Een zebrapad is een zwart-wit gestreept stukje straat waar je, bij gebrek aan verkeerslichten, veilig kunt oversteken.
Althans, dat is de bedoeling.
Mijn kinderen leren de functie van het zebrapad op verkeersles en natuurlijk van mij, als we weer eens op survivaltocht door Amsterdam trekken. Op de route van school naar huis krijgen wij te maken met twee nogal belangrijke zebrapaden.
De eerste oversteek moet worden gemaakt op de Beethovenstraat. Wij staan stil. Wij kijken links, rechts en nog een keer links. Wij zien een auto in de verte maar wagen de sprong op het stukje zwart-wit want zoals iedereen weet, voor een zebrapad moet de automobilist stoppen.
Maar dat doet niet iedereen. En dát is gelijk het euvel.
De ene automobilist mindert vaart en gebaart vanachter zijn voorruit ongeduldig dat we over kunnen steken. Hij stopt daar tenslotte niet voor Jan Doedel, dus hop-hop mevrouwtje met de kinderen, oversteken maar.
Een andere automobilist stopt niet en kachelt rustig door alsof er helemaal niets zwart-wits op de straat ligt. Verwarring. Bij mij en bij de kinderen. Hij moet toch stoppen?! hoor ik Kind-I verontwaardigd roepen. Dat zijn de regels! Dus ik leg uit dat er inderdaad regels zijn, maar dat hij zich beter aan De Basisregel In Het Verkeer kan houden: iedereen is gek behalve jijzelf. Zo heb ik dat weer van mijn vader geleerd en ik leef nog.
Het tweede belangrijke zebrapad ligt op de Stadionweg, ter hoogte van het Olympiaplein. Daar stappen wij uit de tram en hoeven we nog maar een klein stukje te lopen voordat we bij ons huis aankomen. Ons huis ligt echter aan de overkant. Niemand maakt hier gebruik van het zebrapad, want iedere tram-uitstapper kijkt schichtig naar de chauffeur en duikt voor de tram schuin de straat over.
Wij niet.
Zebrapad.
Kijken.
Op hoop van zegen steken we over tot de verhoging in het midden van de straat en daarna nemen we stukje twee. De overkant. Hijg. Gehaald. De bestelauto met loodgietersbedrijf-logo stopte gelukkig.
Vorige week stapten wij uit de tram met in ons kielzog een oudere man met wandelstok. Hij liep een beetje krom maar had de pas er nog best in. Voor ons stopte hij voor het zebrapad. Heel eventjes maar. Want terwijl het verkeer van rechts vrolijk kwam aanzoeven, geenszins van plan te stoppen voor de oude baas, zette hij zijn voet gewoon op het zebrapad. Zo ongeveer ter hoogte van streep twee. Ik greep hem instinctief bij de kraag om hem weer veilig op de stoep te trekken. Hij rukte zich los.
“Maar meneer! Kijk uit!” Auto’s trapten op de rem en lieten de man oversteken. Mijn kinderen en ik snelden er achteraan.
Aan de overkant draaide hij zich naar me om en zei: “ik doe dit altijd zo. Een zebrapad is een zebrapad en iedereen moet voor mij stoppen. Als ik niet gewoon oversteek stopt er niemand en kom ik nergens.” “Maar dat is toch hartstikke gevaarlijk?” zei ik onthutst.
“Het verkeer IS gevaarlijk en met deze truc ben ik 81 jaar geworden. De truc werkt. Ik leef nog.”
Gelukkig keken mijn kinderen even de andere kant op. Hopelijk hebben ze niets gehoord.
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
twee reacties op "Zebrapad"
( of in het ergste geval, kun je alsnog opzij springen omdat je het ziet aankomen )