Donkere regenachtige winteravonden, slecht zicht. En dan moet je ergens naartoe waar je niet eerder bent geweest. Waar zit dat straatnaambord? Dat hangt toch altijd op een hoek? Maar ik zie niks, jij? Bij welk huisnummer zitten we? O, dit zijn de oneven nummers. Wat staat daar? Kun jij dat lezen? Hé, hier verspringt het ineens van 371 naar 581, hoe zit dat?
Waarschijnlijk is dit scenario voor velen een herkenbare en regelmatig terugkerende ergernis. Ook het verkeer wordt er niet veiliger van, want wie naar bordjes moet turen let minder goed op andere dingen. Eigenlijk zou het in deze moderne tijd allemaal veel beter en duidelijker kunnen worden aangegeven.
In Groot-Brittannië heeft men al een actie op touw gezet om huiseigenaren ertoe te brengen hun huisnummer dag en nacht duidelijk zichtbaar te laten zijn: 999 Where are you? Hulpdiensten als politie, brandweer en ambulance hoeven zich dan niet wild te zoeken wanneer de nood aan de man is. Maar mij lijkt het voor iederéén wel uiterst handig. Scheelt een hoop gevloek.
Ook voor blinden en slechtzienden zou er een standaard herkenningspunt moeten zijn op alle hoeken van een straat. Met bijvoorbeeld een bordje in braille. Nu zijn zij in een vreemde omgeving afhankelijk van anderen en dat is hopeloos ouderwets natuurlijk.
Visueel gehandicapte Marloes vertelt over de dagelijkse praktijk van het straatnamen- en huisnummerprobleem bij blinden: "Het ligt eraan of het een route is die vaker zal worden gelopen. In dat geval zorg je er meestal voor dat er de eerste keer iemand meeloopt en je helpt met het vinden van herkenningspunten. Die kan een blinde dan voortaan onthouden. Eenmalige routes worden vaak per taxi afgelegd. Het komt vast wel voor dat volledig blinden er alleen op uit gaan, maar dan zal er van tevoren flink besproken zijn hoe hij de bestemming kan vinden. Hulpmiddelen zijn daarbij: straten tellen, herkenningspunten van geluid, zoals drukke winkelstraten, parken en grote bomen, de structuur van het wegdek (verschillende soorten stoepen, grind), geuren (bakker, gras). En als je er niet uitkomt spreek je mensen op straat aan. Uiteindelijk ben je dus afhankelijk van anderen ja..."
Dit moet allemaal beter kunnen, denk ik dan. Hier ligt een mooie kans voor Amsterdam om zich positief te onderscheiden van andere steden. Laten we dus eens modern doen en onze ontwerpers van de publieke ruimte aan het werk zetten. Een reeds bestaande lantaarn is vlot genoeg omgebouwd, lijkt me. En als we het dan meteen 'toegepaste kunst' noemen krijgen we misschien nog wel subsidie ook!
drie reacties op "Doe mij maar betere borden"
Schakel dan wel mensen in die er verstand van hebben. Ik weet een bureau dat gespecialiseerd is in advies hoe je omgevingen en producten af moet stemmen op de gebruikers, júíst op gebruikers die in sommige opzichten extreem zijn (groot/klein, gehandicapt, etc.).
Ze heten Daams Ergonomie, zie http://www.ergonomie.nl
Ik heb even geen referentie bij de hand, en Google is niet behulpzaam, maar misschien kan je er iets mee.