Amsterdam maaakt zich zorgen over bruggen en kademuren die het niet meer houden. De onderhouds- en renovatiekosten van de infrastructuur lopen gierend uit de klauwen onder al het zware verkeer van vrachtwagens, trams, bussen en touringcars. Amsterdam heeft plannen om de binnenstad af te sluiten voor vrachtwagens die meer dan 7,5 ton wegen.
Zware vrachtwagens zijn goed voor 20% van de vrachtbewegingen in de stad. Maar die vrachtwagens zorgen wel voor meer dan 80% van al het vervoerd volume en gewicht. Ze zitten ook allemaal goed tot aan de nok vol met afval en leveringen voor de horeca, winkels en bouw. Een volle, zware vrachtwagen die straks de stad niet meer in mag leidt tot 6 tot 10 lichtere vrachtwagens. Je moet er niet aan denken als straks de Jumbo elke dag 50 tot 60 vrachtwagentjes voor de deur krijgt. Of dagelijks tientallen vuilophaalkarretjes voor de deur. Daarvoor is geen ruimte in de drukke straten. En, daarvoor is ook geen personeel. Dat betekent lege schappen en hongerige magen.
Veel ontheffingen
Er zijn verrassend genoeg veel uitzonderingen de voorgestelde 7,5 ton zone, zoals voor bouwlogistiek en (extra zware) elektrische vrachtwagens. Waarom zijn er al die uitzonderingen en op basis van welke criteria krijgen ze een ontheffing? Hoeveel procent van de zware vrachtwagens valt uiteindelijk nog onder de regeling? En worden dan nog wel resultaten geboekt? Wat zijn gevolgen voor horeca, retail en bouwplaatsen? Wat gaat dit de transportsector kosten? En uiteindelijk de consument in de stad? Niemand kan het vertellen.
Investeren in stevige infrastructuur
Natuurlijk mag het zware verkeer niet leiden tot schade aan de stad. Onze oude binnenstad is natuurlijk niet gebouwd voor die zware vrachtwagens. Of we kunnen kiezen om te investeren in een stevige binnenstedelijke infrastructuur die meer kan hebben. Bij alle voorstellen die steden nu voorleggen ontbreekt vaak een onderbouwing van de (maatschappelijke) effecten, kosten en baten van maatregelen en investeringen (of het ontbreken daarvan). Die investeringen betalen zich misschien wel snel terug, omdat er minder vrachtbewegingen nodig zijn. Het is meteen een goede reden voor een discussie over beprijzen van vrachtverkeer in steden. Voor wat hoort, hoort wat...
Slimmere routes
Met slimme monitoring van de infrastructuur kunnen voorkeursroutes (ook over water) worden bepaald die minder schadegevoelig zijn (en veiliger). De communicatie tussen vrachtwagen en infrastructuur voor slimmer onderhoud en beheer van infrastructuur wordt al breed toegepast op snelwegen. Waarom nog niet in de steden? Hier ligt bovendien een taak voor de producenten van vrachtwagens: bouw vrachtwagens die minder schade maken.
Minder is natuurlijk beter
Wie de stadslogistiek echt wil aanpakken moet natuurlijk streven naar juist minder voertuigen. Soms zijn die voertuigen zwaarder (en vaak vol), maar wint de maatschappij erbij met uiteindelijk lagere externe kosten. Laten we daarom ook investeren in een toekomstbestendige infrastructuur. Alleen als het even echt niet anders kan is een verbod op grote vrachtwagens te overwegen.
Amsterdammers hebben weinig op met het vrachtverkeer in de stad. Maar die Amsterdammers lopen wel met volle tassen van de markt, drinken hun biertje met plezier in hun stamkroeg en bestellen vrolijk een nieuwe bank. Die boodschappen, dat biertje en die bank komen echt niet vanzelf aanwaaien. En, ook niet met een vrachtfiets. Amsterdam kan echt niet zonder zware vrachtwagens, Het is tijd om de oude campagne 'zonder transport staat alles stil' weer eens op te poetsen.
Maar nee, integendeel: die hebben zelfs twee haltes op busstation IJzijde toegewezen gekregen!