Het is lente en veel Amsterdammers zitten met hun jas open op het terras. Als je op het terras zit kun je je pas écht voorstellen dat het ooit weer zomer wordt. Voor een bepaalde groep Amsterdammers klinkt er nog een andere startfluit. Want als het lente is gaat namelijk, tegelijk met het terras, het speeltuinseizoen open.
Zodra de eerste zonnestraal een beetje doorzet, zie je weer kinderen op het klimrek. De een nog met een jasje aan, de ander al overmoedig in T-shirt. Het ene beentje is al voorzien van een flinke schaafwond en op een ander hoofdje groeit een grote bult. De eerste van het nieuwe speeltuinseizoen, dus er is even hard gehuild. Later zullen er nog veel meer schaafwonden en bulten volgen en wordt ook dat allemaal weer heel gewoon.
Ouders knikken elkaar na de winterslaap weer vriendelijk goeiedag, slepen de fles water, de zonnebril, de krant en het pak koekjes mee naar het bankje en genieten met een wakend oog op hun kroost van het bleke zonnetje.
De eerste wipkip-ruzie komt voorbij, er schreeuwt een kind om een schommelduw en er is een emmertje kwijt. Ergens in de hoek van de speeltuin staat een groepje hangjongeren. Al klierend laten de jongens merken dat ze de meisjes leuk vinden en de meisjes giechelen in groepjes om de jongens heen. En jawel, daar slingeren de eerste blikjes en in het struikgewas is een lege chipszak blijven hangen.
Na een middag glijbanen, zandbakken, wipkippen en voetballen, gaat iedereen een beetje rozig naar huis. Maar niet voordat in de profielzolen van de kindergympen zich de eerste dikke laag hondenpoep heeft verzameld. We hadden het nog zo gezegd: niet door het gras jongens!
Het is lente in Amsterdam. En dat is mooi.
Een reactie op "Lente in Amsterdam"