Soms lijkt iets zo vanzelfsprekend dat je bijna bent vergeten dat het ooit anders was. Niet eens zo heel lang geleden, een jaar of tien, kende Amsterdam nog de zondagsrust. De zondag stond nog synoniem voor vervelen, slenteren door de stad, verlaten winkelstraten, dichte rolluiken met graffiti, het bekijken van de etalages van de Bijenkorf en hoogstens een ijsje of kroket bij de Febo.
Vandaag kwam ik na een logeerpartij terug in Amsterdam. Een raar onbestemd gevoel overmeesterde mij. Het was opeens het verlangen naar de absolute zondagsrust die ik op bezoek in de Zuid-Hollandse vinexlocatie had gevoeld. Ik had gelopen door een nieuwbouwwijk naar het station. Niemand op straat. Overal en alles was rust. Stilte. Hoe anders was deze zondag voor kerst in Amsterdam. De Interliner was gestopt op het Leidseplein. Winkelende mensen overal. Volle tassen. Gekakel. Drukte. Opeens kwam dat verlangen naar de zondagsrust.
Nee, ik pleit niet voor afschaffing van de koopzondag. Ik verzucht vaak genoeg dat het zo heerlijk is dat ik boodschappen kan doen wanneer ik het wil. Bovendien vaart Amsterdam er economisch wel bij. Wie niet van de drukte van de stad houdt, moet er zeker ook niet gaan wonen. Het lijkt mij – en vast velen met mij – zo heerlijk als af en toe op zondag alle winkels dicht zijn, de toeristen even thuis blijven en Amsterdam weer voor de Amsterdammers is.
De koopzondag begon ooit met een paar zondagen per jaar. Zou het mogelijk zijn om nu een paar zondagen per jaar te bestempelen als zondagsrustdag waarop alle winkels dicht blijven? Zodat iedereen kan genieten van een Damrak zonder gedrang om daarna weer te kunnen genieten van het altijd levende leven dat Amsterdam ook zo z’n charme geeft.
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
maar nu ik hier ben, alweer zes jaar, en ik langzamerhand mezelf een geintegreerd burger mag noemen, ja, Een Echte Amsterdammer, blijkt dat die almachtige storm van reinheid en rust ook deze contreien bereikt heeft. het begint klein: een zondagsrustje hier en daar. maar voor je het weet breekt de pleuirs uit, staan er horden bejaarden voor de deur van ’s stads uitgaansgelegenehden en protesteren daar voor sluiting. Alle drukke mensen worden gekerkerd in een geestelijke gevangenis van reinheid en rust, hun levenslust en activiteit een immer zichtbaar brandmerk, hen uitzonderend als zwarte schapen.
Ik zeg nee. Iemand moet het tij keren! Roep een halt toe aan al diegenen die pleiten voor welk beetje rust dan ook. Zoals de zenmeester Ikkyu al zei: het is beter te mediteren temidden van actie dan temidden van rust. Kortom, de rust die je zoekt, zoek die in jezelf. ren dan de straat op en voel dat je die ook kunt beleven temidden van de grootste drukte. De drukte die het kloppend hart van bruisend amsterdam is.