AmsterdamCentraal.nl

Zo heb ik een journalist van een kunstmagazine gekend die als je hem tegenkwam altijd een heel spoorboekje had van openingen van tentoonstellingen die hij de komende dagen ging bezoeken, compleet met aanvangstijden en verwachtingen omtrent de kwaliteit van de te verwachten drank en spijzen.
Op het eind van die avond werd hij vaak starnakelbezopen aangetroffen, klapwiekend van de drank, onsamenhangende en onverstaanbare klanken uitstotend.
De kwaliteit van zijn werk was desondanks onomstreden.
Voor de doorgewinterde receptietijger is de maand januari een feestmaand.
Het is namelijk de maand van de nieuwjaarsrecepties.
Iedere zichzelf respecterende organisatie, zet het nieuwe jaar in met een knallende bijeenkomst, met optimistische toespraken, muziek en veel drank en spijs.
Veel wordt dit keer verwacht van politieke partijen, er staan immers verkiezingen op stapel in maart, en er is weer een rits aan nieuwe partijen.
En tegenwoordig is het steeds makkelijker om je naar binnen te bluffen.
Je zegt gewoon dat je medewerker van een blog of website met een hip klinkende naam, of, nog beter, free lance journalist met diverse opdrachtgevers, waarna je gelijk gaat klagen over de tarieven voor free lancers, waarna je ongehinderd op de dranken spijzen kunt storten.
Het is alleen de kunst de informatie over tijd en plaats van deze bacchanalen te verzamelen, maar dankzij het internet is dat tegenwoordig een koud kunstje. Als ik niet zo lui was zou ik zelf zo'n rubriek beginnen, dat zou wel eens een goudmijn kunnen blijken te zijn.
Maar ik doe aan dat hele circus niet mee.
Mij zult U op geen enkele receptie aantreffen, ik blijf thuis, in mijn zelfgekozen isolement, waar ik af en toe een berichtje zoals dit op het internet zet.
Ik wil U langs deze onsympathieke en onpersoonlijke weg het beste toewensen.
Proost.
Op 2018.