Ik mag graag een boek lezen. Maar kopen ervan doe ik nooit, ik leen ze bij de bieb. Dat is niet alleen goedkoper, wat belangrijk is voor een vrek en armoedzaaier zoals ik, maar ook practisch. Als alle boeken die ik ooit gelezen heb in mijn huis zouden staan, zouden mijn inboedel en ikzelf er niet meer inpassen en zou de vloer hoogstwaarschijnlijk bezwijken onder het gewicht.
Maar desondanks blijft mijn boekenvoorraad groeien, want ik krijg nog wel eens een boek cadeau, waarschijnlijk omdat ik zo’n aardige gozer ben, omdat mensen met zo zielig vinden of omdat de mensen er anders zelf maar mee opgescheept blijven zitten.
En zo worden mijn boekenplanken langzaam overbevolkt en worstel ik de vraag wat ik met de al die pennevruchten moet doen, literair meesterwerk of niet.
Na eerst wanhopig en besluiteloos staren naar deze uit de hand lopende situatie en besliste ik ten einde raad een aantal boeken in de papierbak of vuilniszak te gooien, waarbij ik een onaangenaam schuldgevoel kreeg door die harteloze vernietiging van al die met bloed zweet en tranen geschreven meesterwerken.
Dat heb ik eenmaal gedaan, en het was een traumatische ervaring. Dat nooit meer. Geen boeken vernietigen.
Gelukkig is er nu een elegantere oplossing. Recycling. Want op diverse plekken in mijn buurt zijn de afgelopen jaren ruilkasten verschenen, waarin je boeken die je kwijt wilt anoniem kunt achterlaten. En daar wordt door Jan en alleman gretig gebruik van gemaakt.
In die kasten zet ik tegenwoordig af een toe een stapeltje overcomplete boeken, en dan maak ik mezelf wijs dat ik daarmee een andere arme sloeber of een doorgewinterde gierigaard van gratis leesgenot voorzie. Zo blijven die boeken nog even in circulatie voordat ze tot pulp vermalen worden en de inhoud in de mist van de geschiedenis der letterkunde verdwijnt.
Ik zie voor mijn geestesoog een gelukzalig persoon gezellig een boek lezen met een spinnende poes op schoot bij de verwarming. Even met de gedachten in een geheel andere wereld. En met groot genoegen zie ik dan dat de exemplaren die ik er vorige keer inzette alweer verdwenen zijn. Goed voor het klimaat, de ozonlaag, de zeespiegel, de poezen en milieuvriendelijk bovendien. Zeker weten.
Hergebruik en recyclen is helemaal 21e eeuw. Wat ben ik toch hip, modern en bij de tijd. En het is maar dat U het weet.
Reageer op "Wat ben ik toch hip, modern en bij de tijd"