AmsterdamCentraal.nl

Dat was waarschijnlijk ook het probleem van de brainstormavond. Er waren teveel mensen van de oude garde. Deze mensen, die de opening van de Roxy nog hadden meegemaakt, grepen de avond aan, om in het bijzijn van wethouder Hannah Belliot, hun onvrede te uiten over het gemeentebeleid. Dit zou veel te veel beperkingen opleggen aan de mensen die de 'dode' hoofdstad probeerden te reanimeren. Voor hen had Amsterdam afgedaan en ze waren die avond dan ook niet bereid tot enig overleg of constructief debat.



Dat het waardeloos gesteld is met het Amsterdamse nachtleven was bij mevrouw Belliot inmiddels al bekend. 'Het enige wat 'snachts nog open is, zijn de shoarma tenten' gaf ze als antwoord op de vraag of ze zelf nog wel eens ging stappen. Haar uitnodiging om met voorstellen te komen voor hoe het anders zou moeten leek echter een ongehoorde vraag. De sfeer onder de aanwezigen was er een van 'het is al te laat, het gaat toch niet werken'. Maar volgens mevrouw Belliot is het niet zo dat gemeente het uitgaansleven voor Amsterdam maakt. De gemeente speelt in op de ontwikkelingen in de stad, op dat wat er leeft en maakt op basis daarvan haar beleid. Zij opent zelf geen eigen discotheek, gaat geen feesten organiseren en legt al helemaal geen vliegdekschip in de haven als mobiele 'broeiplaats'. De gemeente speelt in op ontwikkelingen en initiatieven van creatieve, initiatiefrijke mensen. ' dus doe het maar gewoon, daag de gemeente maar uit. No guts, no glory!' was haar antwoord op van de morrende scène.



Maar daar zit volgens mij het grote probleem. De aanwezigen op deze avond waren niet de enige mensen die op dit moment de uitgaans scène van Amsterdam bepalen. Er zijn namelijk, zelfs onder het strenge en strakke gemeentebeleid, nieuwe groepen en initiatieven ontstaan, die het wel leuk hebben en ondernemend zijn. Ze zijn niet allemaal even groot en bekend, maar het broeit wel degelijk. Misschien dat Hannah Belliot eens met deze mensen, de nieuwe garde, moet gaan praten. Zij hebben de guts en in overleg kan de glory alleen maar groter worden. Maar dan moet er wel gepraat en overlegd worden, gestructureerd, om te voorkomen dat de nieuwe scène straks ook morrend in de Westergasfabriek zit te klagen tijdens een tweede reanimatie poging. En dat terwijl de eerste niet eens had hoeven plaatsvinden.