Een positief verhaal, dat is wat Amsterdam Centraal nodig heeft in deze donkere en gure dagen. Tussen vreemde verkeerssituaties, schimmige politieke dwalingen en hartverscheurende persoonlijke drama's moet er ook af en toe plaats zijn voor een stickertje van de juf. Want zeg nou zelf, er gaan toch ook af en toe dingen goed in onze mooie kutstad?
Een aantal maanden geleden begon ik me te ergeren aan de brommer van de buurman. Opeens zette de man z'n Zundapp op de plek waar ik altijd mijn fiets stal. Aangezien ik geen zin had om met hem in discussie te gaan, bedacht ik een constructieve oplossing: er moest een fietsenrek bijkomen in de straat. Wat normaal gesproken een martelgang langs doorverbindende ambtenaren is, ontpopte zich als een schoolvoorbeeld van hoe het ook kan. De sleutel tot al dit moois: het internetinvulformulier.
Ik bedacht dat het wellicht aardig was voor de lezers van Amsterdam Centraal als ik mijn aanvraag voor het fietsenrek tot case study zou maken. Een case study naar de effectiviteit van het beantwoorden van e-mail en webformulieren op de site van de gemeente Amsterdam. Ik vulde mijn verzoek in op de site van stadsdeel Centrum, afdeling beheer en onderhoud ruimte. Vervolgens begon het lange wachten. Tenminste, dat dacht ik. Een week later lag er een brief in mijn bus, met het bericht dat de situatie bekeken zou worden. Ongelofelijk maar waar, een paar dagen later stond het fietsenrek er!
De betreffende ambtenaar zou ik graag een bloemetje sturen. Oprecht verbaasd was ik, over al die daadkracht. Hoe zou dat nou komen, mijn verbazing? Heeft de gemeente Amsterdam werkelijk een imagoprobleem, of ben ik een vooringenomen pessimist?
Goedzo Rickert!