De Stadspas is een mooi initiatief van de gemeente Amsterdam. Hij is ingesteld om te voorkomen dat bepaalde groepen in de samenleving in een sociaal-cultureel isolement geraken. De Stadspas is vooral bestemd voor minder draagkrachtige groepen, zoals bejaarden en uitkeringsgerechtigden. Ook inburgeraars kunnen er eentje krijgen. Zo'n 150.000 mensen hebben via de Stadspas makkelijker toegang tot sport, recreatie en cultuur in Amsterdam.
Naar mijn inschatting bestaat de grootste groep gebruikers uit bejaarden. Tot zover niets aan de hand. Maar natuurlijk heb ik als rechtgeaarde Amsterdammer ook weer wat te zeuren. De Stadspas is namelijk een Doe-Het-Zelf zenuwenknutselwerkje, ontdekte ik deze week...
Ik had het twijfelachtig voorrecht er twee in elkaar te mogen zetten voor mijn bejaarde ouders. Krijgt men zo'n pasje dan niet kant en klaar? Nee, die pasjes komen helaas niet kant en klaar.
Het zenuwenknutselwerkje gaat aldus: men scheure een klein kartonnetje van 7,5 bij 4 centimeter uit een groter vel karton. Men neme een sterke loep. Hiermede wordt de tekst op het kartonnetje leesbaar. Er valt aldus een lijntje te ontwaren met daaronder het woord 'handtekening'. Men plaatse een handtekening op het lijntje van drie centimeter. Men verlate vervolgens met den rollator het pand teneinde een pasfoto te laten vervaardigen. Weer thuisgekomen knippe men de pasfoto op een formaat van twee bij drie centimeter, zijnde de grootte van het vierkantje waarbinnen de pasfoto dient te worden vastgeplakt.
Nu gaat het erom spannen, want de zaak luistert zeer nauw. Men neme het tweede onderdeel ter hand: het plastic pasje. Dit is aan één kant voorzien van een zelfklevende folie. Deze folie gaat pas zelf kleven wanneer men het beschermpapier eraf trekt, zoals bij een sticker. Men dient nu héél precies het eerder gefabriceerde kartonnetje onder de folie en op het pasje te leggen. Trek nu uitermate voorzichtig het beschermpapier van de folie en zorg tegelijkertijd dat het kartonnetje met de pasfoto niet verschuift.
Men ontdekt al rap waarom zelfklevende folie zo wordt genoemd, want voordat men het weet gaat de folie heel eigenwijs zèlf bepalen waaraan het wil vastkleven. Uiteraard is dat altijd scheef en op de verkeerde plek. De Stadspas is in dat geval op z'n Amsterdams gezegd direct al naar de klote. De gebruiker heeft dan de kans om uit het sociaal-cultureel isolement te geraken voor het betreffende jaar verspeeld.
Ik zou zeggen: driewerf hulde voor de bedenker van dit Doe-Het-Zelf concept van de Stadspas! Men heeft duidelijk z'n uiterste best gedaan om zich in te leven in de doelgroep, oftewel merendeels bejaarden met een doorgaans wat moeizame fijne motoriek. Nee, dat is typisch zwarte Amsterdamse humor. Het kàn bijna niet anders of iemand zit zich elk jaar weer achter z'n bureau te bescheuren bij het beeld van rheuma- en Parkinsonpatiënten die een hilarisch gevecht leveren met zelfklevende folie en een verschuivend kartonnetje. Maar eerlijk is eerlijk: het is ongetwijfeld de meest economische manier om jaarlijks 150.000 pasjes aan te maken!
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
elf reacties op "Een heroïsch gevecht met de stadspas"
Groetjes Erna
Groetjes Erna
Hoe is het met je boer? Ongeloofelijk wat je allamaal, via internet kunt vinden.
Gert
maar met een bittere nasmaak,
want het is eigenlijk treurig, voor die mensen, als het echt wáár is, en niet opgeklopt.
2 weken er voor had ik ook gebeld met de Stadspas en toen zei die medewerkster dat er een uitzondering gemaakt zou worden en dat de Stadspas voor mijn kleinkind toegestuurd zou worden!..(volgens de 2de medewerkster had ik dat verhaal verzonnen!