Afgelopen zaterdag was het weer zover: het zeek uit de hemel. Ik heb wat afgedouched. Ik douchte op de fiets. Of fietste ik onder de douche? Ik wilde naar vrienden in het noorden van Amsterdam Noord, zeven-en-halve kilometer over fietspaden en andere wegen voor gemengd gebruik.
Douche één –de regen- nam ik voor lief voor dat ik vertrok, alsook een mogelijke douche op de terugweg. Toch heb ik te veel vertrouwen in het leven. Ik weet dat grote hoeveelheden hemelwater afgevoerd moeten worden. Ik weet dat daar systemen voor bestaan: putten in de straat, in de stoepranden, in de stoepen. Putten die gekoppeld zijn aan een rioleringssysteem, en hoe het verder gaat weet ik niet. Dàt interesseert me ook niet. Ik hoef ook niet alles te weten.
Eenmaal op weg, op de fiets dus, voel ik al snel nattigheid. Tyfus! Het hemelwaterafvoersysteem van de gemeente werkt niet naar behoren. Overal ontwaar ik grote plassen. Ik douche er omheen, zo goed en zo kwaad als het kan. Hoewel ik mijn kistjes goed in de siliconen gezet heb, kruipt het water toch waar het niet gaan kan. De kombinatie van snelle auto en grote plas op het asfalt bezorgt me de eerste onvrijwillige douche. Ik voel mijn woede opkomen en de bril beslaat.
Door de vele modderspetters op de bril zie ik nu echt bijna niets meer. Mijn bloed begint te koken. Ik heb nog vijf kilometer te gaan.
En het spookt maar door mijn hoofd: waar en of bij wie kan ik terecht met mijn klacht over het verstopte hemelwaterafvoersysteem?
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
twee reacties op "Douchen op de fiets"