij' helemaal niet meer, evenmin morgen of overmorgen. De schappen zijn leeg, de lichten blijven uit. De Ideaalmarkt is verleden tijd en daarmee ook de mogelijkheid voor bewoners van Wittenburg en de naastgelegen eilanden Oostenburg en Kattenburg om in de buurt boodschappen te doen.
Is de Ideaalmarkt slachtoffer van de supermarktoorlog? Ik denk het niet. Wel is de buurt slachtoffer van de trend om overheidsorganisaties te verzelfstandigen. Wat is hier aan de hand?
De Ideaalmarkt kwam vorig jaar op de plek van Dirk van den Broek, nadat die weigerde een huurverhoging van veertig procent te betalen. Volgens de verzelfstandigde woningcorporatie De Key was de huur niet langer 'marktconform'. Dirk weigerde en vertrok. De buurt protesteerde en werd een supermarkt beloofd, waarop in juni 2003 de Ideaalmarkt z'n deuren opende. Een beetje rare supermarkt, dat was het wel; hoge prijzen, een onduidelijk assortiment, onsympathieke caissières en niet open tot 20 uur. Dat deze supermarkt het ondanks de wil van de buurt niet zou redden, was ergens wel te verwachten. Terwijl de rijen bij de Dirk tot achterin stonden.
Hetzelfde lot onderging een paar jaar geleden het postkantoor. Volgens Postkantoren BV was het postkantoor op Wittenburg niet meer rendabel en besloot na een overval tot sluiting van het filiaal. Ook toen protesteerde de buurt. Om de bewoners tegemoet te komen, installeerde de Rabobank een, naar eigen zeggen verliesgevende, pinautomaat. Voor posthandelingen zijn de buurtbewoners aangewezen op het postkantoor op het Waterlooplein. Zie daar als bejaarde buurtbewoner maar eens heen te hobbelen met je rollator. Het pand waar het postkantoor zat, staat nog steeds leeg.
Het is moeilijk te beseffen dat dit stukje Amsterdam onder stadsdeel Centrum valt. Een gemiddeld plattelandsdorp heeft waarschijnlijk meer faciliteiten in de buurt. De verzelfstandiging van overheidsinstellingen leidt er toe dat die instellingen zich ook overgeven aan de honger naar winst. Postkantoren BV sluit de kleine kantoren omdat grote postkantoren door schaalvoordeel meer opleveren. Dat de klant verder moet lopen/fietsen, daar hebben zij niets mee te maken. De woningcorporatie vangt het liefst zo hoog mogelijke huren. Dat de enige en bovendien goedlopende supermarkt (Dirk) in de nabijheid daardoor verdwijnt, daar hebben zij niets mee te maken...
En wie zijn het slachtoffer van de verzelfstandiging? Juist, de buurtbewoners die de dienstverlening in hun buurt steeds verder zien verschralen.
drie reacties op "Het ongemak van de vrije markt"