Het was de ouwe oproerkraaier Jan Vrijman die me ooit voor het karretje spande van het IDFA. Of ik daar niet wat tv-programmaatjes voor kon maken? Voor hun 3e editie. Want de nationale tv had geen interesse. Toen was het IDFA nog een klein filmfestivalletje in de Balie en de naastgelegen -inmiddels gesloten- bioscoop Alfa, georganiseerd door drie dames uit Utrecht.
Die goeie ouwe tijden.
De publieksprijs heette nog gewoon de wisselzaktrofee en er was niemand te bekennen die met de Hilversumse omroepmaffia te maken had.
Documentairemakers bleken in de meeste gevallen onderbetaalde goedwillende idealisten met een goed idee die keihard werden uitgebuit door producenten en televisiestations bij wie het alleen maar om de centjes en het marktaandeel ging.
Nu is het IDFA een megafestival waar door de hele stad vlaggen voor wapperen. De drie dames zijn nu door de wolgeverfde cultuurbobo's. Structurele subsidie van de gemeente Amsterdam. Een paradepaardje voor die linkse VPRO. IDFA is een succes. Ze zitten in een duur kantoorpand aan het Frederiksplein. Van harte gefeliciteerd.
Ik koester warme herinneringen aa het IDFA. Jarenlang was het IDFA voor mij een weekje feesten en slempen.
In een mix van alcohol en drugs en een paar goeie en een hoop slechte films. Doorzakken met journalisten, klagende filmmakers, gladde producenten, onbetrouwbare omroeptypes en mensen die er graag bij willen horen. En dan slingerend op de fiets terug naar de Amsterdam Oost. Een wonder dat ik nooit een ongeluk heb gehad in al die jaren.
Zelf ben ik jaren geleden afgehaakt. Het is nu de wereld van de omroepbobo’s en mensen die zich zelf heel belangrijk vinden. Ik om er al jaren niet meer.
Dit jaar neemt Directeur Ally Derks afscheid van het festival. Hier nog een kort filmpje met opnamen van Ally uit de jaren negentig van de vorige eeuw.
vier reacties op "IDFA"